Όλοι επικοινωνούμε. Επικοινωνούμε από την ώρα που γεννιόμαστε. Επικοινωνούμε με τον τρόπο που κινούμαστε, τον τρόπο που στεκόμαστε, τον τρόπο που μιλάμε, τον τρόπο που ντυνόμαστε. Επικοινωνούμε ακόμα και με τον τρόπο που αναπνέουμε.

Έχεις αυτοπεποίθηση όταν νιώθεις καλά με τον εαυτό σου, όταν τον αποδέχεσαι, όταν τον αγαπάς. Έχεις αυτοπεποίθηση όταν θέλεις τα πράγματα να πηγαίνουν καλά μα και αν τελικά δεν πηγαίνουν... δεν χτυπάς τον εαυτό σου.

Γνωρίζεις πως κρατάς τη ζωή σου στα χέρια σου και δεν φέρεσαι σαν θύμα των περιστάσεων. Τις περιστάσεις τις παίρνεις και τις μεταλλάσσεις προς όφελός σου και αν χρειάζεται δημιουργείς καινούριες.

Η αφηγηματική οπτική στη ψυχοθεραπεία, ένα νέο εξελικτικό εργαλείο από τη συστημική θεραπεία, ήρθε να αναιρέσει τις κατηγορίες προσωπικότητας και τις διαγνωστικές ταμπέλες και να ρίξει φως στον τρόπο με τον οποίο το άτομο αφηγείται τη ζωή του ως μια ιστορία, της οποίας τόσο η δομή όσο και το περιεχόμενό έχουν σημασία.

Μέσα στο ρεπερτόριο των παρεμβάσεων ενός ψυχοθεραπευτή βρίσκεται μια από τις πιο παράδοξες, υποτιμημένες αλλά και παρεξηγημένες έννοιες. Η σιωπή. Μάλιστα μερικές από τις πιο ισχυρές στιγμές σε μια «ομιλούμενη θεραπεία» μπορεί να μην περιλαμβάνουν καν την ομιλία. Η έννοια της σιωπής έχει αναπτυχθεί και αλλάξει με το χρόνο.

Από τα πανάρχαια χρόνια ήταν γνωστό ότι οι ανθρώπινες επαφές και σχέσεις έχουν τη δύναμη να ανακουφίσουν τον ψυχικό πόνο, να αλλάξουν τον τρόπο συμπεριφοράς, να μεταβάλουν την εσωτερική εικόνα του εαυτού ή και του κόσμου και, γενικά, να συμβάλουν στη λύση των ψυχικών προβλημάτων.

Πρώτο απόγευμα Δεκέμβρη, μέρα Παρασκευή, γυρνώ από τη δουλειά και αλαφιασμένη μπαίνω στο λεωφορείο για το σπίτι, γεμάτη κούραση μετά την τελευταία συνεδρία μου. Βρίσκω ένα κάθισμα και κάθομαι νιώθοντας τυχερή και ανακουφισμένη γιατί η διαδρομή είναι αρκετά μεγάλη. Σε λίγο ξεκινώ να χαζεύω στο κινητό μου, ψάχνοντας συνταγές για το μενού του Σαββάτου που είναι η γιορτή της μεγάλης μου κόρης, της Νικολέτας.

Χαρακτηριστικά Θεραπευτή.
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του θεραπευτή είναι οι ρεαλιστικές προσδοκίες για τους στόχους της θεραπείας. Μέσω της θεραπευτικής του εμπειρίας ο ειδικός είναι σε θέση να αντιληφθεί τα μέγιστα όρια και τις δυνατότητες του θεραπευόμενου τα οποία τροποποιούνται με το πέρασμα του χρόνου.

Συνώνυμη με τη σαγήνη και πασπαλισμένη με σκόνη μαγική είναι μια αρετή ζηλευτή από τους περισσότερους. Η γοητεία ορίζεται ως η ακτινοβολία, η χάρη, η έλξη που προκαλεί η παρουσία ενός ατόμου. Είναι η επιτομή υψηλά ανεπτυγμένων κοινωνικών δεξιοτήτων και υψηλής προσωπικής αξίας η οποία περιλαμβάνει την άνεση με την προσωπικότητά μας και την κοινωνική αυτοπεποίθηση.

Η σεξουαλική κακοποίηση είναι ο εξαναγκασμός ενός ατόμου σε ερωτική πράξη χωρίς την θέλησή του, αλλά και οποιαδήποτε λεκτική ή σωματική συμπεριφορά σεξουαλικού χαρακτήρα που προσβάλλει το άτομο.

Η γλώσσα του σώματος μπορεί να είναι παραπλανητική, αλλά και διφορούμενη. Πολλοί από εμάς ενστικτωδώς κάνουμε ερμηνείες για διάφορες στάσεις και κινήσεις του σώματος, όπως η κλίση προς τα μέσα, το βήμα προς τα πίσω ή το κοίταγμα προς τα κάτω.

Η μη λεκτική συμπεριφορά στην κατάθλιψη.
Η μη λεκτική ή εξωλεκτική επικοινωνία, είναι η διαδικασία μέσα απο την οποία επικοινωνούμε, δηλαδή επηρεάζουμε την συμπεριφορά, την νοητική διεργασία ή τα συναισθήματα των άλλων,  κάνοντας χρήση ενός ή περισσοτέρων μη λεκτικών καναλιών.

Για να δυναμώσεις πρέπει πρώτα να βυθίσεις τις ρίζες σου στο τίποτε και να μάθεις ν' αντιμετωπίζεις την πιο μοναχική μοναξιά σου. - (Irvin D. Yalom, Όταν έκλαψε ο Νίτσε)
Όταν αναφέρουμε ή σκεφτόμαστε τη μοναξιά, το μυαλό πάει αυθόρμητα στην εικόνα ενός ανθρώπου που ζει μόνος, χωρίς κοινωνικές συναναστροφές.Παρόλα αυτά, η μοναξιά είναι ένα προσωπικό, υποκειμενικό βίωμα και πλήττει ακόμη και ανθρώπους που κάθονται δίπλα δίπλα.

Η καρδιά πάλλεται, χτυπά συνεχώς όχι μονάχα για να μας κρατά στη ζωή μα κυρίως για να μας θυμίζει πως κάθε χτύπος της είναι μια υπενθύμιση να ερωτευτούμε, να αγαπήσουμε, να ζήσουμε αληθινά. Ο αληθινός έρωτας γεννιέται πρώτα στην καρδιά, χτυπάει στο κέντρο της ύπαρξής μας.

Ο άνθρωπος ως ύπαρξη και η σχέση του με τη μουσική: Η μουσική είναι ένα θεμελιώδες μέσο έκφρασης και επικοινωνίας. Mαζί με τις υπόλοιπες τέχνες διαδραματίζουν – όπως ακριβώς και η γλώσσα – σπουδαίο ρόλο στην ανάπτυξη και στην εξέλιξη του ανθρώπου.

Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχουν και συγκρούσεις. Όσο οι άνθρωποι σχετίζονται θα υπάρχουν και συγκρούσεις. Το «σχετίζεσθαι» περιλαμβάνει μια αλληλεπίδραση ανάμεσα σε ανθρώπους με διαφορετικές ιδέες, απόψεις, επιθυμίες, πιστεύω και ανάγκες.

Προετοιμαζόμαστε στην επαφή μας με τους άλλους. Ψάχνουμε τα πιο εύστοχα λόγια για να εκφράσουμε αυτά που θέλουμε, χρησιμοποιούμε το σώμα μας ως εργαλείο, ντυνόμαστε κατάλληλα για να παρουσιαστούμε στον άλλον... ρούχα, λόγια, σώμα, επιλέγουμε τα κατάλληλα, μέσα από ένα ρεπερτόριο ανάλογα με το τι νιώθουμε ότι θα εκφράσει καλύτερα το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε... κάτι πάνω μας μένει όμως ακατέργαστο χωρίς δυνατότητα 'σκηνοθέτησης'....το βλέμμα.