I was feeling insecure. You might not love me anymore. I was shivering inside… I didn't mean to hurt you. I'm sorry that I made you cry… I'm just a jealous guy.”

Ένα σύνηθες ερώτημα στη διαδικασία της ψυχοθεραπείας αλλά και στη ζωή γενικότερα είναι αν ο άνθρωπος και η προσωπικότητά του μπορούν να αλλάξουν. Υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με το αν η προσωπικότητα του ανθρώπου σταματά να αναπτύσσεται κάποια στιγμή στη ζωή ή αν συνεχίζει να διαμορφώνεται και να αλλάζει με βάση τα βιώματα αλλά και τις επιθυμίες του ατόμου.

Σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική μυθολογία, ο πόνος αναφέρεται ως γιος της Έριδας και εγγονός της Νύχτας, ο οποίος δόθηκε στους ανθρώπους μετά από την κλοπή της φωτιάς από τον Προμηθέα. Θεραπευτής θεών και θνητών ήταν ο Απόλλωνας, ο οποίος παρασκεύαζε και χρησιμοποιούσε παυσίπονα βότανα, μια τέχνη που δίδαξε στο γιο του Ασκληπιό.

«Χτύπα ξύλο». Ίσως πρόκειται για την πιο διαδεδομένη πράξη ψυχαναγκαστικού χαρακτήρα, η οποία καλείται να «ξορκίσει» το κακό μίας σκέψης που έγινε αυτόματα ή μίας φράσης που ειπώθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη. Τι συμβαίνει όμως όταν οι δυσάρεστες σκέψεις επαναλαμβάνονται διαρκώς και μάλιστα με ιδιαίτερα πιεστικό χαρακτήρα και όταν οι εξισορροπιστικές πράξεις πληθαίνουν ή μας δυσχεραίνουν τη ζωή;

Για αρκετό χρονικό διάστημα, και ειδικά μεταξύ των παλαιότερων γενεών, επικράτησε η αντίληψη ότι οι νέοι αντιμετωπίζουν τις σχέσεις όπως μία τηλεόραση ή κάποια άλλη συσκευή: μόλις χαλάσει την αντικαθιστούν με νέα αντί να την επιδιορθώσουν. Ακόμη και αν γενικότερα η τάση αυτή είναι ευρέως διαδεδομένη, όλοι γινόμαστε συχνά μάρτυρες ανθρώπων που φαίνεται να απωθούν και να αποφεύγουν διακαώς το ενδεχόμενο ενός χωρισμού, παρά το γεγονός ότι δε φαίνεται να υπάρχει καμία προοπτική για τη σχέση τους και παρόλο που δηλώνουν ευθαρσώς δυστυχισμένοι.

Ένα ερώτημα, το οποίο απασχολεί πολλά ζευγάρια που αντιμετωπίζουν προβλήματα είναι το αν πρέπει να μείνουν μαζί για τα παιδιά ή όχι. Έρευνες υποστηρίζουν πως τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μονογονεϊκές οικογένειες εμφανίζουν περισσότερα συμπεριφορικά προβλήματα, που σχετίζονται κυρίως με ζητήματα ελλιπούς αυτοπεποίθησης ή αυξημένης επιθετικότητας, σε σχέση με παιδιά που μεγαλώνουν παρουσία και των δύο γονέων (Dr. Usakli et al., 2013).

Οι διαταραχές του ύπνου είναι ιδιαίτερα συχνές. Σύμφωνα με μελέτες, ένας στους τέσσερις ενήλικες δεν είναι ικανοποιημένοι με την ποιότητα του ύπνου τους (Soldatos e al. 2005). Στο πρώτο μέρος της ενότητας, αναφερθήκαμε στον διαχωρισμό των διαταραχών ύπνου και μιλήσαμε κυρίως για την Υπερυπνία - Ναρκοληψία και για την υπνοβασία.
Αφήσαμε τελευταία την αϋπνία, δεδομένου ότι πρόκειται για την πιο συχνή και διαδεδομένη διαταραχή του ύπνου. Τα στατιστικά στοιχεία λένε μάλιστα ότι 1 στους 3 ανθρώπους έχουν περιστασιακή αϋπνία.