Το ζήτημα του φόβου είναι από εκείνα που σε όποιο πλαίσιο κι αν αναδυθεί –ακόμα και στο θεραπευτικό- το προσεγγίζουμε με περισσή επιφυλακτικότητα και δισταγμό. Μιλώντας για το φόβο είναι σημαντικό να τον διαχωρίσουμε από τις φοβίες ή λοιπές νευρώσεις, καθώς οι δεύτερες είναι αντιμετωπίσιμες και συχνά αποτελούν εκφράσεις βαθύτερων φόβων, υπαρξιστικής χροιάς, η ρίζα των οποίων δεν έχει να κάνει απλά με παθολογία σε ψυχολογικές διεργασίες αλλά με την ίδια την ανθρώπινη φύση και νομοτέλεια.

Προέλευση της φοβίας για τη δημόσια ομιλία

Μια από τις πιο ιδιαίτερες φοβίες που δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε είναι η φοβία για τη δημόσια ομιλία. Η φοβία για τη δημόσια ομιλία προέρχεται από πολλούς παράγοντες στη ζωή κάποιου. Μπορείτε να φοβάστε τη θέση, το ακροατήριο ή μόνο τον εαυτό σας. Εάν έχετε μιλήσει σε μεγάλο κοινό πριν και έχετε κάνει αρκετά λάθη στην ομιλία σας, θα είστε πιο επιρρεπείς στο φόβο.

Ο τρόπος δόμησης της αυτοεκτίμησης (self-esteem) με το πέρασμα του χρόνου, είναι άμεσα συνδεδεμένος με την ανάπτυξη του εαυτού (self) και με την ωρίμανση της προσωπικότητας του ατόμου μέσα στον χρόνο. Η δόμηση του εαυτού ξεκινά ήδη με τη γέννηση και φαίνεται να μην αποκτά σταθερή μορφή μέχρι μετά το τέλος της εφηβικής περιόδου. Το πώς εξελίσσεται ο εαυτός έχει εγείρει πολλές διαφορετικές απόψεις.

Οι διαταραχές αποπροσωποποίησης και αποπραγματοποίησης ανήκουν σε μια μεγάλη κατηγορία διαταραχών που ονομάζονται Διασχιστικές διαταραχές. Βασικό χαρακτηριστικό των διασχιστικών διαταραχών είναι κάποια μεταβολή στις λειτουργίες της ταυτότητας, της μνήμης ή της συνείδησης.

To Psychology.gr παρουσιάζει τα αποτελέσματα από την έρευνα Covid-19 Mental Health που διεξήγαγε η Sentio Solutions στις 14-21 Απριλίου 2020. Παρακάτω θα βρείτε αναλυτικά τα ευρήματα της ερευνας για την επιρροή του κορωνοϊού στην ψυχική υγεία των πολιτών, την επίδραση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τις μεγαλύτερες ανησυχίες σχετικά με τον ιό και το μέλλον, καθώς και τα θετικά που έχουν υπάρξει μέσα σ'αυτές τις συνθήκες.

Αρκεί μόνο ο έρωτας ή η αγάπη;

Πολλά τραγούδια έχουν γραφτεί για τον έρωτα και ένα από αυτά των Beatles έχει τίτλο “All you need is love”. Είναι έτσι όμως; Ή μήπως το να είσαι ερωτευμένος και να αγαπάς κάποιον, δεν αρκεί;

Μπορείς να φέρεις στον νου σου μια κατάσταση όπου στάθηκες ανήμπορος να εκτεθείς μπροστά σε άλλους; Πόσες φορές έχεις ευχηθεί να «ανοίξει η γη να σε καταπιεί»; Έχεις βρεθεί ποτέ στην θέση όπου απέφυγες ένα άτομο μόνο και μόνο επειδή ένιωσες ότι το βλέμμα του σε διαπερνά; Αν κατάφερες να τοποθετήσεις τον εαυτό σου σε κάποιες από αυτές τις καταστάσεις τότε σίγουρα θα ένιωσες ένα συναίσθημα αρκετά γνώριμο : Αυτό της ντροπής.

Ακούω συνεχώς στην ψυχοθεραπεία και σ’ όλες τις εκδηλώσεις της καθημερινής ζωής ανθρώπους να μου λένε με περισσή ευκολία τις φράσεις: «Μα τον/ την αγαπώ τόσο πολύ!...», «Ποτέ δεν αγάπησα κάποιον περισσότερο…!», «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου!», «Ποτέ δεν κατάλαβε πόσο την αγαπούσα…», «… Φταίει που αγάπησα πολύ…», «η αγάπη είναι το πιο σημαντικό πράμμα στην ζωή!», κλπ.

«Υγεία, είναι μια κατάσταση ελεύθερη από σωματικό, ψυχικό και κοινωνικό πόνο» (WHO)

Σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, δεν υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη που να είναι υγιής, ενώ την υγεία τη συναντάμε αποκλειστικά και μόνο ως έννοια, στα συγγράμματα της ανατομίας και της φυσιολογίας. Το ανθρώπινο σώμα, ειδικά στη δυτική σκέψη, αποτελεί αντικείμενο μελέτης, το οποίο στο πλαίσιο μιας ακραίας υλιστικής θεώρησης, έχει ταυτιστεί με τις φυσικές επιστήμες. 

Σε αυτό το άρθρο, θα διαβάσετε: για τη σημαντικότητα της διαφάνειας του ψυχοθεραπευτή, τα είδη αυτοαποκάλυψης και την οπτική διαφορετικών ψυχοθεραπευτικών προσεγγίσεων σχετικά με την αναγκαιότητα της αυτοαποκάλυψης.

Θα διαβάσετε ακόμη, την εμπειρική άποψη για την αυτοαποκάλυψη του θεραπευτή, τριών ειδικών ψυχικής υγείας, συνεργατών του psychology.gr

Είναι δυνατόν μια εσφαλμένη πεποίθηση, όσο ισχυρή και να είναι, να μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους να φερθούν αναλόγως ώστε να την επαληθεύσουν; Η κλινική μας εμπειρία μας λέει πως ναι.

Τι σημαίνει αυτοτεκτίμηση; Η αυτοεκτίμηση εκφράζει τη γνώμη που έχουμε για τον εαυτό μας, μια συνολική υποκειμενική αίσθηση ότι αξίζουμε σαν άνθρωποι. Είναι ευρύτερη από τη αυτοσυμπάθεια και επηρεάζει σε ποιο βαθμό μας αρέσει ο εαυτός μας, και πόσο τον σεβόμαστε και τον εκτιμάμε ανεξάρτητα από τις συνθήκες της ζωής μας ή από όσα μας λένε οι άλλοι.

Συμβαίνει συχνά στις μέρες μας να θεωρείται από πολλούς η αυτοθυσία και η διάθεση του εαυτού μας προς τον «άλλον» ως ένα γενικό προτέρημα, με την έννοια εκείνης της μόνιμης προθυμίας για βοήθεια στον απέναντι άνθρωπο.

Η ιστορία του αλυσοδεμένου ελέφαντα του Χόρχε Μπουκάι μας μιλάει για ένα μεγάλο και δυνατό ελέφαντα, τον οποίο έδεναν κάθε βράδυ, από όταν ήταν μικρός, σε ένα μικρό πασσαλάκι στο τσίρκο. Εκείνος πίστευε ότι δεν μπορούσε να φύγει και έτσι δεν προσπαθούσε καν να σπάσει τα δεσμά του. Μεγάλωσε πιστεύοντας ότι έτσι είναι τα πράγματα, όπως και πολλοί άνθρωποι ανάμεσά μας.

Cutting, καλείται ο εκούσιος αυτοτραυματισμός μερών του σώματος με αιχμηρά αντικείμενα (συνήθως μαχαίρι ή ξυράφι), προκειμένου να παρουσιαστεί αίμα, χωρίς όμως την προσπάθεια ή την επιθυμία της αυτοκτονίας.

Η εσωτερική πλευρά των καρπών ή άλλα μέρη του σώματος που δεν είναι σε κοινή θέα επιλέγονται, συνήθως, από τον/την έφηβο (έρευνες έχουν δείξει ότι τα κορίτσια έχουν 4 φορές περισσότερες πιθανότητες για “cutting” σε σύγκριση με τα αγόρια) προκειμένου να αποφορτιστούν από αρνητικά συναισθήματα για καταστάσεις άγχους, πίεσης ή απόρριψης που βιώνουν.

Για την επιβίωση μας από τη στιγμή της γέννησής μας, χρειάζεται να καλύπτονται από τους ενήλικες ορισμένες βιολογικές μας ανάγκες (όπως η λήψη τροφής, η φροντίδα της σωματικής υγείας, η προστασία από τις καιρικές συνθήκες, κλπ). Όμως, για να μπορέσει κάποιος ως παιδί και αργότερα ως ενήλικας να αναπτυχθεί ως προσωπικότητα, να επιδιώκει ισορροπημένες σχέσεις και να θωρακίσει την ψυχική του υγεία, χρειάζεται να καλύπτονται επίσης ορισμένες βασικές ψυχοσυναισθηματικές ανάγκες.

Η ομάδα του εξειδικευμένου βιβλιοπωλείου ψυχολογίας, ξεχώρισε και προτείνει επαγγελματικά βιβλία ψυχοθεραπείας που αξίζει να υπάρχουν στη βιβλιοθήκη ψυχολόγων, ψυχιάτρων, συμβούλων και γενικότερα όσων ασκούν ψυχοθεραπεία και συμβουλευτική.

Η βιβλιοθεραπεία έχει να κάνει με τη χρήση των βιβλίων για θεραπευτικούς σκοπούς. Το κατάλληλο γραπτό υλικό ή τα κατάλληλα βιβλία μπορούν  να αποτελέσουν   μέσο  για την επίλυση  απλών προβλημάτων (συναισθηματικών ή συμπεριφορικών), να βοηθήσουν  στη θεραπεία ψυχικών ασθενειών και δυσλειτουργιών και να λειτουργήσουν επικουρικά και συμπληρωματικά σε διάφορες ψυχοθεραπείες.

Ρώσος ψυχολόγος, ασχολήθηκε με την αναπτυξιακή ψυχολογία, την εκπαίδευση και την ανάπτυξη του παιδιού. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός μέσα από την κοινωνικοπολιτισμική θεωρία που διατύπωσε για την ανάπτυξη του παιδιού, η οποία λαμβάνει υπόψη την επίδραση του πολιτισμού στην ανάπτυξη και εξέλιξη του παιδιού.

Ο βιωματικός οδηγός ψυχοθεραπείας κινείται σε δύο δρόμους, αφενός εισαγάγει μια προσέγγιση (την εξελικτική συστημική προσέγγιση) για την κατανόηση και την εφαρμογή της ψυχοθεραπείας στην πράξη και αφετέρου προτείνει ένα σύνολο αυτοαναφορικών ασκήσεων, μέσα από τις οποίες καλείται ο αναγνώστης να εκκινήσει το δικό του ψυχοθεραπευτικό ταξίδι.