Ακούω όπως αγαπάω

...Συνειδητοποιώ λοιπόν ότι είμαι ξαπλωμένος μπροστά στην καρέκλα του πατέρα μου όπως όταν είμαι στο ντιβάνι σας, μπροστά στην πολυθρόνα του ψυχαναλυτή μου. Με τη διαφορά ότι εδώ είμαστε και οι δυο ολόγυμνοι. Ψυχαναλυτής και ψυχαναλυόμενος. Πατέρας και γιος.
Συγκινήθηκα με αυτές τις σκέψεις. Θυμήθηκα πόσο με είχε εντυπωσιάσει εκείνος ο πίνακας που έχετε στην είσοδο, με έναν γυμνό νέο άντρα ξαπλωμένο σε ψυχαναλυτικό ντιβάνι. Του είχα βρει τότε διάφορες ερμηνείες, που δεν θυμάμαι. Εδώ, στα ιαματικά λουτρά της Σαμοθράκης, βρίσκομαι τώρα αναλυόμενος του πατέρα μου. Τρομερή φαντασίωση, έτσι;...
Σε ένα γραφείο του κέντρου της Θεσσαλονίκης ο ψυχαναλυτής ακούει τις εκμυστηρεύσεις των αναλυόμενων, που συχνά τον βαραίνουν και τον προβληματίζουν. Από τη δυσκολία του να απαντήσει στο πιεστικό τους αίτημα ανακούφισης, να σταθεί ακλόνητος στις ψυχικές τους καταιγίδες, γεννιέται η ιδέα ενός ημερολογίου. Ελπίζει πως έτσι θα τους καταλάβει, μα προπαντός πως θα καταλάβει τον εαυτό του. Πως με το μέσο της γραφής θα φωτίσει λίγο την τόσο ιδιαίτερη σχέση που τον συνδέει με τους αναλυόμενούς του. Καθημερινά καταγράφει τους φόβους και τις ελπίδες που τον κατακλύζουν στις συνεδρίες, ενώ το υποσυνείδητό του τον οδηγεί σε τοπία εντελώς αναπάντεχα. Έτσι γράφονται έξι ψυχαναλυτικές ιστορίες, των οποίων το σύνολο θα μπορούσε να αποτελεί μέρος της δικής του προσωπικής ψυχανάλυσης.