Όταν κάποτε είχε ζητηθεί από τον Σ. Φρόυντ να ορίσει τους στόχους μιας υγιούς ψυχικής ζωής, η απάντηση του ήταν η εξής: «Να αγαπάς και να εργάζεσαι». Η σημασία που δίνουμε στις σχέσεις μας και στην πιθανή απώλειά τους είναι συχνά προφανής, ενώ η σημασία που έχει η εργασία μας στην ζωή μας συχνά μας διαφεύγει.

Τα τελευταία χρόνια η βιβλιογραφία, καθώς και η αρθρογραφία, σχετικά με τα τοξικά εργασιακά περιβάλλοντα έχουν αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό με αποτέλεσμα να αποτελούν το κυρίαρχο θέμα συζήτησης στον τομέα της εργασίας και ειδικότερα στην Διαχείριση Ανθρώπινου Δυναμικού.

Η επώδυνη και σκληρή οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα μας, έχει επιφέρει αλλαγές τόσο στις διαπροσωπικές σχέσεις, αλλά και σε ότι αφορά την παραγωγικότητα και την απασχόληση των ανθρώπων. Το σημαντικό ζήτημα της ανεργίας που έχει εξελιχθεί, δυστυχώς, σε τεράστιο πρόβλημα για τους νέους αλλά και τους μεγαλύτερους ηλικιακά ανθρώπους, είναι η αιτία για την ύπαρξη τρομερής ανασφάλειας, άγχους σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων και συντελεί στην αύξηση των εντάσεων σε όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις του ατόμου.

Γιατί οι άνθρωποι εργάζονται; Τι κερδίζει κάποιος από την εργασία; Θα είχε ενδιαφέρον να σκεφτούμε και να βγάλουμε συμπεράσματα από τις απαντήσεις ανθρώπων που έχουν ερωτηθεί. Είναι σίγουρο ότι το σημαντικότερο κίνητρο που ωθεί έναν άνθρωπο στην εργασία είναι το χρήμα και η αναγκαιότητα κάλυψης των βασικών του αναγκών.

Σε μία εποχή όπου η οικονομική κρίση κλονίζει συθέμελα όχι μόνο τις επιχειρησιακές αξίες αλλά και κάθε είδους προσωπικές αξίες, αναδύονται όλο και περισσότεροι προβληματισμοί γύρω από τον ανθρώπινο παράγοντα και το πεδίο της διοίκησης του ανθρώπινου δυναμικού. Οι προβληματισμοί αυτοί έγκεινται στο πώς ο άνθρωπος, ως πολυδιάστατη προσωπικότητα, μπορεί να στηριχτεί και να ενισχυθεί προκειμένου να μείνει όσο το δυνατόν ανεπηρέαστος και συγχρόνως αισιόδοξος και όλο πιο αποδοτικός εν όψη των αλλαγών.

Αν και όλοι βιώνουμε άγχος, η ικανότητα κάποιων ανθρώπων να το διαχειρίζονται αποτελεσματικά προσδίδει μεγαλύτερη ποιότητα και ηρεμία στην ζωή τους. Η διαχείριση του άγχους στον εργασιακό χώρο αποτελεί μια σύνθετη διαδικασία καθώς πιθανόν να χρειαστεί να στοχεύσουμε σε αλλαγές σε 3 διαφορετικούς τομείς: στον τρόπο που σκεφτόμαστε, στον τρόπο που επικοινωνούμε και στον τρόπο που οργανώνουμε τη δουλειά και το χρόνο μας.

Στο προηγούμενο άρθρο με τίτλο: «Αντιμετωπίζω το άγχος στην δουλειά: Αλλάζω τις αρνητικές σκέψεις μου» αναλύσαμε αρνητικά μοτίβα σκέψης στον εργασιακό χώρο που μπορεί να αυξήσουν το άγχος μας καθώς και τρόπους με τους οποίους μπορούμε να τα περιορίσουμε. Στο παρόν άρθρο θα εστιάσουμε στον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε στον εργασιακό μας χώρο και πως αυτός μπορεί να σχετίζεται με άγχος.

Μια ιδιαίτερη κατηγορία συμπεριφορών, οι οποίες κάνουν την εμφάνισή τους μέσα στα εργασιακά πλαίσια, είναι οι αποκλίνουσες και αντιπαραγωγικές εργασιακές συμπεριφορές (counterproductive work behaviors). Οι  εργασιακές αυτές  παρεκκλίσεις μπορούν να οριστούν ως «εκούσιες συμπεριφορές των μελών ενός οργανισμού, οι οποίες παραβιάζουν σημαντικούς οργανωτικούς κανόνες  και απειλούν την καλή λειτουργία του οργανισμού και των μελών του». 

Το διαδικτυακό σεμινάριο «Άστο γι’ αύριο!»: Ξεπερνώντας την αναβλητικότητα στο χώρο εργασίας διοργανώνεται από το PSYCHOLOGY.GR, με εισηγήτρια την ψυχολόγο – ψυχοθεραπεύτρια, Άρτεμις Αντωνίου.

Στη σημερινή εποχή, σε πολλές κοινωνίες του κόσμου, παρατηρούνται σε μεγάλη έκταση, εκδηλώσεις ρατσισμού. Δυστυχώς, είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο το οποίο έχει πολλά είδη με αποτέλεσμα να προεκτείνεται σε όλο και περισσότερες «κατηγορίες» συνανθρώπων μας.

Το πιο κοινό πρόβλημα με το οποίο πιθανότατα βρίσκονται αντιμέτωποι οι επαγγελματικοί σύμβουλοι είναι η δυσκολία στη λήψη επαγγελματικής απόφασης των πελατών. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ο πελάτης δεν έχει τις επαγγελματικές πληροφορίες που του χρειάζονται για να βασίσει την απόφασή του.

Μεγαλώσαμε με την προοπτική να σπουδάσουμε μια επιστήμη ή να μάθουμε μια τέχνη και να ασχοληθούμε με αυτήν επαγγελματικά σε όλη μας την ζωή. Η επιλογή περισσότερων σταδιοδρομιών δεν ήταν θέμα συζήτησης, καθώς δεν αποτελούσε ποτέ μια επιλογή. Για ποιο λόγο, όμως, συμβαίνει αυτό;

Χθες κοιμήθηκες ξημερώματα, είχες μεγάλη υπερένταση! Έκλεινες τα μάτια σου σφιχτά μήπως ο εγκέφαλος πάρει το σήμα του και φέρει την νύστα που τόσο επιθυμούσες αλλά μάταια. Τελικά μάλλον πρέπει να πάρεις απόφαση πως η παύση στη σκέψη σου δεν θα έρθει με αυτό τον τρόπο. Το ίδιο σου το είναι σου φωνάζει απεγνωσμένα: «Καμία άλλη ιδέα»;».

Ένα νέο αίτημα των εργαζόμενων και παράλληλα σημαντικός παράγοντας για τη διατήρηση της ψυχικής τους υγείας είναι η εναρμόνιση της προσωπικής και επαγγελματικής ζωής. Η ιδιαίτερα αυξημένη είσοδος των γυναικών στην εργασία άλλαξε ριζικά τη δομή της οικογένειας με αποτέλεσμα την επιβάρυνση των ρόλων και στα δύο φύλα.

Όρια .. μια λέξη, τόσο απλή, αλλά και τόσο σημαντική, εκτός από χρήσιμη και απαραίτητη στη ζωή μας. Στις μέρες μας γίνεται όλο και περισσότερο συζήτηση περί ορίων στην εργασία.

«Στην ισχυρότερη ενόρμηση μας, στον τύραννο μέσα μας, υποτάσσεται όχι μόνο το λογικό μας αλλά και η συνείδησή μας» (F.Nietzsche)
Το φαινόμενο του bullying στο περιβάλλον της εργασίας (Εργασιακή Ψυχολογική Κακομεταχείριση) περιλαμβάνει έκθεση σε συστηματικές προσβολές ή προσβλητικές παρατηρήσεις, επίμονη κριτική, ψυχολογική ή/και φυσική επίθεση. Ως "bullying" αναφέρεται κυρίως σε Αγγλόφωνες έρευνες, ως "mobbing" σε Σκανδιναβικές και Γερμανικές.

Σύμφωνα με την υπαρξιακή προσέγγιση, η ανάγκη των ανθρώπων να δώσουν νόημα στη ζωή τους μέσω της εργασίας συμβάλλει στην άρνηση της παραδοχής ότι ως θνητά όντα, καλούμαστε να έρθουμε αντιμέτωποι με το γεγονός του θανάτου.

Η υπερπροσπάθεια των ατόμων και των κοινωνιών που καταβάλλεται τις τελευταίες δεκαετίες με στόχο την οικονομική ευμάρεια αλλά και την κοινωνική ανέλιξη έφερε ως αποτέλεσμα την ψυχολογική και σωματική εξουθένωση μεγάλου μέρους του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού.

«Δεν θέλω να πάω στη δουλειά» – μία σκέψη που όλοι έχουμε κάνει κάποια στιγμή (ή εποχή) της ζωής μας.

«Η ανταπόδοση από τη δουλειά πρέπει να είναι η ικανοποίηση που σας δίνει η δουλειά καθώς και η ανάγκη του κόσμου για τη δουλειά αυτή. Σ’ αυτή την περίπτωση, ο κόσμος είναι παράδεισος, ή όσο πιο κοντά στον παράδεισο μπορεί να φτάσει κανείς. Σε αντίθετη περίπτωση, έχοντας μια δουλειά που απεχθάνεστε, που σας κάνει και βαριέστε και που ο κόσμος δεν την χρειάζεται, η ζωή είναι κόλαση.» Γουίλιαμ Ε. Μπ. Ντιμπουά