Νομίζω ότι η ερωτική διεκδίκηση αποτελεί μια ψευδαίσθηση. Παλεύω ενάντια σε φανταστικούς ανεμόμυλους. Θεωρώ ότι, αν και αυτού του είδους η ψευδαίσθηση συχνά μου χαρίζει μια ευφορία και με παρηγορεί, στην ουσία με αποδυναμώνει και με αποξενώνει. ― Irvin D. Yalom, Ο Δήμιος του Έρωτα κι άλλες Ιστορίες Ψυχοθεραπείας

Συμφωνά με το Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης το συναίσθημα ορίζεται ως «οποιαδήποτε αναταραχή ή αναστάτωση του νου, αίσθημα, πόθος. Οποιαδήποτε σφοδρή ή εξημμένη ψυχική κατάσταση». Θυμός, θλίψη, φόβος και αγάπη είναι μερικά από τα βασικά συναισθήματα που βιώνουμε ανάμεσα στα εκατοντάδες άλλα συναισθήματα μας, που ίσως δεν είναι εύκολο να αποδοθούν με λέξεις.

Φίλος, συνάδελφος, σύντροφος, παιδί, γονέας, επαγγελματίας. Αυτοί είναι κάποιοι από τους ρόλους που λίγο πολύ όλοι στην καθημερινότητα μας καλούμαστε να αναλάβουμε. Ρόλοι οι οποίοι εναλλάσσονται ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο κινούμαστε και με τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφόμαστε στην κάθε δεδομένη περίπτωση.

Συχνά έχουμε την αίσθηση ότι οι γύρω μας, μας αδικούν και μας φέρονται άσχημα, παραδείγματος χάριν ένας ζηλόφθονος σύντροφος, ένας επικριτικός γονέας, ένας ανυπόφορος συνάδελφος. Βλέπουμε παντού εχθρούς και μας διαφεντεύει το αίσθημα της αδικίας νιώθοντας ανήμποροι να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας.
Τι συμβαίνει όμως όταν ο κύριος εχθρός μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός;

Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί, ξεκινώντας μία νέα σχέση, τι μπορεί να θέλει το άλλο πρόσωπο από εμάς, πόσο ειλικρινείς είναι οι προθέσεις του και μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε μαζί του;

Ποικίλα σενάρια, άλλοτε αυτοκαταστροφικά και βασανιστικά, άλλοτε όμορφα και ανακουφιστικά. Σπάνια όμως αναρωτιόμαστε τι είμαστε εμείς σε θέση να προσφέρουμε στον επιθυμητό άλλο, αν είμαστε πραγματικά διαθέσιμοι για εκείνον και αν μπορούμε ειλικρινά να αντέξουμε τη συναισθηματική εγγύτητα που ορίζει μία σχέση.