Στις 15 Δεκεμβρίου του 1973, η έγκριτη Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία (APA) αφαίρεσε την ομοφυλοφιλία από τις λίστες των ψυχικών διαταραχών του Εγχειριδίου των Ψυχικών Διαταραχών (DSM), αποδεχόμενη ουσιαστικά τη θεωρία των φυσιολογικών διαφοροποιήσεων.

Σύμφωνα με την Cass (1979), η διαδικασία γνωστοποίησης στον περίγυρο της σεξουαλικής ταυτότητας κάποιου ανθρώπου χαρακτηρίζεται από κάποια συγκεκριμένα στάδια τα οποία βέβαια δεν ακολουθούν πάντα την ίδια σειρά:

Οι σεξουαλικές διαστροφές ή παραφιλίες είναι καταστάσεις στις οποίες η σεξουαλική διέγερσηή ο οργασμόςσχετίζεται με δραστηριότητες ή φαντασιώσειςοι οποίες θεωρούνται ασυνήθιστες για την επικρατούσα κουλτούρα και χαρακτηρίζονται από διαταραχή του σεξουαλικού σκοπού ή στόχου.

Οι σεξουαλικές δυσλειτουργίες είναι διαταραχές που σχετίζονται με προβλήματα στη σεξουαλική απόκριση. Σε αυτή τη γενική κατηγορία ανήκουν οι διαταραχές της επιθυμίας, όπως η αποστροφή προς τη σεξουαλική δραστηριότητα και η υποτονική σεξουαλική επιθυμία, καθώς και τα προβλήματα οργασμού, όπως η πρόωρη εκσπερμάτιση στους άνδρες και ο ανεσταλμένος οργασμός στους άνδρες και στις γυναίκες.

Η αρχαία ελληνική μυθολογία υπήρξε πάντοτε ο τροφοδότης της ψυχαναλυτικής σκέψης.
Η ευφυής επινόηση του Φρόυντ να αξιοποιήσει την ελληνική μυθολογία στην καθιέρωση της ψυχαναλυτικής θεωρίας άνοιξε τον δρόμο στο ανεξάντλητο υλικό των μύθων, όπου και αρέσκεται να κρύβεται το ασυνείδητο.