1673, Βερσαλλίες. Οι Μεγάλες Γιορτές, θεατρικές παραστάσεις, όπερες, μπαλέτα, πάρτι μασκέ, χοροί, ίσως η μεγαλύτερη επίδειξη δύναμης του Βασιλιά Ήλιου, του Λουδοβίκου XIV, ξεκινούσαν εκείνη τη ζεστή καλοκαιρινή μέρα.
Ο Ζακ και η Ελέν, ήξεραν καλά το κλασικό νούμερο που εκτελούσαν συχνά, ως βασικοί ακροβάτες της βασιλικής αυλής.

Ήταν μια ζεστή μέρα του Σεπτέμβρη του 1504. Ο Μιχαήλ-Άγγελος πηγαινοερχόταν πέρα δώθε στο δωμάτιο, του φαινόταν σα να είχε περπατήσει χιλιόμετρα, μέσα στα λίγα τετραγωνικά.  Η καρδιά του χτυπούσε γρήγορα, παλλόταν σαν αγριοκάτσικο που χοροπηδούσε. Ένιωθε να την τσιμπάνε μυριάδες μικρές μέλισσες.

Συχνά παρατηρούμε την διαφορετική στάση των ανθρώπων απέναντι σε  εορτές που συμβολίζουν το πέρασμα του χρόνου (γενέθλια, πρωτοχρονιά, επέτειοι). Άλλοι νιώθουν ικανοποίηση, ενώ σε άλλους ανθρώπους φέρνουν μελαγχολική διάθεση.
Ο φόβος του χρόνου που περνά, δεν είναι κάτι παράλογο, καθώς ο άνθρωπος είναι ένα ον που έχει συνείδηση του τέλους της ύπαρξής του.

Πόνος ή δυσφορία στο στέρνο, δύσπνοια ή αίσθημα πλακώματος στο στήθος, ταχυκαρδίες (σε σημείο που να νιώθει κάποιος την καρδιά του ότι πάει να «σπάσει»),  είναι συμπτώματα που νιώθουν καθημερινά, αμέτρητοι άνθρωποι. Επίσης ο κόμπος στον λαιμό ή  ένα αίσθημα πνιγμού, ναυτία ή δυσφορία και πόνος στο στομάχι, είναι επίσης συμπτώματα εξίσου συχνά, όσο και τα αισθήματα ζάλης, αστάθειας ή λιποθυμίας, τα  ρίγη, ή τα ξαφνικά αισθήματα ζέστης.

Γενναιοδωρία είναι να δίνεις περισσότερα απ όσα μπορείς… Περηφάνεια είναι να παίρνεις λιγότερα από αυτά που χρειάζεσαι…
Είναι κάποιοι άνθρωποι που χαράζουν μια πορεία στην ζωή τους, επιμένοντας να ακολουθούν αξίες που μπορεί να μην εκτιμούνται πια .. κάποιοι μπορεί να τους βλέπουν «μικρούς», μα μέσα τους να ζηλεύουν την δύναμή που αυτοί δείχνουν.