Όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα το παιδί κοιμάται στο κρεβάτι των γονιών του τόσο πιο δύσκολη θα είναι η μετάβαση στο δικό του δωμάτιο. Οι λόγοι για τους οποίους καλό είναι το παιδί να κοιμάται στον χώρο του αναφέρθηκαν εκτενώς στο άρθρο «Το παιδάκι μας κοιμάται μαζί μας, στο κρεβάτι μας… Πού είναι το κακό σ’ αυτό;». Εδώ, προχωράμε στο επόμενο στάδιο και καταγράφουμε τεχνικές με τις οποίες η μετάβαση αυτή μπορεί να γίνει με πιο «ανώδυνο» τρόπο.

Τόσο ο γονιός όσο και το παιδί καλό είναι να αποδεχθούν ότι το σχολείο και η μελέτη στο σπίτι είναι υποχρέωση του μαθητή και όχι του γονέα! Γι’ αυτό, εξαρχής, ο γονιός μπορεί να ξεκαθαρίσει στο παιδί ότι «Το σχολείο και το διάβασμα είναι δική σου ευθύνη» και βέβαια να το πιστεύει και να το τηρεί και ο ίδιος!

Πως να βοηθήσεις αν πρώτα δεν βοηθηθείς ο ίδιος; Αν δεν γίνεις παιδί, πως να μεγαλώσεις; Αν δεν δεις καθαρά τα πράγματα, πως να μην έχεις αποκλειστικό κίνητρο της "αγαθοεργίας" σου την ενοχή...;
Συχνά σ’ ακούω να μου λες ή να το υπονοείς στις συνεδρίες: «Μα πως ν’ αφήσω τους γονείς μου αβοήθητους…!;», εννοώντας πως νιώθεις ένοχος επειδή θέλεις να ζήσεις ανεξάρτητα από τις δικές τους επιταγές ζωής κι ευτυχίας, προτροπές και κατευθύνσεις.

Γύρω στην ηλικία των τριών ετών το παιδί αρχίζει να ζητά να «βοηθήσει» τον γονιό σε εργασίες που γίνονται στο σπίτι. Η προσφορά του αυτή θα ήταν προτιμότερο να γίνει αποδεκτή όσο πιο νωρίς γίνεται, γιατί συχνά η επιθυμία εξανεμίζεται γρήγορα. Ακόμα και αν δε το ζητάει, όμως, ο γονέας θα μπορούσε να αναρωτηθεί:

Ως νέοι γονείς, νιώθετε την καθημερινότητά σας να αλλάζει. Αγχώνεστε για το πώς θα αναθρέψετε σωστά το παιδί σας και, ταυτόχρονα, θα διασκεδάσετε μαζί του. Η Πύλη Ψυχολογίας Psychology.gr και η Μάγδα Χατζηστρατή, Απόφοιτη Παιδαγωγός Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης σας λύνει τα χέρια, προτείνοντας τρόπους που θα κάνουν την εκπαίδευσή του... παιχνιδάκι!

Στο σύγχρονο κόσμο, όπου οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες συχνά διαμορφώνουν την καθημερινή μας ζωή, το ερώτημα της αυτονομίας αναδύεται ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης ψυχολογίας. 

Οι γυναίκες,όταν είναι αγχωμένες, λαμβάνουν αποφάσεις με βάση το συναίσθημα: Mύθος

Ένα κλασικό ηθικό δίλλημα είναι το εξής: Θα σκοτώνατε ένα άτομο για να σώσετε πέντε; Bλέπετε ένα τραίνο να τρέχει στις ράγες κι αν τραβήξετε ένα μοχλό, μπορείτε να αλλάξετε την πορεία των βαγονιών, σώζοντας τα πέντε άτομα που στέκονται ανυποψίαστα στο δρόμο του.

Ο D. W. Winnicott γεννήθηκε το 1896 στο Plymouth της Αγγλίας. Σε αυτοβιογραφικά του γραπτά αναφέρει ότι στην παιδική του ηλικία προσπαθούσε διαρκώς να βελτιώσει την ατμόσφαιρα και τη διάθεση της οικογένειάς του, δεδομένου ότι η μητέρα του έπασχε από κατάθλιψη.

Η ψυχοθεραπεία είναι μία πρακτική η οποία βασίζεται στη συνεργασία και στη «συμμαχία» μεταξύ ενός θεραπευτή και ενός θεραπευόμενου-πελάτη, προκειμένου να συζητηθούν και να βελτιωθούν σοβαρά θέματα της καθημερινότητας, της προσωπικότητας και της κοινωνικότητας ενός ατόμου.

Όλοι μας έχουμε έρθει σε επαφή με ανθρώπους που εκφράζουν και εκπέμπουν αρνητισμό και τοξικότητα τόσο λεκτικά, όσο και μέσω της συμπεριφοράς τους. Και το αναπάντεχο ερώτημα, αναδύεται ενστικτωδώς. Τι να κάνω με αυτούς τους ανθρώπους; Να τους απορρίψω ή να τους κρατήσω στη ζωή μου;

Το βασικό χαρακτηριστικό των διατροφικών διαταραχών είναι τα προβλήματα που συνδέονται με την πρόσληψη τροφής και διακρίνονται σε δύο κατηγορίες, τη νευρική/ψυχογενή ανορεξία και την ψυχογενή βουλιμία. Πιο συγκεκριμένα τα άτομα της πρώτης κατηγορίας στοχεύουν στο να μην πάρουν επιπλέον βάρος ή να χάσουν κιλά μέσω της στέρησης τροφής.

Η σχέση του ζευγαριού αποτελεί μια πολύπλοκη και πολυδιάστατη οντότητα και για αυτό έχει μελετηθεί μέσα από πολλές και διαφορετικές μεταβλητές. Η αίσθηση ασφάλειας και προστασίας, η παροχή φροντίδας και η σεξουαλικότητα είναι τρεις βασικές μεταβλητές που κινητοποιούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε μια σχέση. 

Στο προηγούμενο άρθρο είδαμε ότι, μέσα από τη νοητική αναπαράσταση που περιλαμβάνει την ανάκληση τμημάτων που πήγαν καλά και άλλα που δεν πήγαν τόσο καλά, μπορούμε να επαναφέρουμε στη μνήμη τα συναισθήματα που βιώθηκαν εκείνη τη στιγμή.

Λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν ότι ο μαίανδρος δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μετονομασία της χειρώνιας λαβής. Η ιστορία μετράει αρκετούς αιώνες και είναι ερωτική! Βρισκόμαστε στην αρχαία Ελλάδα, τότε που ο Πηλέας, βασιλιάς μεν κοινός θνητός δε, ερωτεύτηκε την νηρηίδα Θέτιδα.

Η σωματική αδράνεια και η έλλειψη άσκησης αποτελούν κυρίαρχα κοινωνικά προβλήματα υγείας. Οι περισσότεροι ειδικοί στην άσκηση, αν ερωτηθούν για το πώς να υποστηρίξουν τους ανθρώπους στην βελτίωση των κινήτρων τους για σωματική δραστηριότητα και άσκηση, πιθανώς να υποστήριζαν ότι τα θετικά οφέλη από την ενασχόληση με τη δραστηριότητα είναι περισσότερα από τα αρνητικά.

Πολλές φορές λέμε στα μέλη ενός ζευγαριού να φροντίζουν να διατηρούν τον προσωπικό τους «χώρο», ώστε να μην γίνονται «αυτοκόλλητοι» και χάνεται η ατομική ταυτότητα. Το ζευγάρι δεν είναι δύο μισά που γίνονται ένα ολόκληρο, αλλά δύο άνθρωποι που συνυπάρχουν και συμπορεύονται.

Όλοι οι άνθρωποι μπαίνουν σε μια νέα σχέση -ακόμα κι αν είναι η πρώτη τους- κουβαλώντας ο καθένας τις εμπειρίες του. Στη συνάντησή μας με τους ανθρώπους μεταφέρουμε μαζί μας πολλές και διάφορες αποσκευές: την παιδική μας ηλικία, τους γονείς μας, την οικογένειά μας, τους φίλους μας, την εκπαίδευσή μας, τα βιώματά μας, τον πολιτισμό μας, τις γνώσεις μας, τις ερωτικές, φιλικές, επαγγελματικές μας σχέσεις...

Ο άνθρωπος ο οποίος σχετίζεται επιφανειακά με τους άλλους, ο οποίος αισθάνεται ότι είναι καλύτερα μόνος του ή ότι δεν έχει και τόσο ανάγκη τους άλλους είναι μια φιγούρα που συχνά συναντάμε στις αφηγήσεις των ανθρώπων. Μια μερίδα των σύγχρονων ανθρώπων ζει σε ένα κλίμα στενής εξατομίκευσης για λόγους που διαμορφώθηκαν πολύ νωρίς στη ζωή τους και εγγράφηκαν ανεξίτηλα στο ρεπερτόριο συμπεριφορών και συναισθημάτων τους.

Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους. Ο διαφορετικός τρόπος σκέψης και αντίδρασης που έχουν τα δύο φύλα οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στις βιολογικές τους διαφορές. Πληθώρα ερευνών που σχετίζονται με την προσωπικότητα έχουν καταδείξει τους άντρες ως το πιο διεκδικητικό, δραστήριο, ενεργητικό και επιθετικό φύλο, εν αντιθέσει με τις γυναίκες, οι οποίες παρουσιάζονται ως το πιο αγχώδες, συναισθηματικό, ευαίσθητο, συγκαταβατικό και εξαρτημένο φύλο· η επιθετικότητα εκδηλώνεται ως επί το πλείστον μέσα στις σχέσεις.

Μπορείς ακόμα να θυμηθείς αυτές τις λέξεις και αυτό το συναίσθημα όταν μαθαίνεις το φύλο του παιδιού.... Ωωωω  είναι κορίτσι !!!  Ένα μικρό κοριτσάκι, πόσο τυχερή είμαι! Μια προέκταση του εαυτού μου! Πόσο συναρπαστικό, πόσο ξεχωριστό, πόσο σημαντικό!