«Οι σχέσεις δεν είναι φτιαγμένες μόνο από ζάχαρη και παραμύθι. Σε θέλουν δυνατό στο Μαζί», γράφει η Ρενέ.

Η σχέση ενός ζευγαριού στο ξεκίνημά της, προσφέρει στους συντρόφους αυτή την παραμυθένια γλύκα, προσφέρει συναισθήματα αγάπης και ασφάλειας, την αίσθηση πως βρίσκονται σε μια σχέση που οι ανάγκες τους γίνονται κατανοητές και η επικοινωνία στο ζευγάρι είναι αβίαστη.

Η διακοπή της ψυχοθεραπείας, όπως και η συνεχής απουσία του θεραπευόμενου από τις συνεδρίες, είναι βέβαια μια κατάσταση όχι σπάνια. Ωστόσο ακόμα πιο συχνή είναι η σκέψη για την ενδεχόμενη διακοπή της ψυχοθεραπείας, η οποία αρκετές φορές έχει περάσει - έστω και φευγαλέα - ή βρίσκεται σταθερά στο μυαλό εκείνων που επισκέπτονται κάποιον ειδικό ψυχοθεραπευτή ή ψυχολόγο.

Το αιώνιο ερώτημα που ταλανίζει κάθε θεραπευτή και μέσα από αυτό γεννιούνται πολλά υπό- ερωτήματα; Γιατί υπεισέρχομαι σε αυτή τη διαδικασία; Τι αποζητώ τελικά από αυτή την επιλογή επαγγέλματος; Είναι επάγγελμα ή λειτούργημα; Είναι ταξίδι ή προορισμός; Στο συγκεκριμένο ερώτημα και υπο- ερωτήματα, θα προσπαθήσω να απαντήσω, όσο πιο επαρκώς μπορώ. Με τη μόνη διαφορά, είναι πως θα ξεκινήσω αντίστροφα.

Η ψυχοθεραπεία είναι ένα μαγικό ταξίδι, ένας δρόμος που βοηθάει τον θεραπευόμενο να αντιμετωπίσει τους δαίμονές του, μία σχέση με τον θεραπευτή του, που βασίζεται στην εμπιστοσύνη και στην ουσιαστική επικοινωνία..

Θυμάμαι πως με τους γονείς μου δεν είχαμε ιδιαίτερη επαφή. Ο καθένας ήταν αποκομμένος στο χώρο του.
-Πώς αισθάνεσαι για αυτό;
Ήταν πολύ απασχολημένοι με διάφορες υποχρεώσεις. Ο πατέρας μου δούλευε πολλές ώρες, η μητέρα μου είχε να αναθρέψει εμένα και την αδελφή μου. Τους καταλαβαίνω.

Τρεις χιλιάδες χρόνια πριν στην αρχαία Αίγυπτο υπήρχαν ναοί «ύπνου», οι οποίοι χρησιμοποιούνταν για θεραπευτικούς σκοπούς. Επίσης οι αρχαίοι Έλληνες, Κινέζοι, Πέρσες φαίνεται να χρησιμοποιούσαν θεραπείες που βασίζονταν στην συγκέντρωση της προσοχής, παρόμοιες με την ύπνωση.

Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας, ως γνωστόν, συνιστά την πορεία εκείνου του ατόμου, το οποίο αποφασίζει να αλλάξει την παθητική στάση που έχει προς τον εαυτό του σε κριτική, με σκοπό να βελτιώσει ή να αλλάξει εξ ολοκλήρου τον τρόπο ζωής του. Βεβαίως μια τέτοια τακτική συνεπάγεται και το να πάρει ο θεραπευόμενος την ευθύνη που έχει για τη ζωή, την οποία επιθυμεί να αλλάξει, και να κινητοποιηθεί.

Το μεγαλύτερο ταξίδι της ζωής μας, είναι σίγουρα η διαδρομή που καλούμαστε να κάνουμε στο βάθος του ίδιου μας του εαυτού. Πολλές φορές ωστόσο, ο φόβος, οι προκαταλήψεις και τα δικά μας προσωπικά, στενά όρια μέσα στα οποία έχουμε από πολύ μικροί παγιδευτεί, καθιστούν αυτό το ταξίδι δύσκολο, ίσως και αδύνατο.