- Home
- Προσωποκεντρική Ψυχοθεραπεία
Η προσωποκεντρική ψυχοθεραπεία είναι μια μορφή θεραπείας κατά την οποία η σχέση ανάμεσα στο σύμβουλο και τον πελάτη είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για την ανάπτυξη και την αλλαγή. Η σχέση μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου είναι κάτι που στην σύγχρονες ψυχολογικές θεωρίες αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη βαρύτητα και λαμβάνεται ολοένα και περισσότερο υπόψιν.
Σε αντίθεση όμως με άλλες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις που εφαρμόζουν μια ποικιλία εργαλείων και τεχνικών, στην προσωποκεντρική ψυχοθεραπεία, η θεραπευτική σχέση θεωρείται πως από μόνη της.... είναι θεραπευτική.
Σήμερα υπάρχει μια τάση έρευνας και διερεύνησης των επιδράσεων της ψυχοθεραπείας στην ανθρώπινη εγκεφαλική λειτουργία.
Ο Rogers χρησιμοποιεί τον όρο «αυθεντικότητα» εναλλάξ με αρκετούς άλλους όρους (για παράδειγμα, αλήθεια, γνησιότητα, διαφάνεια κ.λπ.). Ανέφερε πρώτη φορά την αυθεντικότητα το 1951, αλλά πρόδρομες έννοιες απαντώνται ήδη από το 1939, όταν επισήμανε την κατανόηση του εαυτού ως ενός απαραίτητου προσόντος του θεραπευτή.
Η θεραπευτική παρουσία ορίζεται εν μέρει ως η διαδικασία πρόσκλησης ολόκληρου του εαυτού στη συνάντηση με έναν πελάτη, να είμαστε ολοκληρωτικά στη στιγμή σε πολλαπλά επίπεδα, σωματικά, συναισθηματικά, γνωστικά, πνευματικά και σχεσιακά.
Η προσωποκεντρική προσέγγιση στην ψυχοθεραπεία, με εισηγητή της τον Carl Rogers, είναι μία προσέγγιση που φιλοσοφικά ανήκει στις ανθρωπιστικές προσεγγίσεις. Το κοινό γνώρισμα των ανθρωπιστικών προσεγγίσεων είναι η πίστη τους στο εγγενές δυναμικό του ανθρώπου για αυτό-πραγμάτωση.
Η προσωποκεντρική συμβουλευτική και η ψυχοθεραπεία από απόσταση μέσω διαδικτύου,τηλεφώνου ή μηνυμάτων είναι μια σχετικά πρόσφατη πρακτική. Πολλοί προσωποκεντρικοί επαγγελματίες την έχουν εντάξει στην εργασιακή τους ρουτίνα σαν ένα εργαλείο που:
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα γύρω από τον άνθρωπο είναι ότι, αν και έχουμε πολλά κοινά χαρακτηριστικά (αρκετά για να μας κάνουν όλους αναγνωρίσιμα μέλη του (ίδιου είδους), ούτε δύο από εμάς δεν είμαστε ακριβώς ίδιοι.
Η προσωποκεντρική κοινότητα συχνά αναλώνεται σε διαφωνίες σχετικά με το τι σημαίνει να είναι κανείς προσωποκεντρικός. Η διαφωνία επικεντρώνεται στο τι πρέπει να κάνουν ή να αποφεύγουν οι προσωποκεντρικοί θεραπευτές. Πρέπει να περιορίζονται αποκλειστικά σε ενσυναισθητικές αποκρίσεις;
Υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα ανθρώπων με μια συμπεριφορά απέναντι στον εαυτό τους και στους άλλους που μπορεί να χαρακτηριστεί οτιδήποτε άλλο εκτός από δημιουργική ή επoικοδομητική. Μια σύντομη ματιά σε οποιαδήποτε εφημερίδα ή σε τηλεοπτικές ειδήσεις μας αποκαλύπτει συγκλονιστικά και τρομακτικά παραδείγματα της ικανότητας του ανθρώπου να είναι βάναυσος, «μοχθηρός» ίσως έλεγαν ορισμένοι.
Ο Carl Rogers εισάγοντας την φιλοσοφία του, κατά τη δεκαετία του 1940, προχώρησε σε μια ενδιαφέρουσα στροφή από τις κλινικές ψυχοδυναμικές και συμπεριφορικές θεωρίες, δίνοντας έμφαση στα χαρακτηριστικά του θεραπευτή και στην αξία της θεραπευτικής σχέσης.
Οι βασικές αρχές της Προσωποκεντρικής προσέγγισης στη ψυχοθεραπεία παιδιών και εφήβων παραμένουν ίδιες. Δίνουν έμφαση για άλλη μία φορά στην ενσυναίσθηση, την ανευ όρων αποδοχή και την τάση πραγμάτωσης των ατόμων. Το παιχνίδι, μπορεί να εισαχθεί στις ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες δίνοντας την δυνατότητα στο θεραπευτή να σχετιστεί με το παιδί και να φανερώσει την ενσυναισθητική του στάση.
Το Psychology.gr είναι εγκεκριμένος εκδότης στην υπηρεσία Google News. Ακολουθήστε μας για να έχετε πρόσβαση στην αρθρογραφία και άμεση ενημέρωση για έρευνες ψυχολογίας και θέματα ψυχικής υγείας: Psychology.gr - Google News