Είναι δύσκολο ν' αφήσεις μια ζωή έντονης ρουτίνας, ακόμα κι αν τη μισείς. - Τζων Στάινμπεκ

Πόσες φορές έτυχε να ξεκινήσετε με ενθουσιασμό και όρεξη μια δραστηριότητα ή ένα project και στην πορεία αυτός ο ενθουσιασμός να ατονεί, να χάνεται, να εξανεμίζεται; Πόσες φορές δεν πείσαμε τον εαυτό μας ότι αυτή την φορά θα επιμείνουμε μέχρι τέλους αλλά κάτι πήγε στραβά στην πορεία;

Μία από τις πιο δυσάρεστες πλευρές της κατάθλιψης, του έντονου άγχους, της τελειοθηρίας, της ενοχής είναι ο τρόπος που παραλύει η βούλησή μας. 

Συχνά μετά το τέλος των Πανελλαδικών, μετά την έναρξη των καλοκαιρινών διακοπών αρχίζουμε και σκεφτόμαστε το νόημα της επόμενης «σχολικής χρονιάς», αυτά που καταφέραμε την προηγούμενη, κάνουμε μία αυτοκριτική, άλλοι κάνουν μία αυτό-αξιολόγηση.

Στα πλαίσια της στήλης Q&A Mental Sessions, σας ρωτήσαμε: «Ποιοι είναι οι λόγοι που μας οδηγούν στην αναβλητικότητα;»
Ακολουθούν οι απαντήσεις σας:

«Σε χρειάζομαι» λέμε συχνά στο αντικείμενο του πόθου μας. «Σε έχω ανάγκη» μην με αφήσεις. Η ανάγκη γίνεται μοχλός και κινεί την συμπεριφορά και τα λόγια μας. Οι γυναίκες συχνότερα από τους άνδρες ικετεύουμε για λίγη ακόμη αγάπη για λίγη ακόμη ικανοποίηση της ανάγκης μας.

Η αναβλητικότητα, η οποία έχει χαρακτηριστεί ως «η σκόπιμη καθυστέρηση στην έναρξη ή ολοκλήρωση σημαντικών εργασιών σε σημείο δυσφορίας» (Solomon & Rothblum, 1984), είναι τόσο συχνή που δύσκολα φαίνεται προβληματική ή σημαντικός λόγος για να ανησυχήσουμε.

Ωστόσο, αυτή η συμπεριφορά έχει φανεί ότι είναι δυνατό να έχει επιβλαβείς επιπτώσεις στις σχέσεις μας, την ψυχική μας ευεξία αλλά και την εργασία μας (Ellis & Knaus, 1977; Ferrari, Johnson & McCown, 1995; Stober και Joorman, 2001).

Αν υπήρχε κάποια απόδειξη ότι με το να ανησυχούμε, να αισθανόμαστε απογοητευμένοι, να υπεραναλύουμε, θα μπορούσαμε να αλλάξουμε το δεδομένο και να ελέγχουμε τις καταστάσεις που θέλουμε, τότε θα είχαμε λύσει πράγματι τα προβλήματά μας. 

Το ζήτημα του φόβου είναι από εκείνα που σε όποιο πλαίσιο κι αν αναδυθεί –ακόμα και στο θεραπευτικό- το προσεγγίζουμε με περισσή επιφυλακτικότητα και δισταγμό. Μιλώντας για το φόβο είναι σημαντικό να τον διαχωρίσουμε από τις φοβίες ή λοιπές νευρώσεις, καθώς οι δεύτερες είναι αντιμετωπίσιμες και συχνά αποτελούν εκφράσεις βαθύτερων φόβων, υπαρξιστικής χροιάς, η ρίζα των οποίων δεν έχει να κάνει απλά με παθολογία σε ψυχολογικές διεργασίες αλλά με την ίδια την ανθρώπινη φύση και νομοτέλεια.

Εσύ παίρνεις κάθε χρόνο προαγωγή στη δουλειά σου; Οπότε αφού δεν παίρνεις είναι κάθε χρονιά σου αποτυχημένη; Κάθε χρόνο δουλεύεις προς έναν στόχο; Για να πάρεις προαγωγή, να φροντίσεις την οικογένειά σου, να φροντίσεις το σπίτι σου.

Γιατί το κάνω αυτό πάλι; Γιατί σκέφτομαι πάλι έτσι; Ερωτήματα που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε αναφορικά με τους ανυπόφορους φαύλους κύκλους της συμπεριφοράς και των σκέψεων μας. Γιατί κάνουμε ξανά και ξανά το ίδιο πράγμα που μας οδηγεί στην απομάκρυνση από τον σκοπό μας; Μήπως απλώς σαμποτάρουμε τον εαυτό μας;

Τι σημαίνει αυτοτεκτίμηση; Η αυτοεκτίμηση εκφράζει τη γνώμη που έχουμε για τον εαυτό μας, μια συνολική υποκειμενική αίσθηση ότι αξίζουμε σαν άνθρωποι. Είναι ευρύτερη από τη αυτοσυμπάθεια και επηρεάζει σε ποιο βαθμό μας αρέσει ο εαυτός μας, και πόσο τον σεβόμαστε και τον εκτιμάμε ανεξάρτητα από τις συνθήκες της ζωής μας ή από όσα μας λένε οι άλλοι.

Η τραγωδία με πολλούς ανθρώπους είναι ότι δεν φοβούνται να πεθάνουν. Να ζήσουν φοβούνται!

Αλλαγή... Μία λέξη με ένα τόσο βαθύ νόημα. Μία λέξη που στο άκουσμά της σε πολλούς προκαλεί άγχος, φόβο, στρες, αγωνία, θλίψη και σε άλλους χαρά, εξέλιξη, δημιουργικότητα, ευτυχία, ανανέωση, ενθουσιασμό.

Όταν λέμε πως ένας άνθρωπος ή μια κατάσταση μας εμπνέει, προσωπικά για μένα σημαίνει πρόοδος. Πρόοδος στη δουλειά, στις σχέσεις με τους γύρω μου, στη σχέση με τον εαυτό μου. Ένας άνθρωπος για παράδειγμα αποτελεί έμπνευση, διότι μου ξυπνά ιδέες και συναισθήματα που με οδηγούν στην εξέλιξη και μου δίνει την ευκαιρία να γνωρίσω την καλύτερη πτυχή του εαυτού μου.

Το σεμινάριο: Διαχείριση ‘Αγχους σε μαθητές Λυκείου με bonus ενότητα Επαγγελματικού Προσανατολισμού αποτελεί ένα χρήσιμο, πρακτικό, ασύγχρονο, σεμινάριο το οποίο προσφέρεται δωρεάν στην πλατφόρμα του PSYVERSITY. 

Πόσα άτομα γνωρίζουμε που θα μπορούσαν να είνα ευτυχισμένα κι ωστόσο νιώθουν μια διαρκή έλλειψη ικανοποίησης;

Η αλήθεια είναι ότι αν δεν είμαστε καλά εμείς, δεν μπορούμε να είμαστε καλά στη σχέση μας με τα παιδιά μας, στη σχέση μας με το σύντροφό μας, στη σχέση μας με την οικογένειά μας και με τους φίλους μας. 

Πολλοί από εμάς δυσκολευόμαστε να πάρουμε αποφάσεις. Κι όμως το ανοσοποιητικό σύστημα της ψυχής μάς προστατεύει από τον υπερβολικό ψυχικό πόνο όταν λαμβάνουμε μια «κακή» απόφαση.

Οι περισσότεροι/ες από εμάς έχουμε βρεθεί σε εργασιακά περιβάλλοντα όπου είχαμε να συνεργαστούμε με συναδέλφους/ισσες που είχαν να διεκπεραιώσουν μια εργασία, την οποία την ολοκλήρωναν κυριολεκτικά τελευταία στιγμή. Ίσως, σε κάποιες περιπτώσεις να είμαστε και εμείς αυτός ο τύπος του/ης συνεργάτη/ιδας.

Οι εορτές των Χριστουγέννων προκαλούν, σε πολλούς, αισθήματα θλίψης. Είναι η περίοδος, κατά την οποία ερχόμαστε περισσότερο αντιμέτωποι με τις ελλείψεις της ζωής μας. Το αίσθημα μοναξιάς, αδιέξοδου ή αποτυχίας, που προσπαθούμε να κρύψουμε όλο τον υπόλοιπο χρόνο, ξεχύνεται ανεξέλεγκτο τις γιορτές. 

Η ανάγκη μας για αλλαγή ενεργοποιείται όταν διαπιστώνουμε ότι κάποια πράγματα στον εαυτό μας και στην καθημερινότητά μας δεν πηγαίνουν όπως τα θέλουμε ή μας δημιουργούν δυσάρεστες συνέπειες στην ψυχική ή/ και σωματική μας υγεία και στις σχέσεις μας.

Η ανάληψη προσωπικής ευθύνης είναι μία από τις βασικότερες αρχές αυτο-ανάπτυξης. Εάν έχετε διαβάσει μερικά βιβλία αυτοβοήθειας θα το έχετε ήδη ανακαλύψει. Τι σημαίνει όμως ανάληψη προσωπικής ευθύνης;

Κανένα ίσως χαρακτηριστικό προσωπικότητας με αρνητική βάση δεν έχει αγαπηθεί και προβληθεί θετικά όσο η τελειοθηρία ή αλλιώς τελειομανία. Ως τελειομανία χαρακτηρίζεται η ακατανίκητη επιθυμία του ατόμου να θέτει υψηλούς και συχνά μη ρεαλιστικούς στόχους και να αποτιμά την προσωπική του αξία με βάση την επίτευξη τους.

Αν αφιερώνετε το κυρίαρχο μέρος της σκέψης σας στην αποτυχία, θα έχετε την τάση να αποτύχετε. Αναμασάμε τις αποτυχίες μας όταν τις σκεφτόμαστε συνεχώς. Πόσες φορές τη μέρα σκέφτεστε τις αποτυχίες σας ή την αποτυχία γενικότερα;

Αλήθεια είναι αυτό... Μπορείς και να φοβηθείς... Μπορείς και να αγχωθείς... Και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς ο φόβος και το άγχος είναι φυσιολογικά συναισθήματα. . είναι απολύτως φυσιολογικά συναισθήματα.

Το 99% Είναι Πανδύσκολο, το 100% Παιχνιδάκι.
«Κάθε μέρα τηρώ με ενθουσιασμό 100% τις δεσμεύσεις μου. Εφαρμόζω τον κανόνα των “μηδενικών εξαιρέσεων” για να τηρώ τις δεσμεύσεις μου και να πετύχω τους στόχους μου. Είμαι αποφασισμένος να διαπρέπω σε ό,τι κάνω, κάτι που επιδρά θετικά σε κάθε πτυχή της ζωής, της καριέρας, των αποτελεσμάτων και της φήμης μου».

Ονειρεύεσαι πολλά και σου φαντάζουν ανέφικτα; Νιώθεις πως «πετάνε» οι σκέψεις γύρω από το κεφάλι σου και αδυνατείς να τις συγκεντρώσεις; Πιστεύεις πως κάθε φορά φτιάχνεις ένα καλό πρόγραμμα αλλά τελικά δεν δραστηριοποίησε και δεν ξέρεις τι σου φταίει;

Τα παιδιά κάνουν αυτά που κάνουμε και όχι αυτά που τους λέμε. Αν λοιπόν έχετε τη συνήθεια να τιμωρείτε τον εαυτό σας voητικά, το παιδί σας είναι πολύ πιθανό να υιοθετήσει την ίδια βλαβερή συνήθεια. Σε μια από τις πρώτες μου αναμνήσεις θυμάμαι τη μητέρα μου να κοιτάζεται στον καθρέφτη και να εντοπίζει όλες τις μικρές ή μεγάλες ατέλειες πάνω της.

Μήπως σκέφτεσαι ότι δεν έχεις υψηλή αυτοπεποίθηση; Μήπως θα ήθελες να πιστεύεις πιο πολύ στον εαυτό σου και απογοητεύεσαι που δεν το κάνεις; Ίσως να υπάρχει ένας άλλος τρόπος να δεις τα πράγματα από αυτόν που έχεις συνηθίσει.

Ένας σκαντζόχοιρος μας μιλά για το άγχος, τη μοναξιά και για όλα τα «αν» που μας εμποδίζουν να είμαστε πραγματικά ο εαυτός μας.

Ως φόβος της αποτυχίαςορίζεται η συναισθηματική κατάσταση, η οποία διακρίνεται από επίμονο και παράλογο άγχος για την αποτυχία να ανταποκριθεί κανείς στα πρότυπα και τους στόχους που έχει θέσει ο ίδιος ή οι άλλοι (Dictionary of Psychology, American Psychological Association).

Όταν πιστεύουμε ακράδαντα στα βιώματα που είναι χαραγμένα στην ψυχή μας, όταν δηλαδή ταυτιζόμαστε ασυναίσθητα -και ως εκ τούτου πλήρως- με το σκοτεινό - πληγωμένο παιδί μας, τότε προσπαθούμε να το απωθήσουμε ή να συμπεριφερόμαστε κατά τέτοιον τρόπο ώστε να μην αντιλαμβανόμαστε τις αρνητικές πεποιθήσεις του.

Από τα καλύτερα βιβλία Αυτοβελτίωσης, οι Τρεις Αποτυχίες, είναι ένα βιβλίο που μπορείς να διαβάσεις ξανά και ξανά και κάθε φορά παίρνεις και από κάτι καινούργιο.

Έπειτα από κάθε εκλογική αναμέτρηση στην Ελλάδα παρατηρείται το εξής σουρεαλιστικό φαινόμενο: όλοι είναι νικητές, ή τουλάχιστον έτσι δηλώνουν. Η συμμετοχή βέβαια, καθώς και η προσωπική έκθεση, η προσπάθεια και ο «αγώνας» του κάθε συνδυασμού και υποψηφίου, έχουν τη δική τους βαρύτητα και παρόλες τις αδυναμίες συνθέτουν το λεγόμενο δημοκρατικό μας περιβάλλον. Τι γίνεται, όμως, με τη διαχείριση της αποτυχίας από τη μία και της επιτυχίας από την άλλη για όσους αναμετρώνται στον πολιτικό στίβο;

Εάν το είχαμε μπροστά μας πιθανόν θα μας έλεγε: "Ξέρετε πόσο δύσκολο για μένα είναι να είμαι σε μια κοινωνική εκδήλωση; Καταρχάς, αισθάνομαι ότι είμαι το επίκεντρο της προσοχής και ότι οι γύρω με παρατηρούν συνέχεια. Είμαι σε ετοιμότητα στο εάν σχολιάσουν αρνητικά κάθε μου κίνηση, κάθε τι που θα πω". 

Ο Ιούνιος είναι ο μήνας των εξετάσεων, είτε αναφερόμαστε στις ενδοσχολικές, είτε στις ακαδημαϊκές, είτε κυρίως τις πιο κρίσιμες, που δεν είναι άλλες, από τις Πανελλαδικές εξετάσεις. Οι μαθητές καλούνται να αποχαιρετήσουν τη σχολική ζωή και να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους για την είσοδό τους στον ενήλικο βίο τους.

Κάθε μαθητής που έχει επενδύσει πολύ χρόνο και κόπο για να επιτύχει στις εξετάσεις του, δύσκολα θα πιστέψει πως αυτή η περίοδος στη ζωή του, τελικά, δεν είναι τόσο κομβική όσο φαντάζεται. Είναι σχεδόν φυσικοποιημένη μια συγκεκριμένη ροή στη ζωή μας – σχολείο, εργασία, οικογένεια – χωρίς να μας δίνεται περιθώριο για καθυστερήσεις, αποτυχίες, εναλλακτικές διαδρομές. 

Οι πανελλήνιες εξετάσεις είναι μία διαδικασία αξιολόγησης του παιδιού μετά απο 12 χρόνια συνεχούς μάθησης. Αποτελεί το μέσο για την εκπλήρωση των εφηβικών ονείρων, το πέρασμα στην ενηλικίωση, τη γέφυρα που οδηγεί στην είσοδο στο πανεπιστήμιο και τη κατάκτηση της αυτονομίας του έφηβου.

Ακούμε συχνά πολλούς ανθρώπους να αμφισβητούν τον εαυτό τους, να υποτιμούν τις επιτυχίες τους και να επικεντρώνονται στο να ικανοποιούν μόνο τους άλλους, χωρίς να σκέφτονται τα δικά τους όνειρα και φιλοδοξίες. Ακόμα συχνότερα, παρατηρούμε ανθρώπους που, ενώ είναι επιτυχημένοι στην δουλειά τους και έχουν πληθώρα ταλέντων και δεξιοτήτων, αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως ανεπαρκή και ανάξιο τείνοντας να υποτιμούν τα θετικά σχόλια των γύρω τους και να αποδίδουν τις επιτυχίες τους μόνο στην τύχη ή σε εξωγενείς παράγοντες πέρα από τον εαυτό τους.

Έχει εκτιμηθεί πως περίπου το ένα πέμπτο των ενηλίκων και σχεδόν οι μισοί από τους μαθητές και σπουδαστές αναβάλλουν να διεκπεραιώσουν τις υποχρεώσεις τους. 

Γράφει ο διάσημος συγγραφέας και life coach Robin Sharma: Αποτυγχάνω περισσότερο από τους άλλους. Αποτυγχάνω συνεχώς. Έχω αποτύχει στις επιχειρήσεις, στις σχέσεις μου, στη ζωή μου. 

Οι σεξουαλικές δυσλειτουργίες είναι διαταραχές που σχετίζονται με προβλήματα στη σεξουαλική απόκριση. Σε αυτή τη γενική κατηγορία ανήκουν οι διαταραχές της επιθυμίας, όπως η αποστροφή προς τη σεξουαλική δραστηριότητα και η υποτονική σεξουαλική επιθυμία, καθώς και τα προβλήματα οργασμού, όπως η πρόωρη εκσπερμάτιση στους άνδρες και ο ανεσταλμένος οργασμός στους άνδρες και στις γυναίκες.

Το άγχος είναι πλέον διαδεδομένο συναίσθημα. Κανείς μπορεί να το συναντήσει στη δουλειά, αλλά και στην κοινωνική ζωή του. Τί συμβαίνει, όμως, με το άγχος του αθλητή; Για όσους ασχολούνται με τον αθλητισμό το άγχος, σε ένα βαθμό, μπορεί να αποτελεί εμπόδιο στην επίδοση του αθλήματος τους. Γενικότερα η ψυχολογική κατάσταση ενός αθλητή πριν τον αγώνα είναι καθοριστικής σημασίας.

Το άγχος στον αθλητισμό οφείλεται συνήθως στο φόβο του αποτελέσματος του αγώνα. Πολλές φορές οι αθλητές είχαν βιώσει κάποια αποτυχία στο παρελθόν, την οποία συνδέουν με το άγχος.

Όταν κάποιος προχωράει αποφασιστικά προς την κατεύθυνση των ονείρων του, και παλεύει για να ζήσει τη ζωή που είχε ονειρευτεί, θα συναντήσει την επιτυχία εκεί που δεν την περίμενε. – Henry David Thoreau

Αν προσπαθείς να αλλάξεις κάτι με μεθόδους και τακτικές που μέχρι τώρα δεν είχαν αποτέλεσμα, αυτό λέγεται παραφροσύνη - Αϊνστάιν

Οι κλινικές εφαρμογές της γνωστικής προσέγγισης της προσωπικότηταςείναι πολύ σημαντικές και έχουν επηρεάσει επαγγελματίες σε πολλούς τομείς της υγείας.

Πολλοί ψυχολόγοι βασίζονται στο γνωστικό μοντέλο για την κατανόηση και θεραπευτική αντιμετώπιση της κατάθλιψης και των διαταραχών που σχετίζονται με το στρες.

Κάθε μέρα είναι μία καινούργια αρχή. Ίσως σε κάποιους φαίνεται μία κοινότοπη φράση με ελάχιστη σημασία. Στην πραγματικότητα όμως, η σημασία που εμπεριέχεται σε αυτή έχει να κάνει με την σημασία που ο καθένας της δίνει.

Το χειρότερο άγχος είναι το άγχος να μην αγχωθείς. Ο χειρότερος φόβος είναι ο φόβος του φόβου μας. Όταν πια το άγχος και οι φόβοι μας γίνουν υπερβολικά και ανεξέλεγκτα, είναι χειρότερα ακόμη και από τα ίδια τα συμπτώματα που βιώνουμε και μάλιστα πολλές φορές αυτά τα συναισθήματα μπορούν από μόνα τους να προκαλέσουν μια κρίση άγχους ή μια κρίση πανικού.