«Κοντόκουσι» είναι ιαπωνική λέξη και σημαίνει «μοναχικός θάνατος». Είναι δυστυχώς ένας όρος που ανταποκρίνεται σε μια άβολη πραγματικότητα, καθώς στην Ιαπωνία δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, κυρίως υπερήλικες, πεθαίνουν μόνοι και αβοήθητοι κάθε χρόνο. Οι σοροί πολλών από αυτούς ανακαλύπτονται τυχαία μετά από μέρες μέσα στις κατοικίες τους, καθώς κανένας δεν τους είχε αναζητήσει. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που απασχολεί εδώ και χρόνια την τοπική επιστημονική κοινότητα.

Μικρές ή μεγάλες απώλειες βιώνουμε συνεχώς, καθώς είναι αναπόφευκτο κομμάτι της ζωής. Από τον θάνατο ενός αγαπημένου ατόμου στην ζωή μας, το διαζύγιο, το τέλος μιας συντροφικής σχέσης, απόλυση από την δουλειά, ανεργία, η αποξένωση μεταξύ φίλων/ συγγενών είναι μερικές από τις απώλειες που συνήθως  πυροδοτούν συναισθήματα άγχους, απόγνωσης ή μοναξιάς και μας φέρνουν αντιμέτωπους με την διαδικασία πένθους, για την οποία γίνεται λόγος στην συνέχεια.

Σε ποιο βαθμό οδηγεί η αποξένωση στις ανθρώπινες σχέσεις στη χρήση internet,  ή το αντίθετο δηλαδή κατά πόσο  η αναζήτηση  ερωτικού συντρόφου μέσω internet μπορεί να οδηγήσει στην μοναξιά και την αποξένωση, είναι ένα ερώτημα το οποίο θα απασχολήσει αυτό το άρθρο.

Ποιές επιπτώσεις φέρνει η παραπληροφόρηση στη  δημοκρατία; Η τεχνητή νοημοσύνη και το νεοφερμένο chatgtp μπορούν να ωθήσουν τις κοινωνίες σε μια νέα μορφή δημοκρατίας;

Στις μέρες μας, η χρήση του διαδικτύου από τα παιδιά ολοένα κι αυξάνεται, ενώ το όριο ηλικίας στο οποίο τα παιδιά ξεκινούν να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο συνεχώς μειώνεται. Ουσιαστικά, όσο παράξενο και αν ακούγεται, ο ταχύτερα αναπτυσσόμενος τομέας χρηστών του διαδικτύου είναι τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας. Πολλά παιδιά χρησιμοποιούν το διαδίκτυο στο σχολείο σε ηλικία 6 ετών, οπότε είναι πιθανόν να θέλουν να συνδεθούν κι από το σπίτι, σε αυτήν την ηλικία περίπου.

Αυτό το σύμπλεγμα, δεν έχει καμία σχέση με τη γνωστή τραγουδίστρια!… Έχει σχέση με τη σεξουαλικότητα και την ερωτική επιθυμία, ιδίως σε μακροχρόνιες ή «σοβαρές» σχέσεις. Όταν λοιπόν οι άνθρωποι (ιδίως οι άνδρες) έχουν ένα τέτοιο σύμπλεγμα στο μυαλό τους, βλέπουν τη σταθερή τους σύντροφο σαν «Μαντόνα» και χάνουν την ερωτική τους επιθυμία για αυτή.

Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο η καθημερινότητα, όσο και η κοινωνικοποίηση των παιδιών, γίνεται όλο και πιο συνδεδεμένη με την τεχνολογία. Αυτό ενδέχεται να δημιουργήσει μία τελείως διαφορετική πραγματικότητα, ως προς τις νόρμες και τα πρότυπα αλληλεπίδρασης και δημιουργίας διαπροσωπικών σχέσεων στο μέλλον.