Η υπαρξιακή ψυχοθεραπεία βασίζεται κυρίως στη άποψη της υπαρξιακής ψυχολογίας ότι οι άνθρωποι είναι οντολογικά μόνοι στον κόσμο. Αυτή η αίσθηση της μοναξιάς μας οδηγεί εμάς τους ανθρώπους στην συνειδητοποίηση πως τίποτα δεν έχει πραγματικά νόημα από μόνο του σ’ αυτήν τη ζωή. 

Κάποιοι κάνουν -ίσως και αρκετά χρόνια- ψυχοθεραπεία, αλλά η ζωή τους δεν άλλαξε, παραμένουν στα ίδια κωλύματα, επαναλαμβάνουν τα συνεχώς τα ίδια αναποτελεσματικά και επίπονα μοτίβα στις σχέσεις τους. Θέλουν να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους.

Η ινομυαλγία είναι ένα σύνδρομο με άγνωστες, μέχρι στιγμής, αιτίες και μη συγκεκριμένη παθοφυσιολογία. Το σύνδρομο ινομυαλγίας χαρακτηρίζεται αρχικά από διάχυτο πόνο, μειωμένη ανοχή στον πόνο, διαταραχές στον ύπνο , κόπωση καθώς και συχνά εμφανίζεται κάποια ψυχολογική δυσφορία.

1955. Ο Stunkard μιλά για πρώτη φορά για το σύνδρομο Νυχτερινής Υπερφαγίας ή αλλιώς NES (Night Eating Syndrome). Χαρακτηριστική συμπεριφορά των ατόμων (που ενδεχομένως αρκετοί να μην την αντιλαμβάνονται) είναι η μεγάλη κατανάλωση τροφής το βράδυ και όχι καφέ που μπορεί να παραπέμπει η αγγλική συντομογραφία (NES).

Στη δύσκολη, αναμφισβήτητα, εποχή που διανύουμε, οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται σε αναζήτηση εργασίας. Είτε γιατί απολύθηκαν, είτε γιατί φοβούνται για τη βιωσιμότητα του οργανισμού στον οποίο εργάζονται, είτε γιατί δεν είναι ευχαριστημένοι από την τωρινή τους εργασία.

Όπως και να έχει, βρίσκονται σε ένα μεταίχμιο.

«Να συνεχίσω να αναζητώ μια δουλειά σαν τις προηγούμενες – όσο εύκολο ή δύσκολο μπορεί να είναι κάτι τέτοιο – ή μήπως είναι η ευκαιρία να ασχοληθώ με κάτι άλλο»;

Διαβάζοντας με ενδιαφέρον την αρθρογραφία σχετικά με την επιστήμη της Συμβουλευτικής Ψυχολογίας η οποία τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται στη χώρα μας, θέλουμε να μοιραστούμε εν συντομία τους προβληματισμούς μας σχετικά με τη φύση, τη φιλοσοφία και το αντικείμενο του κλάδου.

Για να κατανοήσουμε τις προκλήσεις των νέων συμβουλευτικών ψυχολόγων στην Ελλάδα, θα επιχειρήσουμε μια περίληψη της ταυτότητας του συμβουλευτικού ψυχολόγου όπως αυτή έχει διαμορφωθεί σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.

1. Υπερβολικές προσδοκίες από τον εαυτό μας
Το άγχος μας συχνά πηγάζει από τις απαιτήσεις που εμείς οι ίδιοι έχουμε από τον εαυτό μας.
Οι απαιτήσεις αυτές δεν είναι πάντα ρητά διατυπωμένες και συνειδητά αποδεκτές αλλά τις θεωρούμε ως δεδομένο κομμάτι της καθημερινότητα μας αλλά και των ρόλων στους οποίους καλούμαστε να ανταποκριθούμε.

Η παιδική παχυσαρκία εμφανίζεται στις σημερινές δυτικές κοινωνίες με όλο και αυξανόμενα ποσοστά, με τη χώρα μας να κατέχει δυστυχώς τη δεύτερη θέση στη σχετική λίστα, μετά τις ΗΠΑ, σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις του Ερευνητικού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου Ψυχικής Υγείας (UMHRI).

Μολονότι έχω μεγάλη αυτοπεποίθηση στο ρόλο μου ως εργαζόμενη γυναίκα, δεν έχω καθόλου αυτοπεποίθηση στο ρόλο μου ως μητέρα. Δεν ξέρω καν τι ρούχα θα ταίριαζαν σε αυτόν τον ρόλο.”  (Ugarirza, 2002)
Κλαίω συνέχεια, 24 ώρες το 24ωρο… Κλαίω με το παραμικρό, δεν μπορώ να το ελέγξω. (Ugarirza, 2002)

Μέρος 2ο:  Είναι ενδιαφέρον ότι μολονότι πολλά έχουν γραφτεί για την εργασία των ψυχολόγων που μπορεί να γίνει σε μια ποικιλία αναπτυξιακών διαταραχών στα παιδιά, ελάχιστα έχουν προταθεί για την δουλειά που θα μπορούσε να γίνει στους γονείς των παιδιών αυτών.
Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια άρχισε να γίνεται μια στροφή των κλινικών στο επίπεδο της παρέμβασης στις προαναφερόμενες καταστάσεις κρίσης προς την λεγόμενη family-centered, οικογενειακή  προσέγγιση η οποία έχει διττό στόχο:

“Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που έκλαψα τόσο. Κάποια στιγμή μετάνιωσα για το ότι είχε γεννηθεί. Δεν θα είναι σε θέση να τρέξει ή να παίξει. Έχει περιοριστεί πριν καν αρχίσει να ζει..” (12)
“Μας ειπώθηκε ότι θα ήταν αδέξιος στις κινήσεις του.

Οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Εγγραφή στο Newsletter

Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.

Ενδιαφέροντα