Ας γνωρίσουμε έναν από τους πιο αξιόλογους ανθρώπους του αιώνα, ο οποίος, αν και δεν ήταν Ψυχολόγος ή άνθρωπος της ιατρικής, έκανε πολλά για να προαγάγει τη γνώση της ανθρώπινης φύσης. Αυτός ήταν ο Karl Philip Moritz (1756-1793).

O John Broadus Watson (1878- 1958) έγραψε το 1913 το:  Psychology as the Behaviorist Views It, κι έγινε η αιχμή του δόρατος αυτού που θεωρήθηκε καινούρια σχολή και ονομάστηκε συμπεριφορισμός (μπηχεϊβιορισμός).

Ο Alfred Korzybski (1879 - 1950) ήταν ένας Πολωνοαμερικανός ανεξάρτητος μελετητής και ιδρυτής του πεδίου που ονομάζεται Γενική Σημασιολογία (General Semantics).

O Descartes (1596 - 1650) γνωστός ως ο πατέρας της σύγχρονης φιλοσοφίας και πιο διάσημος για τη ρήση του ''Cogito ergo sum'', που προμήνυε τον θάνατο του δογματισμού στη φιλοσοφία, παρά για τη θεμελίωση του κλάδου της αναλυτικής γεωμετρίας, κατέχει εξέχουσα θέση στην ιστορία της φιλοσοφίας χάρη:

Baruch (Benedict) Spinoza (1632 - 1677), κορυφαίος πανθεϊστής κι ένας από τους πιο εξέχοντες φιλοσόφους όλων των εποχών, ο Spinoza έφερε στην ψυχολογία τη θεωρία του ψυχοφυσικού παραλληλισμού στη θέση της θεωρίας της αλληλεπίδρασης του Descartes και διατύπωσε τις διάφορες συγκινήσεις, πρωτεύουσες και δευτερεύουσες, υφαίνοντάς τις καλά μεταξύ τους.

ΜΕΡΟΣ 1^ο  (Το ταξίδι της Ψυχολογίας ανά τους αιώνες. Από τους Αρχαίους Έλληνες μέχρι τη δαρβίνεια επίδραση)
Η ψυχολογία δεν έχει ένα ευρέως αποδεκτό παράδειγμα αλλά ανταγωνιστικές σχολές που συνυπάρχουν ( συμπεριφορικές, λειτουργικές, γνωστικές, νευροφυσιολογικές, ψυχαναλυτικές, εξελικτικές και ανθρωπιστικές). Ως επιστήμη η ψυχολογία διχάζει καθώς θεωρείται ότι υπάρχουν πλευρές της επιστημονικές και άλλες όχι.

Το ταξίδι της Ψυχολογίας ανά τους αιώνες (Μέρος 2ο) - Από τον λειτουργισμό ως την γνωστική ψυχολογία
Η δαρβινική επίδραση στη ψυχολογία οδήγησε στη γέννηση του λειτουργισμού και του συμπεριφορισμού. Η διαφορά που επήλθε ήταν ο διαχωρισμός της ψυχολογίας από τη θρησκεία. Ο James με το έργο του Αρχές(1890) έθεσε τις βάσεις του λειτουργισμού.

Αν και ο Thomas Brown δεν ήταν ο πατριάρχης της σκωτσέζικης Common Sense School (η τιμή αυτή προοριζόταν για τον Thomas Reid, του Πανεπιστημίου του Σαιν Άντριους και αργότερα της Γλασκώβης), και δεν είχε την πρωτοτυπία του νεότερου της ομάδας αυτής, του σερ William Hamilton, ήταν κατά κύριο λόγο ψυχολόγος και οι Lectures on the Philosophy of Mind του, που δημοσιεύτηκαν μετά το θάνατό του, είναι ένας συνδυασμός εγχειριδίου και πραγματείας, που περιέχει πάνω από μισό εκατομμύριο λέξεις.

Ο Friedrich Herbart (1776-1841), διάδοχος του Kant στο Πανεπιστήμιο του Κένιγκσμπεργκ, είναι γνωστός κυρίως για τη θεωρία του της κατάληψης, αλλά πέτυχε πολύ περισσότερα στην Ψυχολογία, και ιδιαίτερα στην εφαρμοσμένη εκπαίδευση. Άνθρωπος με κοινωνικό χαρακτήρα, είχε βαθύ ενδιαφέρον για την κοινότητα και αρνήθηκε να σπαταλήσει τον χρόνο του στην οικοδόμηση ενός μεταφυσικού συστήματος.

Ο Χανς Άσπεργκερ, οι Ναζί και η σύγχρονη ιστορία του αυτισμού: Μέρος 3ο  - Η άποψη του Άσπεργκερ για τους ασθενείς του

Ο Kant θεωρούσε ότι η ψυχολογία δεν είχε καταστατική θέση αφού δεν διέθετε ούτε τη θεμελιώδη σημασία της επιστημολογίας και της μεταφυσικής ούτε την πρακτική ετιτακτικότητα της ηθικής. Δεν έμπαινε κάτω από την επικεφαλίδα της επιστήμης, στο βαθμό που δεν επέτρεπε την ποσοτικοποίηση, η οποία ήταν για τον Kant το κυριότερο κριτήριο της επιστήμης, ο οποίος έφτασε στο σημείο να μη θεωρήσει άξια αυτού του ονόματος ούτε τη χημεία.

Αν η Γαλλία συνέβαλε στην ψυχολογία το μισό απ' ό,τι συνέβαλε η Γερμανία, αυτό οφείλεται ίσως στο ότι τα αισθήματα καταλάμβαναν υπερβολικά εξέχουσα θέση στη γαλλική παράδοση, από τον Descartes ήδη. Ετσι η Γαλλία είχε τους πρωτοπόρους της στη μη φυσιολογική/παθολογική ψυχολογία, αλλά οι ψυχολόγοι της ενδιαφέρονταν κυρίως για μεμονωμένες περιπτώσεις παρά για γενικεύσεις και νόμους.