Ένα από τα πιο συχνά θέματα που αναφέρουν συχνά οι γονείς που έχουν παραπάνω από ένα παιδί είναι ο ανταγωνισμός και η ζήλια ανάμεσα στα αδέρφια.

Η διακοπή της ψυχοθεραπείας, όπως και η συνεχής απουσία του θεραπευόμενου από τις συνεδρίες, είναι βέβαια μια κατάσταση όχι σπάνια. Ωστόσο ακόμα πιο συχνή είναι η σκέψη για την ενδεχόμενη διακοπή της ψυχοθεραπείας, η οποία αρκετές φορές έχει περάσει - έστω και φευγαλέα - ή βρίσκεται σταθερά στο μυαλό εκείνων που επισκέπτονται κάποιον ειδικό ψυχοθεραπευτή ή ψυχολόγο.

Το βάρος μου καθορίζει τη ζωή μου, αν καταφέρνω να ελέγξω το βάρος μου έχω την αίσθηση ότι ελέγχω τη ζωή μου, αν φάω έστω και μια φρυγανιά παραπάνω αισθάνομαι άσχημα με τον εαυτό μου, τύψεις και ενοχές, η μαμά μου, μου κρύβει τα τρόφιμα στο σπίτι, φοβάμαι να το αποκαλύψω στους φίλους μου, νιώθω ότι είμαι απαίσια, νιώθω χοντρή, δεν μπορώ να αντέξω τα βλέμματα των άλλων πάνω μου,

Οι διαταραχές προσωπικότητας οι οποίες περιλαμβάνονται στον διαγνωστικό οδηγό DSMV (APADSMV, 2013), αποτελούν ένα ξεχωριστό κομμάτι των ψυχικών διαταραχών. Σύμφωνα με τον διαγνωστικό οδηγό, μια διαταραχή προσωπικότητας είναι ένα μοτίβο της «εσωτερικής ψυχικής εμπειρίας» και της συμπεριφοράς που αποκλίνει σημαντικά από τις προσδοκίες του ατόμου ως κουλτούρα, είναι διάχυτη και άκαμπτη, και εμφανίζεται στην εφηβεία ή στην πρώιμη ενήλικη ζωή.

Η Διαταραχή Ελληματικής Προσοχής- Υπερκινητικότητας( ΔΕΠ-Υ) περιλαμβάνει συχνά συμπεριφορικά προβλήματα και μαθησιακές δυσκολίες σε παιδιά. Η συγκεκριμένη παιδοψυχιατρική διάγνωση εξαιτίας των αρνητικών επιπτώσεων στην έκδηλη επικοινωνιακή συμπεριφορά και σχολική επίδοση έχει συγκεντρώσει το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας.

Στην Ελλάδα, η διαταραχή πανικού είναι εμφανής στο 6% του πληθυσμού. Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής αυτό το ποσοστό ανεβαίνει και μετρήσεις υποδεικνύουν ότι 1 στους 73 ανθρώπους πάσχει από αυτή τη διαταραχή. Το γυναικείο φύλο, συγκρατεί υψηλότερα ποσοστά από ότι το αντρικό. Παρόλα αυτά, οι άνδρες που εμφανίζουν διαταραχή πανικού, αυξάνονται συνεχώς.

Η κρίση πανικού είναι ένα αιφνίδιο ξέσπασμα φόβου ή δυσφορίας που διαρκεί λίγα λεπτά και κατά το οποίο κάποιος βιώνει συμπτώματα όπως: ταχυκαρδία, ιδρώτα, τρέμουλο, αίσθημα ασφυξίας ή/και πνιγμού, πόνο στο στήθος, ναυτία, ζαλάδα ή/και τάση για λιποθυμία, ρίγος ή αίσθημα ζέστης, μούδιασμα. Χαρακτηριστικό είναι ότι το άτομο συχνά πιστεύει ότι μπορεί να πεθάνει ή να τρελαθεί όσο βρίσκεται σε πανικό.

H διαταραχή υπερφαγίας, αν και εντάχθηκε σχετικά πρόσφατα στις επίσημες κατηγορίες των διαταραχών πρόσληψης τροφής, όπως είναι η ψυχογενής ανορεξία και η βουλιμία, είναι εκείνη που συναντάται πιο συχνά. Το άτομο που πάσχει από διαταραχή υπερφαγίας μπορεί να τρώει ιδιαίτερα μεγάλες ποσότητες φαγητού, νιώθοντας αδύναμο να σταματήσει (υπερφαγικό επεισόδιο).Αυτό συμβαίνει ακόμα και όταν δεν πεινάει, ενώ το φαγητό συνήθως καταναλώνεται τόσο γρήγορα που το άτομο δεν αναλογίζεται την ποσότητα ή τη γεύση της τροφής. 

Η Διαφοροποίηση είναι μια σπουδαία έννοια και, όπως θα περιγράψω παρακάτω, ο διαφοροποιημένος άνθρωπος μοιάζει να είναι ο «τέλειος» άνθρωπος, μολονότι το τέλειο δεν υφίσταται στη ζωή. Για να ακριβολογούμε πρόκειται για έναν αυθεντικό, ισορροπημένο και ψυχικά υγιή άνθρωπο.

Η οριακή διαταραχή προσωπικότητας (ή μεταιχμιακή) είναι ίσως η συχνότερη διαταραχή προσωπικότητας. Σύμφωνα με το DSM-V η οριακή διαταραχή προσωπικότητας ανήκει στη δραματική, συναισθηματική και ασταθής ομάδα (Cluster B) μαζί με την αντικοινωνική, την ιστριονική και τη ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας.

Το Τμήμα Επιστημονικής Τεκμηρίωσης και Εκπαίδευσης του «Κέντρου Παιδιού και Εφήβου» διοργανώνει την 4η Σειρά του Εκπαιδευτικού Προγράμματος για επαγγελματίες ψυχικής υγείας και ειδικής αγωγής με εμπειρία στη θεραπεία των Διαταραχών Αυτιστικού Φάσματος και την ψυχοθεραπεία, με θέμα: «Η Ψυχοθεραπεία Κοινωνικής και Συναισθηματικής Ανάπτυξης- ΨΚΣΑ στη διαχείριση των Διαταραχών Αυτιστικού Φάσματος Μέσης και Υψηλής Λειτουργικότητας: Εισαγωγή στις βασικές έννοιες». 

Από καταβολής του πολιτισμού το ζήτημα του προσδιορισμού της έννοιας του εαυτού, αποτέλεσε σημείο φιλοσοφικής προβληματικής. Σε πολλές σύγχρονες φιλοσοφικές σκέψεις ταυτίζεται με την έννοια της αυτοαντίληψης και αναφέρεται στην αντικειμενική γνώση του ατόμου που περιλαμβάνει κάθε όψη του: σωματική, συναισθηματική, ψυχολογική κ.ο.κ.

'Ό,τι χρειάζεται η ψυχή ενός παιδιού είναι το φως του ηλίου, τα παιχνίδια, το καλό παράδειγμα και λίγη αγάπη'' - Φ. Ντοστογιέφσκυ, «Αδερφοί Καραμαζώφ»

Η προσθήκη της ψυχοθεραπείας στη θεραπεία με αντικαταθλιπτικά δεν βελτιώνει την πορεία των ασθενών με σοβαρή κατάθλιψη, σύμφωνα με μια νέα μεγάλη μελέτη σε επτά ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα.

Οι συναισθηματικές διαταραχές χαρακτηρίζονται από διαταραχή της συναισθηματικής διάθεσης και όχι από διαταραχή σκέψης ή συμπεριφοράς. Περιλαμβάνουν καταστάσεις στις οποίες κυριαρχούν έντονα συναισθήματα, (χωρίς να υπάρχει εκλυτικός - εξωγενής παράγοντας που να τα δικαιολογεί). Βέβαια, όταν η ένταση του συναισθήματος φτάσει ή ξεπεράσει την αντοχή του ατόμου, μπορεί να επηρεάσει και την συμπεριφορά του και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του.

Η Διπολική διαταραχή επικράτησε να αποκαλείται μανιοκατάθλιψη στην επιστημονική καθομιλουμένη ορολογία, για τον λόγο ότι οι άνθρωποι με διπολική διαταραχή περνούν από κύκλους ή φάσεις «μανίας» (επιστημονικός όρος  που απαιτεί ιδιαίτερη περιγραφή), οι οποίοι εναλλάσσονται με κύκλους ή φάσεις βαθιάς κατάθλιψης.

Οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας που εργάζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα με άτομα τα οποία έχουν υποστεί τραύμα στο παρελθόν τείνουν να αναπτύσσουν αυξημένα επίπεδα στρες και άγχους, καθώς πολλές φορές να οδηγούνται σε επαγγελματική εξουθένωση.

Δυο ιστορικά ιδρύματα στο χώρο της Ψυχοθεραπείας, ενώνουν τις δυνάμεις τουςκαι προσφέρουν στο Ελληνικό κοινό ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα εκπαίδευσης στην Εικαστική Ψυχοθεραπεία, ενώ συγχρόνως δημιουργούν ένα μεγάλο πολυδύναμο κέντρο παροχής ψυχοθεραπευτικών υπηρεσιών.

Ορισμένοι άνθρωποι προτιμούν να εξοικειωθούν με τη δυστυχία στη σχέση παρά να μείνουν μόνοι τους. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Αρκετοί είναι αυτοί που αποφασίζουν να παραμείνουν σε μια σχέση, ακόμα κι αν αυτή δεν τους ικανοποιεί πια, είτε γιατί είναι πολλά χρόνια παντρεμένοι είτε γιατί συζούν πολύ καιρό.

Από τις απαρχές της ζωής μας, από την πρώτη-πρώτη στιγμή που βλέπουμε το φως, το οικογενειακό δίκτυο που μας περιβάλλει πασχίζει να μας εντάξει σε αυτόν τον κόσμο. Οι μητέρες μας πολεμούν να μας μάθουν να κοιμόμαστε νωρίς και με ωράριο ως βρέφη, να κρατάμε σωστά το στήθος της, όσο μας θηλάζει.