Οι άνθρωποι είμαστε «ριγμένοι» στο κόσμο, κουβαλώντας ήδη κάποια δεδομένα που δεν μπορούν να αλλάξουν. Μερικά από αυτά τα δεδομένα είναι η γενετική μας σύσταση, το φύλο μας, ο πολιτισμός μας και φυσικά η οικογένειά μας. Μέσα σε αυτόν τον πολύπλοκο κόσμο προσπαθούμε να γνωρίσουμε και να οριοθετήσουμε τους εαυτούς μας, να καταλάβουμε ποιοι πραγματικά είμαστε, τι μας αρέσει και τι όχι, να διαφοροποιηθούμε από τους άλλους, να κάνουμε επιλογές.

Σε μία εποχή όπου η οικονομική κρίση κλονίζει συθέμελα όχι μόνο τις επιχειρησιακές αξίες αλλά και κάθε είδους προσωπικές αξίες, αναδύονται όλο και περισσότεροι προβληματισμοί γύρω από τον ανθρώπινο παράγοντα και το πεδίο της διοίκησης του ανθρώπινου δυναμικού. Οι προβληματισμοί αυτοί έγκεινται στο πώς ο άνθρωπος, ως πολυδιάστατη προσωπικότητα, μπορεί να στηριχτεί και να ενισχυθεί προκειμένου να μείνει όσο το δυνατόν ανεπηρέαστος και συγχρόνως αισιόδοξος και όλο πιο αποδοτικός εν όψη των αλλαγών.

Στη σημερινή εποχή που η αλλαγή θεωρείται η μόνη και αμετάκλητη σιγουριά, που κάθε «πτυχή» της μπορεί να μεταβληθεί από μέρα σε μέρα και τα γεγονότα σε κάθε σκηνικό, οικονομικό, πολιτικό, εργασιακό και κοινωνικό επιφέρουν ραγδαίες αλλαγές επηρεάζοντας, όπως είναι φυσικό, το ένα το άλλο, η εξεύρεση και η διατήρηση μιας θέσης απασχόλησης αποτελεί σοβαρό μέλημα και αγωνία για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, καθώς η επαγγελματική σταθερότητα και η μονιμότητα περιορίζονται σταθερά.

Κι είμαστε όλοι μαζί και ο χρόνος έχει σταματήσει. Έχει μια γλυκιά βραδιά με έναν ξάστερο ουρανό που ηρεμεί κάθε ταραγμένη σου σκέψη. Είμαστε όλοι μαζί και μόνο φωνές και γέλια ακούς, σε μια στιγμή αυθόρμητης επικοινωνίας, ανθρώπινης επαφής και ζεστασιάς από εκείνες που είναι το φυλαχτό σου στις δύσκολες, φρενήρεις και συνάμα μοναχικές στιγμές της καθημερινότητάς σου. Ραγδαίες εξελίξεις σε αποσυντονίζουν.

Χθες κοιμήθηκες ξημερώματα, είχες μεγάλη υπερένταση! Έκλεινες τα μάτια σου σφιχτά μήπως ο εγκέφαλος πάρει το σήμα του και φέρει την νύστα που τόσο επιθυμούσες αλλά μάταια. Τελικά μάλλον πρέπει να πάρεις απόφαση πως η παύση στη σκέψη σου δεν θα έρθει με αυτό τον τρόπο. Το ίδιο σου το είναι σου φωνάζει απεγνωσμένα: «Καμία άλλη ιδέα»;».