2 νέα online σεμινάρια χαμηλού κόστους προσφέρονται από την Balance Life, τις προσεχείς εβδομάδες.

Ποια άτομα είναι περισσότερο επιρρεπή να εμφανίσουν Νευρική Ανορεξία;
Ενώ η ονομασία  «νευρική ανορεξία» παραπέμπει  σε έλλειψη ή μείωση της όρεξης σύμφωνα με την κυριολεκτική σημασία του όρου, στην πραγματικότητα είναι η άρνηση του ατόμου να τραφεί με τις απαραίτητες ημερήσιες θερμίδες από φόβο μήπως παχύνει.

Στις μέρες μας γίνεται ολοένα και δυσκολότερο να αγνοήσουμε το φαινόμενο της νευρικής ανορεξίας. Ενώ το όνομα της ανορεξίας αναφέρεται σε έλλειψη ή μείωση της όρεξης, στην πραγματικότητα οι ασθενείς μειώνουν σκόπιμα τη σίτιση αν και υπάρχει η αίσθηση της πείνας. Η μείωση ή η συνολική απώλεια της όρεξης συμβαίνει σε πιο προχωρημένα στάδια υποσιτισμού.

Υγιεινή διατροφή. Την ακούμε και τη διαβάζουμε συνεχώς, ενίοτε προσπαθούμε να την ακολουθήσουμε για να αποκτήσουμε ένα καλίγραμμο σώμα και να βελτιώσουμε την διάθεση ή την ψυχολογία μας. Τι γίνεται όμως όταν η υγιεινή διατροφή γίνεται εμμονή; Τι συμβαίνει όταν βλέπουμε σαν «εχθρούς» συγκεκριμένες ομάδες τροφίμων και τις αποκλείουμε για χρόνια από τη διατροφή μας;

Η νευρογενής βουλιμία χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπερφαγίας. Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων αυτών, το άτομο καταναλώνει πολύ μεγάλες ποσότητες φαγητού, συγκριτικά με αυτές που θα μπορούσαν να καταναλώσουν οι περισσότεροι άνθρωποι, μέσα σε σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (π.χ. σε 2 ώρες). Βασικό στοιχείο των υπερφαγικών επεισοδίων είναι το αίσθημα απώλειας ελέγχου που βιώνει το άτομο όταν τρώει.

Όταν ο Αμερικανός ψυχίατρος Άλμπερτ Στάνκαντ (AlbertStankand) περιέγραφε ήδη από το 1955 το σύνδρομο της νυχτερινής διατροφής (NightEatingSyndrome) μιλούσε για την μεγάλη ανάγκη μερικών ανθρώπων για φαγητό κατά την διάρκεια της νύχτας. Μια λαχτάρα που κάνει το άτομο να ξυπνά και να μη μπορεί να κοιμηθεί πάλι παρά μόνο εφόσον καταναλώσει ένα γεύμα, το οποίο κατά προτίμηση είναι πλούσιο σε υδατάνθρακες.

Η ψυχοθεραπεία, ατομική και ομαδική, τα τελευταία χρόνια, φαίνεται να κερδίζει έδαφος στην θεραπεία των διαταραχών πρόσληψης τροφής, είτε ως συμπληρωματική είτε ως μοναδική θεραπεία επιλογής.

Αν και ο αμιγώς ελληνικός όρος ορθορεξία (ορθός και όρεξη) αρχικά φαίνεται να αναφέρεται στο άτομο που “ξέρει” να διατρέφεται σωστά και υγιεινά, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια διαταραγμένη διατροφική συμπεριφορά που αφορά στα άτομα τα οποία έχουν εμμονή με την κατανάλωση βιολογικών και υγιεινών τροφών, χάνοντας έτσι κάθε αίσθηση του μέτρου και της ισορροπίας.

Με τον όρο βουλιμία εννοούμε τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια έντονης επιθυμίας για τροφή. Σε ένα επεισόδιο βουλιμίας το άτομο καταναλώνει μεγάλη ποσότητα τροφής σε μικρό χρονικό διάστημα συνοδευόμενο από αίσθημα απώλειας ελέγχου, καταθλιπτικής διάθεσης και σκέψεων αυτομομφής.

Πόσες φορές έχετε γυρίσει στο σπίτι από τη δουλειά και έχετε πιάσει τον εαυτό σας να τρώει ακατάπαυστα; Πόσες φορές σας ακυρώθηκε μια έξοδος και μείνατε σπίτι τρώγοντας υπερβολικές ποσότητες φαγητού; Πόσες φορές μαλώσατε με το σύντροφό σας και το πρώτο που κάνατε μόλις κλείσατε το τηλέφωνο ήταν να ανοίξετε το ψυγείο; Θυμάστε την τελευταία φορά που δεν μπορέσατε να πείτε αυτά που αισθάνεστε και κατατρέξατε αυθόρμητα στο ψυγείο;

Η υπερφαγία και η παχυσαρκία εκθέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την υγεία εκατομμυρίων ανθρώπων. Για την κατανόηση της φύσης του προβλήματος, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι δεν τρώμε υπερβολικά μόνο όταν το στομάχι μας είναι άδειο. Ο τρόπος με τον οποίο προσδιορίζουμε αν είμαστε ή όχι πεινασμένοι, αν πρέπει να φάμε ή όχι ή τι πρέπει να φάμε, είναι πιο πολύπλοκος.

Σε «δύσκολες» περιόδους κατά τις οποίες το άτομο δέχεται την παρατεταμένη επίδραση στρεσογόνων παραγόντων, παρατηρείται διαταραχή της ομοιόστασης του οργανισμού στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τα στρεσογόνα ερεθίσματα που συνίσταται σε αλλαγή στην ψυχοφυσιολογία του οργανισμού.

Οι περισσότεροι άνθρωποι κάποια στιγμή στη ζωή τους είτε «έκαναν δίαιτα» είτε προσπάθησαν να αλλάξουν το σχήμα του σώματός τους. Πολλοί τα κατάφεραν, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, παρόλο που το βάρος συχνά σημειώνει μια σταδιακή αύξηση καθώς το άτομο μεγαλώνει σε ηλικία.

Η συνειδητοποίηση και μόνο ότι κάποιος αγαπημένος/η σας πάσχει από κάποια ψυχολογική διαταραχή, φέρνει άγχος και φόβο και αυτό είναι κάτι φυσιολογικό. Οι διατροφικές διαταραχές ανήκουν στις ψυχολογικές διαταραχές και αντίθετα με αυτό που νομίζουν οι περισσότεροι, δεν έχουν να κάνουν τόσο με το φαγητό και το βάρος, αλλά με τον τρόπο που κάποιος αντιμετωπίζει τις συναισθηματικές δυσκολίες στην ζωή του και το πώς χειρίζεται στρεσογόνες καταστάσεις.

Η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία έχει αποδειχθεί ερευνητικά ότι αποτελεί αποτελεσματικό μοντέλο θεραπείας για την ψυχογενή ανορεξία, την ψυχογενή βουλιμία και τη διαταραχή υπερφαγίας.

Γιατί δεν είμαι καλά; Τι είναι αυτό που έχω; Μήπως σπάει το φράγμα του φυσιολογικού; Πώς μου προέκυψε; Γιατί να το παθαίνω; Θα μπορέσω να το διαχειριστώ; Η αλήθεια είναι ότι ο πόνος στη ζωή είναι ένα μέρος της ψυχής από τον οποίο γινόμαστε σοφότεροι.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο PSYCHOLOGY.GR ο διαιτολόγος Ευάγγελος Ζουμπανέας, συγγραφέας των Best Sellers «Thin Possitive» και «Διατροφική Νοημοσύνη» με αφορμή την έκδοση του νέου βιβλίου του «Αναζητώντας το Μαγικό Βάρος των Ονείρων σου», μιλήσαμε για το ιδανικό και ρεαλιστικό σωματικό βάρος! Απολαύστε την ίσως πιο αποκαλυπτική συνέντευξη του διάσημου διαιτολόγου-διατροφολόγου και συγγραφέα Ευάγγελου Ζουμπανέα!

Αν κάνετε μια επίσκεψη σε ένα γυμναστήριο της γειτονιάς σας θα παρατηρήσετε ίσως περισσότερους άνδρες απ’ ότι γυναίκες να γυμνάζονται, να τρέχουν αρκετές ώρες στο διάδρομο, να σηκώνουν με μανία πολλά βάρη κοιτάζοντας ταυτόχρονα τον εαυτό τους ή μάλλον συγκεκριμένες περιοχές του σώματός τους στον καθρέφτη και ξεφυσώντας καταϊδρωμένοι στο τέλος της προσπάθειας να χαμογελάνε όλο καμάρι μόνοι τους, κοιτάζοντας στον καθρέφτη ή αν υπάρχει γνωστός που γυμνάζεται να στραφούν σε αυτόν να μοιραστούν το κατόρθωμά τους.

Σώμα, κορμί, βάρος, καλούπι · παχύσαρκος, χοντρός, αδύνατος, κοκαλιάρης. Τόσες λέξεις περιγράφουν και προσπαθούν να κατηγοριοποιήσουν τον τύπο του σώματος προσθέτοντας «ετικέτες» σα να πρόκειται για προϊόν προς πώληση. Μήπως τελικά όσο κυνικά κι αν ακούγεται, το σώμα μας αποτελεί μια ιδέα άκρως αξιοποιήσιμη και κερδοφόρα για το χώρο του καταναλωτισμού και του μάρκετινγκ;

Το στοιχείο της επιβίωσης έχει κάνει αισθητή την παρουσία του τα τελευταία χρόνια σε διάφορα τηλεοπτικά παιχνίδια. Οι συμμετέχοντες σε αυτά τα παιχνίδια μπαίνουν καλά στο ρόλο του Ροβινσώνα, κάτι που εντείνει το ένστικτο της επιβίωσής τους, καθώς εφοδιάζονται με τις απολύτως απαραίτητες πρώτες ύλες και καλούνται να δημιουργήσουν αντικείμενα ή να μονομαχήσουν για την τροφή τους ώστε να κρατηθούν ζωντανοί.