Ακρόαση άρθρου......Οταν τελειώνει μία σχέση τα συναισθήματα είναι έντονα και τις περισσότερες φορές πολύ δυσάρεστα. Οι άνθρωποι φεύγουν από τις σχέσεις με πληγές και με ερωτήματα που τους βασανίζουν για πολύ καιρό.
Τι έφταιξε άραγε; Πού έκανα λάθος εγώ και πού ο σύντροφός μου;
Θλίψη, ενοχή και αβεβαιότητα κυριεύουν για μεγάλο χρονικό διάστημα τους χωρισμένους συντρόφους.
Το χρονικό μιας σχέσης
Πολλές φορές οι άνθρωποι χάνουν την πίστη τους ότι θα μπορέσουν στο μέλλον να κάνουν μία επιτυχημένη σχέση. Προκειμένου να το πετύχουν θα ήταν προτιμότερο να προσπαθήσουν να μάθουν κάτι από τον χωρισμό, αντί να αναλώνονται σε σκέψεις σχετικά με τους λόγους που οδήγησαν σε αυτόν.
Η σχέση σίγουρα δεν ξεκίνησε με καβγάδες και προβλήματα αλλά με ρομαντικά ραντεβού. Οι δύο σύντροφοι φρόντιζαν την εμφάνισή τους, αντάλλασσαν μηνύματα στο κινητό, έκαναν όμορφες συζητήσεις επί ώρες ενώ σε κάθε συνάντηση η καρδιά χτυπούσε δυνατά και στο στομάχι "χόρευαν πεταλούδες". Η φάση αυτή όμως δεν διαρκεί για πάντα και κάποια στιγμή ο έρωτας μετατρέπεται σε αγάπη.
Αγάπη σημαίνει αποδοχή του συντρόφου μας με τα προτερήματα και τα μειονεκτήματά του. Σημαίνει ότι μοιραζόμαστε μαζί του τις σκέψεις και τις ανησυχίες μας χωρίς τον φόβο ότι θα φανούμε αδύναμοι στα μάτια του. Σημαίνει εγγύτητα και οικειότητα. Αν ο αρχικός έρωτας δεν μετουσιωθεί σε αγάπη, δεν υπάρχει συνέχεια στην σχέση.
Οι προσδοκίες μιας σχέσης
Καμιά φορά, μένουμε μέσα στη σχέση με την ελπίδα και την επίμονη προσδοκία ότι ο σύντροφος μας θα αλλάξει. Θα γίνει έτσι όπως τον θέλουμε και όχι όπως είναι στην πραγματικότητα. Και βέβαια μπορεί να κάνει κάποιες αλλαγές και να προσαρμοστεί στα θέλω μας, όμως είναι πιθανόν να του δημιουργηθούν συναισθήματα πικρίας. Αντί για επίμονους καυγάδες κι αντεγκλήσεις ίσως να χρειάζεται να αλλάξουμε εμείς τη στάση μας απέναντι σε αυτό που μας ενοχλεί στον σύντροφό μας. Ίσως τότε αυτός αντιληφθεί τη δική μας αλλαγή και προσαρμοστεί όχι εκβιαστικά αλλά γιατί πραγματικά το θέλει. Αν πάλι δεν μας ακολουθήσει, ίσως θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί επιμένουμε στη σχέση με έναν άνθρωπο που χρειάζεται να κάνει τόσες αλλαγές για να μας αρέσει.
Στην αρχή μιας σχέσης, είναι δυνατόν να σκεφτούμε ότι βρήκαμε το άλλο μας μισό. Η ιδέα ότι ο άλλος μας συμπληρώνει θα πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε ότι νιώθουμε ανεπαρκείς και ανολοκλήρωτοι. Χρειαζόμαστε έναν σύντροφό για να νιώσουμε αυτοπεποίθηση, για να νιώσουμε ολόκληροι. Δεν είμαστε ευχαριστημένοι από τον εαυτό μας και ψάχνουμε την ευτυχία μέσα σε μία σχέση. Αν όμως δεν αγαπήσουμε τον εαυτό μας πρώτα, αν δε νιώσουμε ικανοποιημένοι από τη ζωή μας, πώς θα τη μοιραστούμε με κάποιον άλλον;
Εμείς και μόνο εμείς, είμαστε υπεύθυνοι για την ευτυχία μας. Ο σύντροφός μας, δεν είναι ο σωτήρας μας αλλά ο συνοδοιπόρος μας.
Διαβάστε ακόμη το σχετικό άρθρο: Οι προσδοκίες μας μέσα σε μία σχέση
Τα προβλήματα μιας σχέσης
Ζητήματα Ηθικής και Δεοντολογίας στην Άσκηση της Ψυχοθεραπείας
Κύκλος Σεμιναρίων για Επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας | Γενική είσοδος: 35 ευρώ
Θεματικές Ενότητες: Διπλές σχέσεις θεραπευτή – θεραπευόμενου | Ψυχική ανθεκτικότητα του θεραπευτή | Υπέρβαση – παραβίαση ορίων στην ψυχοθεραπευτική σχέση | Ειδικές προκλήσεις στην ψυχοθεραπεία | Ζητήματα ηθικής και δεοντολογίας | Διαχείριση εξω-θεραπευτικών πληροφοριών | Διατήρηση και άρση του απορρήτου
Η υπερβολική ζήλια και η αγωνία ότι ο σύντροφός μας θα μας αφήσει για κάποιον άλλο, συνδέεται στενά με την ιδέα που έχουμε ότι ο σύντροφός μας, μας ανήκει. Νιώθουμε την ανάγκη να ελέγχουμε διαρκώς τη συμπεριφορά του και να κρίνουμε τις επιλογές της ζωής του αντί να προσπαθούμε να τον κατανοήσουμε και να τον αποδεχθούμε. Σε αυτές τις περιπτώσεις λείπει η πραγματική επικοινωνία και το κλίμα εμπιστοσύνης. Χρειάζεται και πάλι να στραφούμε προς τον εαυτό μας και να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε την ανάγκη μας να ελέγχουμε το σύντροφό μας. Η έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης, πυροδοτεί συμπεριφορές κτητικότητας.
Μέσα στην σχέση πολλές φορές χάνουμε τον εαυτό μας. Θεωρούμε ότι πρέπει να περνάμε τον χρόνο μας με το σύντροφό μας και να περιορίσουμε τις στιγμές που αφιερώνουμε στον εαυτό μας. Αφήνουμε έτσι πίσω πράγματα που μας ευχαριστούν και μας βελτιώνουν σαν ανθρώπους σε προσωπικό επίπεδο. Εγκαταλείπουμε καμιά φορά τα σχέδια και τα όνειρά μας. Μοιραία, κάποια στιγμή επαναστατεί ο εαυτός μας φέρνοντας μας πιο κοντά στο χωρισμό.
Ο χωρισμός
Εν τέλει, ίσως δεν είμαστε ικανοί για σχέση αφού δεν έχουμε καταφέρει να σχετιστούμε με τον εαυτό μας. Όταν δεν εκτιμούμε τον εαυτό μας και δεν αναγνωρίζουμε τις ανάγκες του, δεν μπορούμε να περιμένουμε από έναν άλλον άνθρωπο να μας αποδεχτεί και να μας αγαπήσει. Όταν δεν μπορούμε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, είμαστε επικριτικοί, αυστηροί και περιοριστικοί οπότε με τον ίδιο τρόπο θα σχετιστούμε και με τον άλλον.
Οι σχέσεις πέρα από ανάγκη είναι ευκαιρία για ανάπτυξη και εξέλιξη. Υπάρχουν, πολλές φορές, για να μας διδάξουν. Οι άνθρωποι που θα έρθουν στη ζωή μας, μπορεί να μας εκμεταλλευτούν, να μας πονέσουν, να μας ταλαιπωρήσουν όμως θα μας διδάξουν και θα μας εξελίξουν. Θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε τον εαυτό μας και να προχωρήσουμε στο μέλλον σε επιτυχημένες και ουσιαστικές σχέσεις.
Διαβάστε ακόμη στην Πύλη Ψυχολογίας Psychology.gr, τα σχετικά άρθρα:
- Πώς συνδέεται ο έρωτας με τη σχέση με τους γονείς μας;
- Η αναγκαιότητα και η πολυτιμότητα της προδοσίας του Άλλου
- Συγκρούσεις στην οικογένεια
- Να χωρίσουμε ή να προσπαθήσουμε;
Συγγραφή - Επιμέλεια Άρθρου
Ζωή Σκόρδα - Σύμβουλος Ψ.Υγείας
Είμαι Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας με μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών: MA in Counseling Psychology with a practicum απο το Βρεττανικό Πανεπιστήμιο: University of Sheffield, UK από όπου αποφοίτησα με διακριση (Distinction).
