“Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης. Το θέμα είναι πώς θα παραμείνει καλλιτέχνης μεγαλώνοντας”. Πάμπλο Πικάσο
Αλήθεια, τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε ότι ένα παιδί είναι επιθετικό;

Όταν σε εκρήξεις θυμού, φωνάζει, βρίζει, κοκκαλώνει ή χτυπά τα χέρια και τα πόδια του στο πάτωμα ή στα έπιπλα. Όταν χτυπά, δαγκώνει, πετά πράγματα ή παιχνίδια στους συμμαθητές ή τους γονείς του.

Μπορεί ένα παιδί να έχει άγχος; Το άγχος έχει περιγραφεί σαν ένας διάχυτος φόβος ή κίνδυνος ο οποίος ξεκινά από μικρή ηλικία και μπορεί να γίνει χρόνιο. Το άγχος με την μορφή του φόβου, είναι μία φυσιολογική αντίδραση του ανθρώπου και αποτελεί μία προσαρμοστική αντίδραση σε μία επικείμενη απειλή.

Αυτό που χαρακτηρίζει τα άτομα με σημαντικές εμπειρίες παιδικής κακομεταχείρισης είναι η παρουσία έντονης ντροπής και άλλων σαρωτικών συναισθημάτων. Η ντροπή, ο πόνος, ο φόβος και ο θυμός που βιώνουν στη μετέπειτα ζωή τους, συχνά μοιάζει να μην αντιστοιχεί στην ενήλικη μη-κακοποιητική κατάσταση.

Η διαδικασία της ζωγραφικής στην παιδική ηλικία, πέρα από τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα της, έχει συνδεθεί και με τις έννοιες της μάθησης, της δημιουργίας, της διαπαιδαγώγησης. Αποτελεί εργαλείο γνωριμίας με τον ψυχισμό και τις σκέψεις των παιδιών, αλλά και εργαλείο μετάδοσης αρχών, ιδεών και κανόνων από τους ενήλιες στα παιδιά, με στόχο την διαπαιδαγώγησή τους.

All work and no play makes Jack a dull boy.

Τα τελευταία χρόνια, τα ποσοστά κατάθλιψης και άγχους μεταξύ των παιδιών και των νέων ενηλίκων στο δυτικό πολιτισμό δείχνουν να αυξάνονται σταθερά.

Όσο τα παιδιά μεγαλώνουν και αναπτύσσονται, βιώνουν πολλαπλές συναισθηματικές αντιδράσεις και μεταπτώσεις, τις οποίες αναγνωρίζουν ως αρνητικές, όμως δεν έχουν αποκτήσει ακόμη την εμπειρία για να τις διαχειριστούν κατάλληλα. Γενικά βέβαια, τα παιδιά θα μας ενημερώσουν εμάς τους μεγάλους όταν κάτι τους συμβαίνει, κι ας μην ξέρουν ακριβώς τι είναι αυτό που τους ενοχλεί.