«Μα δεν θέλω να πάω σε τρελούς», παρατήρησε η Αλίκη. «Α, ξέρεις αυτό δεν μπορείς να το αποφύγεις», είπε ο Γάτος, «είμαστε όλοι τρελοί εδώ».” (L. Carroll, 1865).

Ο φαντασιακός κόσμος της Χώρας των Θαυμάτων του Λιούις Κάρολ, μοιάζει σιγά σιγά να προσεγγίζει κατά πολύ τη δική μας ζοφερή και δυστοπική πραγματικότητα, καθώς ο κίνδυνος να είμαστε ή να θεωρηθούμε όλοι ως «τρελοί» αρχίζει να είναι απτός.

Λέει ο Χόρχε Μπουκάι (2012, p.36-37): «Μπαμπά … μπαμπά… Ήμουν πριν με τον Ουγίτο, που μάλωσε με τον μπαμπά του…»
«Και γιατί μάλωσε με τον μπαμπά του;»

Η κλινική ψυχολογία είναι από τους πιο διαδεδομένους και ενδιαφέροντες κλάδους της εφαρμοσμένης ψυχολογίας. Το βιβλίο «Εισαγωγή στην κλινική ψυχολογία», γραµµένο από καταξιωµένους επιστήµονες και ειδικούς του χώρου, εισάγει µε τον καλύτερο και πιο κατανοητό τρόπο τον αναγνώστη στο αντικείµενο µελέτης της κλινικής ψυχολογίας.

Άραγε είσαι πραγματικά ελεύθερος; Πόσο πραγματικά ελεύθερος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος σε μια κοινωνία που ζει με ελευθερία και δημοκρατία; Αυτά τα ερωτήματα μπορεί στην αρχή να φαίνονται περίεργα, όμως είναι αφορμή για δημιουργικό στοχασμό σε εσένα που διαβάζεις τούτο το άρθρο.

Η εμμηνόπαυση ιατρικά ορίζεται ως η διακοπή της εμμήνου ρύσεως για ένα χρόνο σε γυναίκες ηλικίας 45-54 ετών συνήθως. Περιβάλλεται από διάφορους μύθους, φόβους και προκαταλήψεις και είναι ένας σημαντικός σταθμός στην ζωή μιας γυναίκας.

Το Εννεάγραμμα είναι ένα γεωμετρικό σύμβολο που αναλύει την ανθρώπινη προσωπικότητα σε 9 διαφορετικούς τύπους και τις υποκατηγορίες τους, εμπεριέχοντας ένα μεγάλο φάσμα από διαβαθμίσεις για τη μοναδικότητα του κάθε τύπου.

Αποτελεί, επίσης, ένα σύμβολο που χαρτογραφεί την πορεία της ανάπτυξης του ανθρώπινου ψυχισμού από τη γέννηση του παιδιού μέχρι τη διαμόρφωσή του στον συγκεκριμένο τύπο προσωπικότητας.

Στην περίοδο αναζήτησης εργασίας καταλήγουμε να διαβάζουμε πολλές αγγελίες εργασίας, έτσι ώστε να ενημερωθούμε για τις αρμοδιότητες της εργασιακής θέσης και τα απαραίτητα προσόντα, όπου απαιτούνται σύμφωνα με την εταιρεία για την εκάστοτε εργασιακή θέση και εφόσον πληρούμε τις προϋποθέσεις και επιθυμούμε, τότε αποστέλλουμε το βιογραφικό μας σημείωμα.

Ο όρος επαγγελματική εξουθένωση (burnout) χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Freudenberger το 1974 για να περιγράψει μια κατάσταση εξάντλησης των επαγγελματιών ψυχικής υγείας στο εργασιακό τους περιβάλλον.

Στις μέρες μας υπάρχει η έξαρση της βίας η οποία είναι διάχυτη παντού. Έτσι έχει καθήκον η κοινωνία των ανθρώπων αλλά και ο καθένας ατομικά, να αναζητήσει τα αίτια που αυτή καλλιεργείται. Η Alice Miller μας φωτίζει τον σκοτεινό αυτόν δρόμο. Με την θεωρία της συσχέτισε τις επιπτώσεις ενός τραύματος στα πρώιμα χρόνια της ζωής,  με την ψυχοπαθολογία της ενήλικης ζωής.

«Στην ισχυρότερη ενόρμηση μας, στον τύραννο μέσα μας, υποτάσσεται όχι μόνο το λογικό μας αλλά και η συνείδησή μας» (F.Nietzsche)
Το φαινόμενο του bullying στο περιβάλλον της εργασίας (Εργασιακή Ψυχολογική Κακομεταχείριση) περιλαμβάνει έκθεση σε συστηματικές προσβολές ή προσβλητικές παρατηρήσεις, επίμονη κριτική, ψυχολογική ή/και φυσική επίθεση. Ως "bullying" αναφέρεται κυρίως σε Αγγλόφωνες έρευνες, ως "mobbing" σε Σκανδιναβικές και Γερμανικές.

Βασικό κομμάτι του εαυτού και της προσωπικότητάς μας είναι τα συναισθήματά μας, ή μάλλον ο τρόπος με τον οποίο τα επεξεργαζόμαστε. Η επεξεργασία των συναισθημάτων περιλαμβάνει αρχικά την αναγνώριση τους, καθώς και το όνομα που τους δίνουμε (για παράδειγμα: αισθάνομαι θυμό, λύπη, ευφορία, άγχος κλπ.).

Είναι θέμα κατανόησης της προσωπικότητας του συντρόφου, φίλου, συνεργάτη σου μια αποτελεσματική και αρμονική αλληλεπίδραση. Η ανθρώπινη προσωπικότητα αποτελεί αντικείμενο ιδιαίτερου ενδιαφέροντος στην ψυχολογία και ενώ οι θεωρίες της προσωπικότητας περικλείουν διάφορες πτυχές αυτής, η διάσταση της εξωστρέφειας - εσωστρέφειας έχει αποτελέσει βασικό παράγοντα για την ανάπτυξη κάθε θεωρητικού πλαισίου.

Η εφηβική ηλικία αποτελεί το μεταβατικό στάδιο προς την ενηλικίωση. Η μεταβατικότητα αυτή δημιουργεί πολλές αλλαγές τόσο στο αναπτυξιακό, όσο και στο συμπεριφορικό και ψυχοκοινωνικό μοτίβο της προσωπικότητάς τους. Τείνουν να πειραματίζονται σε παραβατικές συμπεριφορές καθώς και στο να «δοκιμάσουν» διάφορες ουσίες.

Στη ζωή του καθενός – σε κάθε μορφή ζωής – συμβαίνουν απροσδόκητα γεγονότα ή δυσάρεστες αλλαγές στις οποίες έχουμε λίγο ή και καθόλου έλεγχο. Καμία ''ποσότητα'' θεωρίας, θεραπείας, σοφίας, κατανόησης, ασφάλειας, οικογένειας, προσδοκίας, σχεδιασμού, στρατηγικής, φήμης, ομορφιάς, διανόησης, χρημάτων, θετικών σκέψεων, προσωπικότητας, ταλέντου, αφοσίωσης, σκληρής δουλειάς ή καλής τύχης μπορεί να μας εμβολιάσει ή να μας απαλλάξει πλήρως εμάς –ή αυτούς που αγαπάμε – από ατυχίες ή από τις αντιξοότητες της ατυχίας.

Στην εποχή μας, σχεδόν καθημερινά ακούμε εκφράσεις όπως: "Αγάπησε τον εαυτό σου" ή "Για να μπορείς να επενδύσεις στους άλλους, πρέπει πρώτα να επενδύσεις σε εσένα". 

Αισιοδοξία - Μια λέξη που αποτελεί ζητούμενο στις μέρες μας! Θα έλεγε κανείς πως ίσως συχνά αποτελεί μια λέξη θετικά υπερφορτισμένη, ακόμα και παρερμηνευμένη, συνδεδεμένη σε ορισμένες περιπτώσεις και με μια «ουτοπική» προσέγγιση των πραγμάτων. Αισιόδοξος είναι αυτός που τα βλέπει όλα θετικά!

Αρκετές φορές στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας πολλοί από εμάς ίσως έχουμε σκεφτεί, πως θα θέλαμε με κάποιο τρόπο να απαλλαγούμε από τα επώδυνα συναισθήματα, που μας πληγώνουν, να γίνουμε άτρωτοι, να μην αισθανόμαστε τίποτα και να μην πονάμε.

Η ανάγκη για θετική αναγνώριση είναι μια βασική ψυχολογική ανάγκη που έχουν όλοι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι, εκτός από την κάλυψη των βασικών τους αναγκών που τους διατηρούν στη ζωή όπως είναι η τροφή, το νερό και η στέγη, χρειάζονται μια εξίσου σημαντική ψυχολογική εμπειρία που αφορά στο σεβασμό και την αποδοχή των άλλων, δηλαδή τη θετική τους αναγνώριση από τους άλλους και κυρίως τους σημαντικούς άλλους.

Χωρίς αμφιβολία, όλοι/ες μας στην εφηβική μας ηλικία έχουμε κληθεί να απαντήσουμε στην κλασική και χιλιοειπωμένη ερώτηση «Τι θέλεις να γίνεις, όταν μεγαλώσεις;».

Συχνά γίνεται λόγος για τα όρια, προς τους άλλους και προς τον εαυτό μας. Νομίζω όμως πως βάζοντας όρια για τον εαυτό μας, αυτόματα θα έχουμε βάλει και στους γύρω μας. Πως όμως ξεκινά κανείς ; Πως διαλέγει τα όρια, πως ξέρει ότι είναι τα σωστά;

Μια εύκολη απάντηση είναι οι εμπειρίες μας, καταστάσεις δηλαδή που ζήσαμε στο παρελθόν και μας έμαθαν τι μας αρέσει και τι όχι.