Με τον όρο διεκδίκηση τι σας έρχεται πρώτα στο μυαλό; Θυμάστε πότε ήταν η τελευταία φορά που διεκδικήσατε; Και αν ναι, τι;
«Διεκδίκησα ..» θέση, τίτλο, άνθρωπο, τα θέλω μου-επιθυμίες, χώρο, χρόνο, δικαίωμα, πράγματα, στιγμές. Κάποιες από τις απαντήσεις αυτές, ωστόσο, δεν θα σας τις δώσουν πιθανόν άτομα που εμφανίζουν διατροφικές διαταραχές διότι η διεκδικητικότητα όπως περιγράφουν είναι «..στον πάτο και ακόμα παρακάτω», «κάτι που ψάχνω να το βρω ακόμα» ή «μια λέξη που δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο μου».

Το βάρος μου καθορίζει τη ζωή μου, αν καταφέρνω να ελέγξω το βάρος μου έχω την αίσθηση ότι ελέγχω τη ζωή μου, αν φάω έστω και μια φρυγανιά παραπάνω αισθάνομαι άσχημα με τον εαυτό μου, τύψεις και ενοχές, η μαμά μου, μου κρύβει τα τρόφιμα στο σπίτι, φοβάμαι να το αποκαλύψω στους φίλους μου, νιώθω ότι είμαι απαίσια, νιώθω χοντρή, δεν μπορώ να αντέξω τα βλέμματα των άλλων πάνω μου,

 

Σήμερα, όλο και μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας μας εξοικειώνεται με όσα αφορούν "ψυχική υγεία". Δυστυχώς όμως, πολλοί συνάνθρωποί μας που υποφέρουν από ψυχολογικά προβλήματα, αναζητούν οι ίδιοι «συμπτώματα» στον εαυτό τους διαβάζοντας άρθρα στο διαδίκτυο ή σε βιβλία που απευθύνονται κυρίως σε ιατρούς.

Καθώς βρισκόμαστε πλέον στην καρδιά του Σεπτεμβρίου, μιας περιόδου όπου πολλοί νέοι και νέες, αλλά και οι οικογένειες τους, ερευνούν ανάμεσα σε πολλά εκπαιδευτικά ιδρύματα ώστε να επιλέξουν το κατάλληλο για σπουδές ψυχολογίας,
συζητήσαμε με τον κ. Κωνσταντίνο Παππά,

Η συμπόνια προς τον εαυτό μας αποτελεί  θεμέλιο για την ίαση του πληγωμένου εσωτερικού μας κόσμου. Οταν έχουμε δυσκολίες, στρές  και αποτυχίες στη ζωή μας, όταν παλεύουμε με δύσκολα συναισθήματα όπως το άγχος ή η κατάθλιψη , όταν αμφιβάλουμε για την αξία μας  και σκεφτόμαστε ότι είμαστε ανεπαρκείς, τότε είναι η στιγμή να φερθούμε με ευγένεια  και συμπόνια στον εαυτό μας αντί να τον κρίνουμε με αυστηρότητα.

Η αξιοθαύμαστη πολυπλοκότητα του  ανθρώπινου μυαλού και το «προϊόν» του, η φαινομενικά απλή, καθημερινή ανθρώπινη συμπεριφορά, εκλαμβάνονται από τους ανθρώπους ως δεδομένα. Πρόκειται για κάτι λογικό να συμβαίνει για λόγους «απλοποίησης» και μη υπερφόρτωσης του εγκεφάλου, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι βλέπουμε ορισμένες συχνότητες χρωμάτων ακούμε ορισμένες συχνότητες ήχων, και όχι όλες όσες υπάρχουν στην φύση.

Για πολλούς ανθρώπους αποτελεί ένα τεράστιο ερωτηματικό το ζήτημα της ποιότητας της σεξουαλικής τους ζωής… «Γιατί δεν μπορώ να νιώσω ευχαρίστηση;», «Γιατί δεν έχω επιθυμία πιο συχνά;»,
«Γιατί δεν απολαμβάνω τη σεξουαλική πράξη;»,
«Γιατί βαριέμαι εύκολα τον ερωτικό μου σύντροφο;»,
«Γιατί οι άλλοι χαίρονται περισσότερο το σεξ;»…

Γυρεύω τους ανθρώπους, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Τι πάει να πει ημερώσει;
Είναι κάτι που παραμελήθηκε πολύ, είπε η αλεπού. Σημαίνει να «δημιουργείς δεσμούς..»
Απόσπασμα από το παραμύθι «Ο μικρός πρίγκιπας και η αλεπού», του Αντουάν Ντε Σαιντ - Εξυπερύ. 

O φόβος είναι μια φυσιολογική αντίδραση προστατευτικού χαρακτήρα μπροστά σε ένα απειλητικό ερέθισμα. Είναι ένας μηχανισμός επιβίωσης, γιατί μας κινητοποιεί προς αποφυγή ενός πραγματικού ή υποτιθέμενου κινδύνου. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν και έρχονται σε επαφή με καινούργια ερεθίσματα και καταστάσεις, αρχίζουν πολύ φυσιολογικά να φοβούνται.

Όλοι περνάμε δυσκολίες στη ζωή. Έρχονται πότε πότε αυτές οι μελαγχολικές, γκρίζες μέρες που αισθανόμαστε το κενό να μας πλακώνει, νιώθουμε ανεπαρκείς, φοβισμένοι, προβληματισμένοι, μετέωροι.  Ας μην ανακυκλώνουμε άλλο όμως το πρόβλημα, ας αποδράσουμε

Σε μια κοινωνία διαξιφισμών, όπου τα αναστήματα ορθώνονται αντιμέτωπα το ένα απέναντι στο άλλο, όπου η φλυαρία έχει κουράσει, και οι άνθρωποι χάνουν συνεχώς το κουράγιο τους, η ελπίδα για ανανέωση και εξέλιξη προτάσσεται ως ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Οι περισσότεροι, ήμασταν μέρη αυτού του συστήματος.

Οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Εγγραφή στο Newsletter

Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.

Ενδιαφέροντα