Όσο τα παιδιά μεγαλώνουν και αναπτύσσονται, βιώνουν πολλαπλές συναισθηματικές αντιδράσεις και μεταπτώσεις, τις οποίες αναγνωρίζουν ως αρνητικές, όμως δεν έχουν αποκτήσει ακόμη την εμπειρία για να τις διαχειριστούν κατάλληλα. Γενικά βέβαια, τα παιδιά θα μας ενημερώσουν εμάς τους μεγάλους όταν κάτι τους συμβαίνει, κι ας μην ξέρουν ακριβώς τι είναι αυτό που τους ενοχλεί.

Η ανάγκη για θετική αναγνώριση είναι μια βασική ψυχολογική ανάγκη που έχουν όλοι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι, εκτός από την κάλυψη των βασικών τους αναγκών που τους διατηρούν στη ζωή όπως είναι η τροφή, το νερό και η στέγη, χρειάζονται μια εξίσου σημαντική ψυχολογική εμπειρία που αφορά στο σεβασμό και την αποδοχή των άλλων, δηλαδή τη θετική τους αναγνώριση από τους άλλους και κυρίως τους σημαντικούς άλλους.

Το βρέφος ήδη από τον 7^ο μήνα της ζωής του αναπτύσσει ένα ισχυρό συναισθηματικό δεσμό με την μητέρα του δηλαδή μία έντονη προσκόλληση η οποία είναι σημαντική και φυσιολογική. Αποτέλεσμα αυτής της έντονης προσκόλλησης είναι το άγχος του αποχωρισμού όταν η μητέρα του φεύγει π.χ. για τη δουλειά της και το παιδί φοβάται ότι θα το εγκαταλείψει. Το άγχος του αποχωρισμού κορυφώνεται μεταξύ του 13^ου και 18^ου μήνα και μετά υποχωρεί σταδιακά.

Το διαζύγιο των γονιών μπορεί να είναι μία πολύ επώδυνη διαδικασία για τα παιδιά. Είναι φυσιολογικό και απόλυτα αναμενόμενο ένα παιδί να αντιδράσει στις αλλαγές και τις ανατροπές των δεδομένων της ζωής που ήξερε μέχρι τώρα. Τα παιδιά, όταν βρίσκονται στη σχολική ηλικία, προκειμένου να διαχειριστούν το άγχος και την θλίψη που φέρνει ο χωρισμός των γονιών τους, επιλέγουν ασυνείδητα να αρνηθούν το γεγονός του διαζυγίου και προσπαθούν με διάφορους τρόπους να επανασυνδέσουν τους γονείς.

Αποτελεί σημαντικό δείγμα της φυσιολογικής αναπτυξιακής πορείας ενός παιδιού η ικανότητα να εκφράζει ελεύθερα την άποψη του όπως και να διαφωνεί με αυτή των άλλων ανθρώπων. Ουσιαστικά η ικανότητα αυτή οδηγεί σταδιακά στην προσωπική του αυτονομία, στην ανακάλυψη και στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του, όπως και στη θέσπιση κανόνων εσωτερικού αυτοελέγχου.

Το Διαδίκτυο είναι ένα μεγάλο και αναπόφευκτο μέρος της ζωής των παιδιών και αφιερώνουν πολλές ώρες στον υπολογιστή, στο κινητό ή στο τάμπλετ. 

Τι σημαίνει εθισμός στο Διαδίκτυο και ποια συμπτώματα παρουσιάζουν τα παιδιά;

Όλοι μέσα μας έχουμε μια πυξίδα. Γεννιόμαστε με αυτήν. Είναι μια πυξίδα που δείχνει έναν δρόμο. Αυτόν της ζωής. Λέει ζήσε. Καμιά πυξίδα δεν είναι από κατασκευής της χαλασμένη. Όλες τους δουλεύουν σωστά απ’ τη στιγμή που έρχεται κάποιος στη ζωή.

Η παιδική ηλικία είναι ένα βασικό στάδιο στον κύκλο ζωής και είναι σημαντική για την ανάπτυξη των δεξιοτήτων. Σύμφωνα με την Spence (1983) επικρατεί η τάση να υποθέτει κανείς ότι τα παιδιά θα αποκτήσουν αυτόματα το κατάλληλο ρεπερτόριο δεξιοτήτων, μέσω της γονικής επιρροής και της επιρροής από τους συνομηλίκους, καθώς επίσης και μέσω της εκπαίδευσής τους. Ωστόσο, αυτός δεν είναι ο κανόνας, με αποτέλεσμα πολλά παιδιά να βιώνουν δυσκολίες.