Εφηβεία! Από μόνη της ως λέξη ακούγεται σημαντική, γεμάτη περιέργεια, σαν να δυσκολεύει και λίγο, σαν να περιμένουν όλοι έφηβοι, γονείς, περιβάλλον να συμβεί κάτι δύσκολο, κάτι ανήσυχο, κάτι δυσεπίλυτο.

Όλοι περιμένουν τι στραβό θα συμβεί, τι δεν θα πάει όπως το προέβλεπαν, τι δεν θα είναι στο χέρι τους να το αντιμετωπίσουν. Και όλοι θα καταλήγουν στις ίδιες λέξεις... «Δύσκολη η εφηβεία».

Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε μια φυσιολογική, εποχιακή μετάπτωση της διάθεσης και στην αρχή και εξέλιξη μιας ψυχικής διαταραχής.

Υπάρχουν πολλά, στον σημερινό κόσμο, για τα οποία αξίζει να λυπηθεί κανείς. Οι αρχαίοι πίστευαν ότι ο Δίας έχει δύο πιθάρια, ένα με ευτυχία κι ένα με δυστυχία και μοιράζει στους ανθρώπους και από τα δύο ενώ σε κάποιους δίνει μόνο από αυτό με την δυστυχία.

Η ζήλεια είναι ένα φυσικό συναίσθημα. Ένα φυσικό συναίσθημα που είναι καθαρά δικό σου. Δεν έχει να κάνει με τον εκάστοτε σύντροφο, φίλο, συνεργάτη ή με όποιον άλλο ή ό,τι άλλο πέραν του εαυτού σου τη συνδέεις.

Η ευτυχία δεν είναι αυτό που μας συμβαίνει, αλλά ο τρόπος που ερμηνεύουμε αυτό που μας συμβαίνει. Εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα, και η ικανότητά μας να επικεντρωθούμε σε αυτή την ερμηνεία είναι ζωτικής σημασίας για να μπορέσουμε να είμαστε ευτυχείς. Είναι σημαντική η ικανότητά σου να διαλέγεις. Να διαλέγεις την ευτυχία αντί τη δυστυχία.

Όταν η θλίψη σε αγκαλιάζει αφέσου, γείρε πάνω της και νιώσε το χάδι της. Σου είπαν πως η θλίψη είναι σκιερή κι εσύ βιάστηκες να ορίσεις τη σκιά απωθητική και εχθρική χωρίς γυμνός να τη νιώσεις. Την είδες μα δεν την άκουσες. Έκλεισες τα αυτιά σου στο τραγούδι της.

Η αισιοδοξία δεν είναι μια συλλογή στοχασμών γύρω από τη συνηθισμένη φράση "να περνάω καλά". Είναι κάτι πιο βαθύ, αιώνιο κι ανθεκτικό στο πέρασμα του χρόνου. Είναι συνυφασμένη με την ευτυχία της ψυχής. Αισιοδοξία σημαίνει να συνεχίζεις εκεί που σταμάτησες χθες· να προχωράς κανονικά με κέφι για ζωή και με ανυπομονησία για τον επόμενο σταθμό· να λες "όλα πάνε καλά" κι ας μην γίνεται τίποτα καλό γύρω σου τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Όλοι μας γνωρίζουμε ανθρώπους από το κοντινό μας, οικογενειακό και φιλικό, περιβάλλον οι οποίοι νοσούν από κάποιο χρόνιο νόσημα, όπως ο καρκίνος.
Το ερώτημα είναι αν μπορεί και κατά πόσο στις περισσότερες των περιπτώσεων αυτών, το οικογενειακό περιβάλλον, να παίξει έναν ιδιαίτερα ενεργό ρόλο και πως πρέπει να συμπεριφερθεί προς τον ασθενή.

Κατάθλιψη. Ένα θέμα χιλιοειπωμένο και χιλιοδιαβασμένο που όμως δεν παύει να απασχολεί όλο και μεγαλύτερη μερίδα ανθρώπων. Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη, έχουμε άτομα στην οικογένειά μας και στον οικογενειακό μας περίγυρο διαγνωσμένα με κατάθλιψη ή έχουμε περάσει και εμείς οι ίδιοι ή βιώνουμε ακόμα την κατάθλιψη.

«Όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνομωτεί για να το αποκτήσεις» (Πάολο Κοέλιο)!
«Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει.  Όταν τα πράγματα πάνε καλά...κάτι θα πάει στραβά». (Νόμος του Μέρφυ)
«Οι άνθρωποι λένε ότι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι.

"Πρέπει να μπορείς να διαχειριστείς την αποτυχία. Τελειώνει η καριέρα μας και εμείς συνεχίζουμε να ζούμε πλούσια, ενώ το εισόδημα έχει τελειώσει. Και κινδυνεύουμε να χάσουμε την περιουσία μας. Παίρνουμε κιλά, συμβαίνουν διάφορα. Τώρα υπάρχει γνώση. Δεν υπάρχουν ταμπού πλέον. Είναι συχνό το φαινόμενο της κατάθλιψης όταν τελειώνεις την καριέρα σου."

Ο D. W. Winnicott γεννήθηκε το 1896 στο Plymouth της Αγγλίας. Σε αυτοβιογραφικά του γραπτά αναφέρει ότι στην παιδική του ηλικία προσπαθούσε διαρκώς να βελτιώσει την ατμόσφαιρα και τη διάθεση της οικογένειάς του, δεδομένου ότι η μητέρα του έπασχε από κατάθλιψη.

Η καλοσύνη, εκείνη η αρετή που επιθυμεί το καλό των άλλων και όποιος την κατέχει, προσπαθεί για την ευτυχία των άλλων ανθρώπων. Η καλοσύνη επιθυμεί με κάθε τρόπο να διευκολύνει τους άλλους και χαρακτηρίζεται από την ανιδιοτέλεια και την ανεξικακία. Στις ημέρες μέχρι ποιο βαθμό όμως η καλοσύνη είναι αρετή;

Μπορεί να έχουμε συνυπάρξει με συντρόφους ήσυχους, χαμηλών τόνων, εσωστρεφείς, όμως οι αρνητικοί τύποι δεν διαβαίνουν ως αθόρυβοι επισκέπτες στη ζωή μας. Η αρνητικότητα, η οποία μπορεί να υφαίνεται ως απαισιοδοξία, γκρίνια, παράπονα, καχυποψία, κριτική, κυνισμό, μιζέρια, δυσλειτουργικό σκεπτικό του όλα ή τίποτα, μαύρο – άσπρο, αυθαίρετα συμπεράσματα ή και τάση προς επιθετικότητα, είναι ένα χαρακτηριστικό που δύναται να θέτει το ζευγάρι σε επερχόμενη δυστυχία και ματαίωση της σχέσης.

Η ατμοσφαιρική ρύπανση αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης κατάθλιψης στους ανθρώπους, όπως έδειξαν δύο μεγάλες έρευνες, οι οποίες έρχονται να προστεθούν στις ολοένα και αυξανόμενες ενδείξεις για τις βλαβερές συνέπειες του μολυσμένου αέρα στην ψυχική υγεία.

Η αυτολύπη είναι μια εξαιρετικά κοινή αιτία της κατάθλιψης και προκύπτει από την πεποίθηση ότι (α) δεν είναι απλώς λυπηρό και άτυχο να συμβαίνουν δυσάρεστα γεγονότα, αλλά είναι κυριολεκτικά φρικτό, καταραμένο και καταστροφικό και (β) ότι ο συναισθηματικός πόνος επιβάλλεται από έξω και όχι από μέσα. 

Η κατάθλιψη ανήκει στις διαταραχές διάθεσης και εμποδίζει τα άτομα να ακολουθήσουν μια ομαλή ζωή σε κοινωνικό, οικογενειακό και εργασιακό επίπεδο.

Κατάθλιψη είναι η ψυχική διαταραχή που επηρεάζει τόσο τη διάθεση όσο και τις σκέψεις και συνοδεύεται από σωματικά συμπτώματα κυρίως την απώλεια της ενεργητικότητας. Το καταθλιπτικό συναίσθημα έχει μεγάλη ένταση και διάρκεια καιτο άτομο οδηγείται σε έκπτωση της λειτουργικότητας σε πολλούς τομείς της ζωής του.

Αυτοί που υποφέρουν από αϋπνία μπορούν να ωφεληθούν από τη Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία – ΓΣΘ (Cognitive Behavioral Therapy – CBT), σύμφωνα με νέα έρευνα την οποία επικαλείται η Guardian.

Η χρήση γονικής άδειας, ιδίως αν είναι γενναιόδωρη, παρέχει προστασία για την ψυχική υγεία των γονιών, κυρίως των μητέρων, ακόμη και σε βάθος χρόνου, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα, την πιο ολοκληρωμένη του είδους της μέχρι σήμερα.