Τα ρόδα της μοναξιάς

Αυτό το βιβλίο έγινε με αναμνήσεις και ονειροπολήματα: μιλά γι' αντικείμενα οικεία που το καθένα τους κουβαλά ίχνη της ζωής μου. Κανονικά, μόλις που τα παρατηρούμε· τα έχουμε συνηθίσει, δεν τα προσέχουμε. Κάποιες φορές, όμως, καθώς στη διάρκεια μιας στιγμής προσηλωνόμαστε φευγαλέα σε κάτι, συμβαίνει να ξαναβρίσκουμε λίγες αναμνήσεις που με τα χρόνια είχαν συνδεθεί μ' αυτό.

Πρόκειται για μια πολύ απλή και ιδιαίτερα ξεχωριστή εμπειρία, θέλησα να επιχειρήσω μια περιγραφή της, χωρίς καθόλου να μεταποιήσω την αλήθεια που, μερικές φορές, είναι απλοϊκή και αφελής.

Ας είναι: για μια φορά θέλησα να την πω όπως ήταν, χωρίς τίποτε να επινοήσω, χωρίς τίποτε να προσθέσω ή να διορθώσω, θα έπρεπε, αναμφίβολα, να δικαιολογηθώ γι' αυτή μου τη αδιακρισία, τέτοιες όμως εμπειρίες δεν έχουν νόημα παρά μόνο εάν αντανακλούν κάτι αυθεντικό και είναι σε θέση να συναντήσουν την ηχώ τους στους άλλους.
Jacqueline de Romilly