Συστημική και Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία. O Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής είναι ο συγγραφέας του βιβλίου: «Το Ψυχοθεραπευτικό Ταξίδι: Από τον φόβο της σκιάς, στο φως της επίγνωσης»
Ο Γρηγόρης Βασιλειάδης ζει και εργάζεται ιδιωτικά ως ψυχοθεραπευτής στο κέντρο της Αθήνας. Σπούδασε ψυχολογία σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο σε αναγνωρισμένα από το κράτος πανεπιστήμια της Ελλάδας, της Ολλανδίας, και της Μ. Βρετανίας.
Το 2005 απέκτησε διδακτορικό τίτλο στην Ψυχολογία. Yπήρξε εκπαιδευτής σε προγράμματα σπουδών προπτυχιακού και μεταπτυχιακού επιπέδου στην συμβουλευτική και την ψυχολογία, εισηγητής επιστημονικών σεμιναρίων κι επιστημονικών συνεδρίων με θεματολογία την ψυχοθεραπεία και την συμβουλευτική, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Τα επιστημονικά κι ερευνητικά του ενδιαφέροντα στον χώρο της ψυχοθεραπείας εντοπίζονται στις εφαρμογές της ψυχολογίας του βάθους στην θεραπευτική πρακτική, την σχέση θρησκείας - ψυχοθεραπείας, και στους τρόπους με τους οποίους συνδέεται η ηθική δεοντολογία των ψυχολόγων με την αποτελεσματικότητα της ψυχοθεραπευτικής πρακτικής.
Από το 1997 εργάζεται ψυχοθεραπευτικά με ενήλικες, ατομικά και ομαδικά, χρησιμοποιώντας τις μεθοδολογίες της συστημικής και της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας.
Είναι μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων (Σ.Ε.Ψ), και της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ψυχοθεραπευτών Οικογένειας (EFTA - European Family Therapy Association).
Είναι ο συγγραφέας των αυτογνωστικών βιβλίων: «Το Ψυχοθεραπευτικό Ταξίδι: Από τον φόβο της σκιάς, στο φως της επίγνωσης», Εκδ. iWrite ,Οκτώβρης 2014, και «Πόσο αντέχεις την αλήθεια; Θεραπευτικές επιγνώσεις για την ψυχή και τις σχέσεις», Εκδ. Εν Πλω, Οκτώβρης 2016.
Ημέρα | Από | Έως |
Καθημερινές | - | - |
Σάββατο | - | - |
Παρατηρώ πως η πλειοψηφία αυτών που παρακολουθούν σεμινάρια ψυχολογίας, διαβάζουν εκλαϊκευμένα βιβλία για την ψυχοθεραπεία, και διάκεινται ευνοϊκά προς τα σύγχρονα ρεύματα της ψυχοπνευματικής αναζήτησης, υποσυνείδητα ψάχνουν να ακούσουν:
Στην αρχή της καριέρας μου ως ψυχοθεραπευτής, κάθε φορά που συνέβαινε να νιώθω έντονα αρνητικά συναισθήματα (π.χ. οργή, εχθρότητα, απέχθεια, απαξίωση, κλπ.) για έναν θεραπευόμενο μου, έτεινα να σκεφθώ πως είμαι κακός κι ανάξιος ψυχοθεραπευτής.
Εξάλλου, σύμφωνα με τον Freud, οι ισχυρές συναισθηματικές αντιδράσεις ενός ψυχοθεραπευτή προς τους ασθενείς του συνιστούσαν ένδειξη της ατελούς του αυτογνωσίας και της ανικανότητας του να διατηρήσει μια συναισθηματικά ατάραχη, ιατρική στάση απέναντι στο άλλο άτομο.
Από την θέση του θεραπευόμενου, πριν πολλά χρόνια, περιέγραφα στον ψυχοθεραπευτή μου αυτό που τότε βίωνα ως βαθιά πληγή μου. Την πληγή που εκείνη η γυναίκα είχε αναζωπυρώσει μέσα μου αθετώντας την υπόσχεσή της απέναντί μου. Πως δηλαδή θα ναι το ίδιο ερωτευμένη όπως ήταν και στην αρχή της σχέσης μας.
Ζήτησα από τα μέλη ψυχοθεραπευτικών ομάδων να ανακαλέσουν μνήμες τους. Συγκεκριμένα, εμπειρίες τους κατά τις οποίες ένιωθαν πάρα πολύ ζωντανοί, σε μεγάλη επαφή με το σώμα και τα συναισθήματα τους. Σε γεμάτη επαφή με τις αισθήσεις τους. Κατόπιν τους ζήτησα να μιλήσει ο ένας στον άλλον για τις εμπειρίες τους αυτές, και ο καθένας, από την θέση του ακροατή, να παρατηρήσει πως βίωνε ο ίδιος το σώμα του κατά την διάρκεια της αφήγησης του άλλου.
Έχουμε την ψευδαίσθηση πως εξαρτιόμαστε από τους άλλους ανθρώπους σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ αυτόν στον οποίο πραγματικά συμβαίνει. Οι άλλοι ασκούν εξουσία κι επιρροή πάνω μας στον βαθμό που εμείς οι ίδιοι είμαστε προσκολλημένοι στους φόβους και τα ψυχικά μας συμπλέγματα.