Ακρόαση άρθρου......

1. Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς......

Ονομάζομαι Γεώργα Αναστασία,είμαι 33 ετών, ζω και εργάζομαι στην Αθήνα ως ειδική παιδαγωγός.

2. Για ποιο λόγο επιλέξατε να ακολουθήσετε επαγγελματική καριέρα στον τομέα της ειδικής αγωγής?

Ο λόγος που ασχολήθηκα με την ειδική αγωγή είναι καθαρά προσωπικός και συναισθηματικός, αφού μεγάλο μου κίνητρο υπήρξε ο πρώτος μου δάσκαλος και τελικά ο μοναδικός που μου δίδαξε τη διαφορετικότητα, ο πατέρας μου! Ήταν ο δάσκαλος των γερμανικών και ταυτόχρονα μου δίδαξε τη διαφορετικότητα όχι σαν κάτι που πρέπει απλώς να ανεχτώ, αλλά να αγκαλιάσω, τη δική μου και του διπλανού μου, πόσο μάλλον ενός παιδιού.

3. Τι διδακτική προσέγγιση ακολουθείτε στη δουλειά σας? Μιλήστε μας λίγο γι αυτή την προσέγγιση. Για ποιο λόγο την επιλέξατε? Ποια είναι τα σημαντικά σημεία αυτής?

Στην πορεία μου στη ειδική αγωγή και αφού ξεκίνησα όχι απλώς να έρχομαι σε επαφή αλλά και να κάνω επαφή με τους μαθητές μου, συνειδητοποίησα ότι καμιά παιδαγωγική αρχή ή τεχνική δεν είναι τόσο δυνατή και αποτελεσματική όσο η αποδοχή στη διαφορετικότητα και η αποδοχή του ατόμου έτσι όπως είναι. Έτσι, πέρα από τα τυπικά και απαραίτητα πτυχία πανεπιστημίου και πιστοποίησης βάσει νόμου ως ειδική παιδαγωγός, εκπαιδεύτηκα και από διαφορετικές ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις πώς να αντιμετωπίζω μία κρίση στο εδώ και τώρα, πώς να συντονίζω μια ομάδα και τις δυναμικές της ή πώς να διαχειρίζομαι τον πλούσιο συναισθηματικό κόσμο ενός παιδιού στο φάσμα του αυτισμού.

4. Ποια είναι η κατάσταση της ειδικής αγωγής σήμερα στην Ελλάδα?Υπάρχει ακόμη το "στίγμα" ή οι άνθρωποι απευθύνονται άφοβα στους ειδικούς?

Θα έλεγα πως σε αυτό το χρονικό σημείο υπάρχουν ταυτόχρονα και τα δύο. Όλο και περισσότερες οικογένειες αποφασίζουν να διεκδικήσουν το μέλλον του παιδιού τους και αυτό ξεκινάει από την αποδοχή της διάγνωσης και την συνεργασία με έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας. Ταυτόχρονα, υπάρχουν περιπτώσεις που οι γονείς νιώθουν απογοήτευση και ντοπή για τη διάγνωση, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην αντιμετωπίζουν την πληροφορία που πήραν σχετικά με το παιδί τους και είτε να μην αποφασίζουν καμία δραστική παρέμβαση είτε να αποφασίζουν ότι το παιδί έχει, άρα και χρειάζεται, κάτι λιγότερο από αυτό που ο γιατρός διέγνωσε.

5. Τι θα λέγατε σε κάποιον που διστάζει να εμπλακεί με την ειδική αγωγή?

4ος Κύκλος Αυτροβελτίωσης από το PSYCHOLOGY.GR
3 Ημέρες, 6 διαδικτυακά βιωματικά εργαστήρια. Γενική είσοδος: 25 ευρώ, για εγγραφές έως 31 Μαρτίου 2024

Σε κάποιον που διστάζει θα έλεγα ότι κουβεντιάζω ήδη με τις οικογένειες που συνεργάζομαι: πως η διάγνωση είναι σαφώς μια πληροφορία που θέλω να γνωρίζω για τον μαθητή μου, αλλά δεν είναι το μόνο. Θέλω να γνωρίσω και τον χαρακτήρα του, τα ταλέντα του και τις αδυναμίες του, το αγαπημένο του παιχνίδι ή την μουσική που του αρέσει και αν είναι δυνατόν, από τη μεριά του παιδαγωγού, να παρέμβω και στα δύο, και στη διάγνωση και στο χαρακτήρα.

6. Πείτε μας λίγα λόγια για την ατμόσφαιρα του πρώτου μαθήματος με τους μαθητές σας.

Συνήθως στο πρώτο μάθημα επικρατεί ενθουσιασμός και παρορμητισμός. Τα παιδιά βιάζονται να συστηθούν, να μεταφέρουν τί τους αρέσει και τί όχι, απαντούν πρόθυμα σε ερωτήσεις και δείχνουν απερίφραστα τη διστακτικότητά τους όταν το θέμα πάει στα μαθήματα και το σχολείο. 

7. Μπορείτε να αναφέρετε κάποιο πολύ ιδιαίτερο ή παράξενο περιστατικό που συνέβη στη δουλειά σας?

Μια βαθιά υπαρξιακή στιγμή ήταν η μέρα γενεθλίων μιας μαθήτριάς μου διεγνωσμένη με αυτισμό και μέτρια νοητική υστέρηση. Ήξερα πως περίμενε τη μέρα αυτή με μεγάλο ενθουσιαμό κι όμως ήταν όλη μερα προβληματισμένη και σχετικά σκυθρωπή. Πέντε λεπτά πριν χτυπήσει το κουδούνι για σχόλασμα μου αποκάλυψε τον πρβληματισμό της, πως όλοι μια μέρα θα πεθάνουμε. ‘’Έχεις δίκιο’’ της απάντησα και τη ρώτησα ‘μέχρι τότε τί θα ήθελες να κάνουμε;’, ‘να παίξουμε’ ήταν η απάντηση με την οποία αφοπλίστηκα. Σε ένα ρήμα είχε συμπεριλάβει όλο το νοημα της ζωής, υπενθυμίζοντάς μου πως η ζωή δεν είναι απλώς επιβίωση, αλλά είναι χαρά και παιχνίδι. Την ευχαριστώ, εκείνη και όλους τους μαθητές μου για τα μαθήματα που μου έχουν δώσει.

Άστο γι’ αύριο! Ξεπερνώντας την αναβλητικότητα στο χώρο εργασίας
Το διαδικτυακό σεμινάριο διοργανώνεται από το PSYCHOLOGY.GR, με εισηγήτρια την ψυχολόγο – ψυχοθεραπεύτρια, Άρτεμις Αντωνίου.

Επίλογος...

Μερικές φορές είναι πιο ευκολο να σηκώνουμε το δάχτυλο και να δείχνουμε εκείνον που είναι ή μας φαίνεται παράξενος, παράτερος, τέλοσπάντων σίγουρα διαφορετικός από εμάς. Οι μαθητές μου βιώνουν κακοποιητικές συμπεριφορές στην κοινωνία του σχολείου και γίνονται πρώτοι στόχος για χλευασμό και απομόνωση, συμπεριφορές των οποίων έχω γίνει μάρτυρας είτε με την παρουσία μου είτε με την μαρτυρία των μαθητών μου. Τα παιδιά σε ένα ασφαλές και σταθερό πλαίσιο εξελίσσουν τα καλύτερα χαρακτηριστικά τους και αμβλύνουν τα αρνητικά τους, γι’αυτό προσκαλώ τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς σε μια σύμπραξη και συνεργασία. Η νέα γενιά, ειτε φέρει διάγνωση είτε όχι, έρχεται πάντα ορμητική και γεμάτη ζωή, δική μας δουλειά είναι να της θέσουμε βάσεις και να την καθοδηγήσουμε, χωρίς διακρίσεις! Σε αυτό το πλαίσιο ευχαριστώ όλους τους συναδέλφους που μέχρι τώρα συνεργάστηκα για τη θερμή ανταπόκριση και αποδοχή των μαθητών και την παραδοχή της δικής τους ατομικής διαφορετικότητας.

Κράτα το