Η βία απέναντι στα ζώα είναι ένα θέμα που εγείρει πολλές συζητήσεις και σκέψεις. Ακούμε και διαβάζουμε διαρκώς, ειδικά αυτές τις ημέρες, για κρούσματα βίας που έχουν ως θύματα μικρά και ανυπεράσπιστα ζώα. Γιατί μερικοί άνθρωποι εκδηλώνουν αυτή την επιθετικότητα; Ας εξετάσουμε, λοιπόν, το θέμα ενδελεχώς.

Ο Παύλος είναι 10 ετών, ζει με τους δύο γονείς του και πηγαίνει στο δημοτικό σχολείο της γειτονιάς του. Ο δάσκαλός του επισήμανε ότι εμφανίζει ανησυχία, επιθετικότητα και δεν δημιουργεί υγιείς σχέσεις με τους συμμαθητές του.

Αν ο χρόνος ήταν έφηβος, θα ήταν διαρκώς θυμωμένος, ερωτευμένος, επαναστάτης και όμορφος. Αλλά δεν είναι. Το μόνο που προσφέρει στον έφηβο είναι αυτή η απατηλή αίσθηση του ατέρμονου και του ατελείωτου, για αυτό και έχει ιδιαίτερη σχέση μαζί του.

«Σε σκοτώνω!» Αυτό ήταν το «παιχνίδι» σε νηπιαγωγείο στο Σλέσβιγκ-Χολστάιν, όπου παιδιά πέντε και έξι ετών αναπαριστούσαν τη δράση της δημοφιλούς σειράς «Squid Game» από την πλατφόρμα Netflix.

Η σεξουαλική κακοποίηση είναι ο εξαναγκασμός ενός ατόμου σε ερωτική πράξη χωρίς την θέλησή του, αλλά και οποιαδήποτε λεκτική ή σωματική συμπεριφορά σεξουαλικού χαρακτήρα που προσβάλλει το άτομο.

Ένα παιδί με διαγνωσμένη γενετική παρέκκλιση έχει ενταχθεί σε εξατομικευμένη υποστήριξη, όμως η διευθύντρια και μερίδα μαθητών του 2ου Γυμνασίου δεν κάνουν εύκολη την ένταξή του στο σχολικό περιβάλλον, καταγγέλλουν οι γονείς του μαθητή.

Με την παρούσα μελέτη επιχειρείται η θεωρητική πλαισίωση του φαινομένου της κακοποίησης ζώων, της διαπροσωπικής και της ενδοοικογενειακής βίας και της μεταξύ του συσχέτισης, η παρουσίαση νέων επιστημονικών ευρημάτων, επιπλέον θεωρίες προσέγγισης του ζητήματος και η συμπλήρωση της αρχικής προσέγγισης με τη μελέτη «Η συνάφεια ανάμεσα στην ανθρώπινη κακοποίηση, την ενδοοικογενειακή βία και την κακοποίηση ζώων: το φάσμα της βίας».

Η θεωρία του ερεθίσματος και της απόκρισης διαμορφώθηκε κυρíως απó τoυς Clark L. Hull, John Dollard και Neal E. Miller, την ίδια περίπου εποχή που ο Skinner διατύπωνε τη θεωρία του για τη συντελεστική εξαρτημένη μάθηση. Επικρατεί εντούτοις η άποψη ότι η θεωρία των Hull και Miller έφτασε στο απόγειο της συστηματοποίησης και της ευρύτερης επιρροής της νωρίτερα από την προσέγγιση του Skinner. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι για αρκετό καιρό οι δύο προσεγγίσεις υπήρξαν ανταγωνιστικές μεταξύ τους, διατυπώνοντας δημόσια η καθεμία μια έντονη επιχειρηματολογία γύρω από τα «κενά» της άλλης προσέγγισης.

Ο θυμός θεωρείται σε σχέση με άλλα συναισθήματα -όπως η χαρά και λιγότερο η θλίψη που γίνονται εύκολα ανεκτά από τους γονείς και από την κουλτούρα μας - το πιο δύσκολο συναίσθημα που χρειάζεται να εκφράσει ένα παιδί. Αυτό συμβαίνει, διότι συχνά η εκδήλωση του παρερμηνεύεται ή παρεμποδίζεται από τους γονείς, από τους δασκάλους στο σχολείο, ιδιαίτερα μάλιστα, εάν φτάσει σε ακραίο βαθμό.  

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών, το ΚΕΘΕΑ ανακοινώνει τον ετήσιο απολογισμό του, επισημαίνοντας ότι η επόμενη μέρα της πανδημίας σε ό,τι αφορά τις εξαρτήσεις εγείρει σημαντικές ανησυχίες.

Ποιος σας κάνει να θυμώνετε; -Οι άνθρωποι! -Οι συνθήκες γύρω μου! -Φτάνει! Κουράστηκα! -Θέλω επιτέλους να ξεφύγω από όλους και όλα, δεν αντέχω! -Και; Δεν έχω δικαίωμα να θυμώσω;

Η κοινωνικογνωστική θεωρία (social-cognitive theory), γνωστή και ως κοινωνική θεωρία της μάθησης (social learning theory), αποτελεί ουσιαστικά μια σημαντική θεωρητική μετεξέλιξη όλων των προηγούμενων συμπεριφοριστικών θεωριών της μάθησης. Ωστόσο, αν και οι θεωρητικές της καταβολές εντοπίζονται στις θεωρίες των Pavlov, Watson, Skinner και στους Hull, Miller και Dollard, με την πάροδο του χρόνου η κοινωνικογνωστική θεωρία διαφοροποιήθηκε σημαντικά σε σχέση με όλη την προηγούμενη συμπεριφοριστική παράδοση.

Όσο εξαπλωμένη είναι η επιθετικότητα ανάμεσα στα παιδιά άλλο τόσο είναι και οι μηχανισμοί που μπορούν να την περιορίσουν. Οι ίδιες θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν την επιθετικότητα εντοπίζουν επίσης και τους μηχανισμούς που πιθανόν μπορούν να την ελέγξουν αποτελεσματικά. Τέτοιοι μηχανισμοί μπορεί να είναι οι εξής: η εξέλιξη ιεραρχικών συστημάτων ελέγχου, η χρήση ανταμοιβής και τιμωρίας και η γνωστική εκπαίδευση. (Cole & Cole, 2002).

Λίγα λόγια για την Νοητική Υστέρηση (ΝΥ)

Η νοητική υστέρηση αποτελεί μια πολύμορφη παθολογική κατάσταση, η οποία συνυφαίνεται με σημαντικούς περιορισμούς στη νοητική λειτουργικότητα και στη προσαρμοστική ικανότητα του ατόμου. Εκδηλώνεται κατά την αναπτυξιακή περίοδο και συγκεκριμένα πριν την ηλικία των 18 ετών. Ο βαθμός της νοητικής υστέρησης διαπιστώνεται μέσω της μέτρησης της νοημοσύνης του ατόμου με την χορήγηση σταθμισμένων τεστ, που σκοπό έχουν να εκφράσουν αριθμητικά το δείκτη νοημοσύνης του (ΙQ τεστ).

Ο σχολικός εκφοβισμός παραμένει ένα διάχυτο και βαθιά ριζωμένο ζήτημα στα εκπαιδευτικά ιδρύματα παγκοσμίως, υπερβαίνοντας τα γεωγραφικά, πολιτιστικά και κοινωνικοοικονομικά όρια. Αυτό το άρθρο εμβαθύνει στην πολύπλευρη φύση του σχολικού εκφοβισμού, διερευνώντας τους ορισμούς του, τις διάφορες μορφές, τις υποκείμενες αιτίες, τις συνέπειες και τις πιθανές παρεμβάσεις.

«Για εκείνον που κατανόησε πραγματικά ότι δεν υπάρχει τίποτε το φρικτό στο να μη ζει, δεν υπάρχει τίποτε το φριχτό στο να ζει. Επομένως, είναι ανόητος όποιος λέει ότι φοβάται το θάνατο, όχι επειδή θα υποφέρει όταν έρθει ο θάνατος, αλλά επειδή υποφέρει στη σκέψη ότι θα έρθει.»  Πλάτων

Στο παρόν άρθρο θα εξετάσουμε τους 4 τύπους γονέων, θα περιγράψουμε τις ιδιαίτερες μορφές της συμπεριφοράς τους και τις επιπτώσεις της συμπεριφοράς αυτής στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού και τέλος, θα αναφερθούμε στους «ιδανικούς» γονείς και πιο συγκεκριμένα στο συνδυασμό 3 χαρακτηριστικών που καθιστούν έναν γονέα «ιδανικό»

Στη μελέτη των Dunn και συνεργατών (1981), οι ερευνητές πήραν πληροφορίες από τις μητέρες για τη συμπεριφορά του μεγαλύτερου παιδιού τους απέναντι στο μικρότερό του αδελφάκι, αγόρι ή κορίτσι. Οι ηλικίες των μεγαλύτερων παιδιών κυμαίνονταν μεταξύ 2 με 4 ετών, ενώ η ηλικία των μικρότερων τους ήταν από 8 έως 14 εβδομάδων.

Οι διαδικασίες της ασυνείδητης επικοινωνίας δεν είναι επαρκώς κατανοητές. Αυτές οι διαδικασίες μπορεί να είναι αινιγματικές αλλά όχι απόκρυφες. Δεν πρόκειται για εξωαισθητηριακή αντίληψη. Βασίζονται αποκλειστικά σε δεδομένα αισθητηριακά (τα οποία συχνά προσλαμβάνονται ασυνείδητα).

Εχθές συνάντησα μετά από πολύ καιρό ένα παιδικό μου φίλο. Είχαμε χαθεί για πολλά χρόνια, θυμάμαι η τελευταία φορά που τον είχα συναντήσει ήταν δυο μέρες πρίν την ορκωμοσία μου στο πανεπιστήμιο. Ένα ξαφνικό τηλεφώνημα, και σε δυο ώρες ήμασταν κάπου και τα πίναμε παρέα.