Όσο ζω, δεν θα ξεχάσω αυτό που συνέβη όταν –σε διαφορετικές χρονικές στιγμές- πήγα να δω στον κινηματογράφο δυο ταινίες, που τότε συζητήθηκαν πολύ:
Η μια ήταν τα πάθη του Χριστού, του Mel Gibson. Η άλλη, το «Irreversible» με την Monica Bellutzi.

Το Χαμόγελο του παιδιού αναζητά κατάλληλο υποψήφιο/υποψήφια, για να καλύψει τη θέση του Ψυχολόγου για πλήρη απασχόληση με κυλιόμενο ωράριο στις Γραμμές Βοήθειας του Οργανισμού (την Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή SOS 1056, την Ευρωπαϊκή Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών και Εφήβων 116111 και την Ευρωπαϊκή Γραμμή για τα Εξαφανισμένα Παιδιά 116000) στην Αθήνα στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής.

Η ομάδα του Psychology.gr ξεχώρισε μια ιδιαίτερη κατηγορία βιβλίων:Πρόκειται για βιβλία με αληθινές ιστορίες ψυχοθεραπείας, ψυχολογίας και προσωπικής ανάπτυξης. Δείτε αναλυτικά τη σχετική λίστα βιβλίων καθώς και πληροφορίες για το κάθε ένα από αυτά.

Μεταξύ των επιλεγμένων βιβλίων, θα βρείτε κορυφαίους συγγραφείς όπως ο Irvin Yalom, ο Dr. Wayne Dyer και η Susan Cain.

Είναι μία θλιβερή πραγματικότητα ότι σε καταστάσεις όπου ξεσπούν ένοπλες συγκρούσεις, τα πιο ευάλωτα μέλη των κοινωνιών – δηλαδή τα παιδιά, είναι αυτά που πλήττονται περισσότερο από τις συνέπειες του πολέμου.

Αν κάτι σε δυσκολεύει για πολύ καιρό

Όλοι μας ταλανιζόμαστε στην καθημερινότητα μας από προβλήματα, μικρότερης ή μεγαλύτερης σημασίας. Είτε αφορούν την διεκπεραίωση της καθημερινότητας μας, είτε τις σχέσεις μας με τους γύρω μας, είτε τη σχέση μας με τον ίδιο μας τον εαυτό, τα προβλήματα αυτά μπορεί να πάρουν το χαρακτήρα του σημαντικού και ανεπίλυτου όταν παλεύουμε με αυτά για μακρύ χρονικό διάστημα, χωρίς να σημειώσουμε μια πρόοδο ως προς την επίλυση τους.

Κυκλοφόρησε το νέο συγκλονιστικό βιβλίο της Alice Miller με τίτλο Γκρεμίζοντας το τείχος της σιωπής!

Ο σχολικός εκφοβισμός είναι το φαινόμενο που έχει επικρατήσει με τον όρο bullying και τα τελευταία χρόνια παρατηρείται όλο και πιο συχνά στις σύγχρονες κοινωνίες. Αναφέρεται σε κάθε μορφή βίας που λαμβάνει χώρα στο σχολικό πλαίσιο.

Μία ταινία που απασχόλησε τους ειδικούς αφού απέδωσε κινηματογραφικά με αρκετά μεγάλη ακρίβεια το προφίλ ενός ανθρώπου με ψυχική ασθένεια, που ζει σε μια πόλη στα όρια της φτώχειας.

Το ICPS αποτελεί το μοναδικό Κολλέγιο στην Ελλάδα που από το 1989 εξειδικεύεται αποκλειστικά στις επιστήμες που συνδέονται με την ανθρώπινη συμπεριφορά με Άδεια Λειτουργίας του Υπουργείου Παιδείας & τη Διασφάλιση Ποιότητας του Βρετανικού Συστήματος Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Στα πλαίσια της στήλης Q&A Mental Sessions, σας ρωτήσαμε: «Αν μπορούσες να γεννηθείς ξανά, θα ήθελες τους ίδιους γονείς;»
Ακολουθούν οι απαντήσεις σας:

Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα φαινόμενο λυπηρό αλλά, δυστυχώς, ένα υπαρκτό γεγονός που οξύνεται βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος την οικονομική και κοινωνική κρίση που βιώνουμε. Και είναι ένα γεγονός λυπηρό, διότι αφήνει ανεξίτηλα σημάδια στο σώμα και την ψυχή των ανθρώπων που την υφίσταται, αλλά και γιατί αναπαράγεται πολλές φορές και από τα ίδια τα θύματά της (έχει διαπιστωθεί ότι πολλά άτομα που ασκούν βία είχαν κακοποιηθεί και εκείνα στην παιδική τους ηλικία).

Η εξάρτηση και η κατάχρηση του αλκοόλ, δημιουργεί μια ψευδαίσθηση ευεξίας και ευχαρίστησης, ενώ στην πραγματικότητα, απομονώνει το άτομο πρώτα από τον ίδιο του τον εαυτό ως οντότητα, έπειτα από το περιβάλλον του και αν δεν αντιμετωπιστεί με δύναμη και πίστη, δυστυχώς και από την ίδια του την ζωή.

Η φαινομενολογία της εφηβικής κακοποίησης/παραμέλησης είναι ιδιαίτερα προβεβλημένη και στις χώρες του δυτικού κόσμου, γιατί εκτός των ηθικών και ανθρωπιστικών ενστάσεων που εγείρονται, είναι κυρίως φανερό ότι η εφηβική/παιδική θυματοποίηση ενέχει ισχυρό παράγοντα ανάπτυξης ψυχολογικών προβλημάτων υγείας στην ενήλικη ζωή.

Καθοριστικό χαρακτηριστικό των ατόμων με αποσυνδετική διαταραχή ταυτότητας είναι ότι συμπεριφέρονται σαν να έχουν δύο ή περισσότερες ξεχωριστές ταυτότητες ή προσωπικότητες. Οι πρόσθετες προσωπικότητες είναι γνωστές ως δευτερεύουσες.

Ο απαραίτητος εγκλεισμός στα σπίτια, "κολώνα" της άμυνας απέναντι στον κορονοϊό, είναι για τη συντριπτική πλειονότητα πρωτόγνωρη εμπειρία. Για τα θετικά που μπορεί να έχει το «μένουμε σπίτι», για να σπάσει η αλυσίδα μετάδοσης του ιού, ενημερωνόμαστε συνεχώς από τους αρμόδιους φορείς. Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη έχει να κάνει με συμπεριφορές μέσα στο σπίτι. Κάποιοι δεν αντέχουν να είναι στο σπίτι τους αναγκαστικά με την οικογένειά τους και ξεσπούν στα δικά τους πρόσωπα, με διάφορους τρόπους και πολύ συχνά με άσκηση σωματικής βίας.

Ο βιασμός είναι ένα έγκλημα εναντίον των γυναικών που, δυστυχώς, ολοένα και αυξάνεται. Η εγκληματική πράξη του βιασμού όχι μόνο παραβιάζει την ελευθερία της βούλησης, αλλά αφήνει επάνω της σημάδια που μπορεί και να μείνουν ανεξίτηλα στις ψυχές και τα σώματα των γυναικών.

Μετά το ghosting και το gentle ghosting, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο love bombing, κυρίως σε έρευνες και άρθρα του εξωτερικού. Αφορά μια μορφή συναισθηματικής κακοποίησης που χρησιμοποιούν οι ναρκισσιστές.

Δεν είναι ο θάνατος ο μεγαλύτερός μας φόβος, αλλά το ρίσκο της ζωής: ο κίνδυνος να είμαστε ζωντανοί και να εκφράσουμε την αληθινή μας φύση. Το να είμαστε ο εαυτός μας -να ποιος είναι ο φόβος μας.

Το άρθρο αποτελεί αδειοδοτημένο απόσπασμα από το βιβλίο Βάλε τα όριά σου της Nedra Glover Tawwab που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Τα όρια είναι το κλειδί για υγιέστερες σχέσεις. «Τώρα είσαι ο άντρας του σπιτιού», είπε στον Τζάστιν η μητέρα του μετά το διαζύγιο από τον πατέρα του.

Γιατί επιστρέφουμε στις χειριστικές μας σχέσεις; Τι είναι αυτό που μερικές φορές βρίσκουμε τόσο ελκυστικό στις ψυχολογικά βίαιες καταστάσεις, και μας ωθεί να επιστρέψουμε στις γνώριμες παλιές, τοξικές συνήθειες;

Ζώντας χωρίς εσένα… Από αυτό το στερητικό «χωρίς» μπορεί να απορρέουν διαφορετικά αμφιθυμικά κύματα. Το χωρίς εσένα στη ζωή μου, πότε προσφέρει λύτρωση από μακρά ταλαιπωρία, πότε μας πείθει ότι δόθηκε η οριστική λύση στις ατελείωτες συγκρούσεις, πότε μας προστατεύει από μια ψυχική κακοποίηση.

Ο άνθρωπος χρειάζεται συναισθηματικούς δεσμούς με τους «σημαντικούς» άλλους για να είναι σωματικά και ψυχικά υγιής, για να καταφέρει να επιβιώσει. Το συναισθηματικό δέσιμο είναι μια ανάγκη πρωταρχική και τόσο σημαντική, όσο και η ανάγκη για τροφή και ασφάλεια. Η στέρηση της ψυχικής επαφής μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στον θάνατο.

Αν και το συγκεκριμένο θέμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πιο επίκαιρο από ποτέ, στην πραγματικότητα ποτέ δεν έπαψε να είναι επίκαιρο. Η βία και η κακοποίηση υπάρχει μέσα στις οικογένειες, έξω στο δρόμο, στα εργασιακά, φιλικά και κοινωνικά περιβάλλοντα και δυστυχώς σε πολλές εκφάνσεις της ζωής του ατόμου.

Το ζήτημα της κακοποίησης είναι ευρύ, πάντα επίκαιρο και έχει πολλές προεκτάσεις και συνέπειες στην ψυχική υγεία και στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων.

Μελέτη για την Κακοποίηση/Βιαιότητα Ζώων & την Διαπροσωπική Βία: διερεύνηση της συσχέτισης | Το προφίλ του δράστη. Δείτε ακόμη το 1ο μέρος της έρευνας με τίτλο: Θεωρητικές προσεγγίσεις για την συσχέτιση κακοποίησης ζώων & διαπροσωπικής βίας και το 3ο μέρος με τίτλο: Κτηνοβασία, ψυχολογικό προφίλ δράστη & στατιστικά κακοποίησης ζώων στην Ελλάδα.

Ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή είναι δικαίωμα, το οποίο όχι μόνο κατοχυρώνεται συνταγματικά αλλά το κυριότερο είναι ότι είναι καλό να λειτουργεί ως ηθικός κανόνας όλων των πολιτών ενός κράτους με σεβασμό προς την ανθρώπινη υπόσταση.

Την 8η Μαρτίου γιορτάζεται παγκόσμια η Ημέρα της Γυναίκας, ημερομηνία που καθιερώθηκε προς τιμή μίας μεγάλης διαδήλωσης την 8η Μαρτίου του 1857. Οι εργάτριες εργοστασίων κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη βγήκαν στο δρόμο να διεκδικήσουν δικαιώματα και βελτίωση των συνθηκών εργασίας, και έγραψαν ιστορία με το θάρρος και την αποφασιστικότητά τους.

Πολλά έχουν γραφτεί για τη γυναικεία καταπίεση και κακοποίηση ανά τους αιώνες μέχρι τις μέρες μας σε όλο σχεδόν τον πλανήτη. Όλοι οι απίστευτοι καταναγκασμοί που είχαν επιβληθεί στη γυναίκα ήταν σχεδιασμένοι από άνδρες, στη συνέχεια έγιναν νόμοι της πολιτείας και της εκκλησίας και έτσι επιβλήθηκαν διαχρονικά. Μόλις στις τελευταίες δεκαετίες αποκαταστάθηκε κάπως και μόνο σε ορισμένες χώρες η θέση της γυναίκας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει τελικά επικρατήσει ισότητα δικαιωμάτων.

Ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα ακούμε συνεχώς να λαμβάνουν χώρα γυναικοκτονίες η μία μετά την άλλη. Γυναίκες με βίαιο τρόπο χάνουν άδικα τη ζωή τους από τους συντρόφους τους, από αυτούς που υποτίθεται πως τις αγαπούσαν.

Πόσες φορές εσφαλμένα έχουμε όλοι μας ακούσει να λέγεται η φράση: τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε;

Είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε στο Psychology, τον Κλινικό Ψυχολόγο και Καθηγητή ψυχολογίας Ηλία Κουρκούτα, με τον οποίο συζητήσαμε για το διαζύγιο, τον καθοριστικό ρόλο του γονεϊκού προτύπου για τις ενήλικες σχέσεις των παιδιών, τον τρόπο ανακοίνωσης ενός διαζυγίου στα παιδιά, τις συγκρουσιακές οικογενειακές σχέσεις και την εμπλοκή των παιδιών σε αυτές καθώς και πολλά άλλα σε μια εξαίσια και αναλυτική συνέντευξη!

Σύμφωνα με τα κριτήρια του DSM-IV-TR, η διάγνωση της διαταραχής μετά από τραυματικό στρες δίνεται όταν το άτομο συμμετείχε ή ήταν μάρτυρας σε ένα γεγονός στο οποίο υπήρχε πραγματικός ή επαπειλούμενος θάνατος, σοβαρός τραυματισμός ή απειλή της σωματικής ακεραιότητας του εαυτού ή άλλων ατόμων, και η άμεση αντίδραση ήταν έντονος φόβος, αίσθημα αβοηθητότητας ή τρόμος.

Σε κάθε επείγουσα κατάσταση, ιδιαίτερα στον τομέα υγείας, μεγάλη σημασία έχουν οι όψεις του προβλήματος που αφορούν τις ψυχολογικές παραμέτρους. Δεν αρκεί μόνο ο σχεδιασμός βημάτων που στόχο έχουν την εξασφάλιση της επιβίωσης αλλά απαραίτητες είναι οι ψυχολογικές "ιδιότητες" που διασφαλίζουν ότι τα άτομα δεν θα πανικοβληθούν, δεν θα "παγώσουν", δεν θα τραπούν σε άτακτη φυγή χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις για την υγεία τους (Πανουσοπούλου, 2020).

Πολλές συνήθειες, συμπεριφορές, ιδιοσυγκρασίες και ιδιοτροπίες μας είναι ορατές. Ας εξετάσουμε τις συνήθειες που δεν σας αφήνουν να εξελιχθείτε. Κατά πάσα πιθανότητα θα σας έρθουν αμέσως κάποιες στο μυαλό.

H γυναικοκτονία είναι ανθρωποκτονία. Το ότι χρησιμοποιείται ο όρος αυτός για να περιγράψει την πρόθεση φόνου λόγου φύλου, δεν διαχωρίζει τις γυναίκες, δεν είναι αντίθετος με τον όρο ανθρωποκτονία και δεν τον αναιρεί.

Είναι γεγονός πως τον τελευταίο χρόνο ο εγκλεισμός έχει επιτείνει το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας. Όταν θύτης και θύμα ζουν κάτω από την ίδια στέγη σε περίοδο απαγόρευσης κυκλοφορίας, γίνεται πιο δύσκολο για το θύμα να απευθύνει έκκληση για βοήθεια.

Αυτό το άρθρο έχει ως σκοπό να δώσει μερικές βασικές πληροφορίες για την ενδο-οικογενειακή βία. Θεωρώ ότι η καλή πληροφόρηση μπορεί να βοηθήσει στην αναγνώριση, την πρόληψη και την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου καθώς, επίσης, μπορεί να προσφέρει περισσότερες υπεύθυνες επιλογές σε εσένα ή σε κάποιο αγαπημένο σου πρόσωπο.

«Ενός κακού, μύρια έπονται» και φαίνεται ότι ο κορονοϊός, πέρα από τις επιπτώσεις στην υγεία και τη ζωή μας, έγινε και η αιτία να φανερωθούν πολλές παθογένειες της κοινωνικής μας ζωής, με σοβαρότερη, ίσως, την ενδοοικογενειακή βία με θύματα πολλές φορές και τα παιδιά, την οποία ενίσχυσε σε σημαντικό βαθμό ο αναγκαστικός εγκλεισμός στα σπίτια.

Η βία μέσα στην οικογένειαείναι ένα διαχρονικό φαινόμενο που δεν διαλέγει κοινωνικές τάξεις ή εθνικότητα.
Στην Ελλάδα, το ποσοστό της βίας μέσα στην οικογένεια φαίνεται ότι έχει αυξηθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, λόγω των δύσκολων κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών μέσα στις οποίες ζούμε. Παρά τη δεδομένη αύξηση, τα πραγματικά ποσοστά δεν μπορούν να είναι γνωστά, αφού περίπου μόνο 1 στα 20 περιστατικά καταγγέλλονται στην αστυνομία.

Τα άτομα που έχουν υποστεί οποιασδήποτε μορφής κακοποίηση στην παιδική τους ηλικία (σωματική, σεξουαλική ή συναισθηματική) συχνά αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στην ενήλικη ζωή τους. Τέτοια προβλήματα είναι η χαμηλή αυτοπεποίθηση, οι δυσκολίες στις σχέσεις τους, η υπερβολική αυτοκριτική, η κοινωνική απομόνωση και πολλά άλλα που παρεμβαίνουν στην καθημερινή λειτουργία και ψυχική υγεία του ατόμου.

Victim blaming. Πόσο συχνό φαινόμενο στην εποχή μας! Πρόκειται για την ενοχοποίηση αυτού που έχει υποστεί την αδικία, τη βία, την κακοποιητική συμπεριφορά. Ουσιαστικά, όταν περιγράφουμε τέτοια φαινόμενα αναφερόμαστε στην ενοχοποίηση του θύματος.

Αν και είναι αλληλένδετα, είναι σημαντικό να γίνει διάκριση μεταξύ των εννοιών της επιθετικότητας, της επιθετικής συμπεριφοράς και της βίας (Liu, 2004a).

«Η Ελένη είναι 15 ετών και το τελευταίο διάστημα κλείνεται στο δωμάτιό της για πολλές ώρες. Χθες κλείστηκε για δύο μέρες περίπου. Οι γονείς δεν γνωρίζουν τί έκανε η έφηβη στο δωμάτιό της κλειδωμένη. Οι γονείς εδώ και δύο χρόνια βιώνουν έναν σοβαρά διαταραγμένο γάμο, και δεν της δίνουν σημασία.

Ο Σύνδεσμος Μελών Γυναικείων Σωματείων Ηρακλείου και Νομού Ηρακλείου είναι μια γυναικεία Μη Κυβερνητική Oργάνωση, η οποία δραστηριοποιείται σε θέματα υπεράσπισης της Ισότητας των φύλων και της αντιμετώπισης της έμφυλης ενδο συντροφικής βίας εδώ και 21 χρόνια στην Κρήτη.

Συχνά οι άνθρωποι μένουν εμβρόντητοι μπροστά στις ψυχολογικές τους αντιδράσεις. Εκείνοι που υποφέρουν από κατάθλιψη σαστίζουν όταν θυμούνται ότι έχουν σκεφθεί να αυτοκτονήσουν. Ασθενείς που συνέρχονται από βαριές ψυχιατρικές διαταραχές συνήθως σοκάρονται καθώς θυμούνται τα συμπτώματα και τη συμπεριφορά τους κατά τη διάρκεια μίας κρίσης.

Η βία απέναντι στα ζώα είναι ένα θέμα που εγείρει πολλές συζητήσεις και σκέψεις. Ακούμε και διαβάζουμε διαρκώς, ειδικά αυτές τις ημέρες, για κρούσματα βίας που έχουν ως θύματα μικρά και ανυπεράσπιστα ζώα. Γιατί μερικοί άνθρωποι εκδηλώνουν αυτή την επιθετικότητα; Ας εξετάσουμε, λοιπόν, το θέμα ενδελεχώς.

Η συντροφική βία αποτελεί μία συμπεριφορά κατά την οποία ένα μέλος της σχέσης, ασκεί επίμονο έλεγχο και δύναμη κατά του άλλου μέλους. Μπορεί να εκδηλωθεί είτε σωματικά, είτε σεξουαλικά, είτε συναισθηματικά, είτε πιο πρακτικά με οικονομικό και κοινωνικό περιορισμό.

Με τίποτα και κανέναν να τους κατακρίνει, υποθέτουμε ότι είναι οι τέλειοι γονείς. Καθώς ο κόσμος μας διευρύνεται πέρα από το σπίτι μας, αναπτύσσουμε την ανάγκη να διατηρήσουμε αυτή την εικόνα της τελειότητας ως μια άμυνα ενάντια στα μεγάλα άγνωστα που συναντάμε. Εφόσον πιστεύουμε ότι οι γονείς μας είναι τέλειοι, αισθανόμαστε προστατευμένοι. - Susan Forward, Toxic Parents

Η κακοποίηση του παιδιού αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα δημόσιας υγείας με άμεσες και μακροπρόθεσμες συνέπειες για την υγεία.

Ένα παιδί μπορεί να στερηθεί την ευκαιρία να διαμορφώσει σχέσεις προσκόλλησης όταν εισαχθεί και ανατραφεί σε ιδρυματικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο πολλά και διαφορετικά άτομα είναι επιφορτισμένα με τη φροντίδα.

Η σεξουαλική κακοποίηση είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο, το οποίο πλήττει τόσο ενήλικες όσο και παιδιά, τόσο γυναίκες όσο και άνδρες. Παρόλα αυτά, οι περισσότερες θυματολογικές μελέτες με θέμα τις επιδράσεις της τραυματικής εμπειρίας της σεξουαλικής κακοποίησης επικεντρώνονται ως επί το πλείστον στις γυναίκες και παιδιά θύματα.