Αυστρία 1944. Ο γιατρός Βίκτωρ Φρανκλ και η σύζυγός του συλλαμβάνονται . Εκείνος επρόκειτο να οδηγηθεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Την στιγμή της σύλληψης τους, ο σύζυγος γύρισε στην γυναίκα του και της είπε μία διάσημη φράση …«Μέχρι τώρα φοβόμασταν…Από τώρα και στο εξής, θα ελπίζουμε».

Πολλοί άνθρωποι θεωρούν  λανθασμένα ότι δεν είναι «ψυχικά δυνατοί».
Άλλοι μπορεί να φοβούνται μήπως δεν «φανούν» ψυχικά δυνατοί στο περιβάλλον τους. Η αυτοεικόνα μας «σχηματίζεται» ως ένα σχετικά σταθερό «νοητικό σχήμα» από τον εγκέφαλο, μέσα από δύο παράγοντες.

Πολύ συχνά  ρωτούν γραπτά άνθρωποι πως μπορούν να αντιμετωπίσουν ένα άγχος ή μία θλίψη μόνοι τους. Επίσης όμως πολλοί άνθρωποι θεωρούν την συναισθηματική τους κατάσταση ή το άγχος πχ, ως σύμπτωμα (πχ σαν μία γρίπη) που «πρέπει» να αντιμετωπίσει μόνο του (διότι αλλιώς δεν νιώθει «δυνατό»), και όχι ως αποτέλεσμα («ειδοποίηση» του μυαλού μας) κάποιων μη συνειδητών αιτιών που τους επηρεάζουν και που είναι σημαντικό να διερευνηθούν.

Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που αντιμετωπίζουν έντονο  άγχος, δυσθυμία, «κατάθλιψη» έχει την «τάση» να αποδίδει λανθασμένα τις ψυχικές αυτές καταστάσεις, σε έναν «προβληματικό εαυτό του», (μία δυστυχώς «κλασικά» λανθασμένη «αυτο-διάγνωση» που κάνει ο καθημερινός άνθρωπος) και όχι σε επιδράσεις του ξεχωριστού για τον κάθε άνθρωπο περιβάλλοντος μέσα στο οποίο μεγαλώνει.

Είναι βαθύς και σκληρός χειμώνας στην Ανταρκτική. Χιλιάδες αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι έχουν ξεκινήσει ένα μακρύ ταξίδι, μια μεγάλη πορεία για την τοποθεσία που θα γεννήσουν τα νεογνά τους. Ξαφνικά μία δυνατή θύελλα ξεσπά, και εντελώς μαγικά, χωρίς συνεννόηση, τα ζώα σχηματίζουν έναν τεράστιο κύκλο.