ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ: Όπως συμβαίνει σχεδόν με κάθε οργανική διαταραχή έτσι και στην ΔΕΠ-Υ η κατάλληλη  διατροφή  μπορεί να συντελέσει και μάλιστα σε σημαντικό βαθμό στην διαχείριση της, λειτουργώντας παράλληλα με τυχόν φαρμακευτική αγωγή.

Πολύ συχνά  ρωτούν γραπτά άνθρωποι πως μπορούν να αντιμετωπίσουν ένα άγχος ή μία θλίψη μόνοι τους. Επίσης όμως πολλοί άνθρωποι θεωρούν την συναισθηματική τους κατάσταση ή το άγχος πχ, ως σύμπτωμα (πχ σαν μία γρίπη) που «πρέπει» να αντιμετωπίσει μόνο του (διότι αλλιώς δεν νιώθει «δυνατό»), και όχι ως αποτέλεσμα («ειδοποίηση» του μυαλού μας) κάποιων μη συνειδητών αιτιών που τους επηρεάζουν και που είναι σημαντικό να διερευνηθούν.

Αγαπητοί μου γονείς,

Είναι αλήθεια ότι από τις πιο μεγάλες δοκιμασίες στη ζωή των ανθρώπων είναι η ανατροφή των παιδιών τους.
Ερχόμαστε λοιπόν στην ζωή -εμείς τα παιδιά- χωρίς να υπάρχει κάποιος μηχανισμός που να σας έχει διδάξει, ως γονείς, το πώς να είσαστε πιο αποτελεσματικοί στο μεγάλωμα μας.

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε αρκετά για τον αλκοολισμό και τώρα αρχίζουμε να μαθαίνουμε περισσότερα για τις διατροφικές διαταραχές. Τι γίνεται όμως όταν αυτά τα δυο θέλουν να εμφανιστούν μαζί; Παρόλο που βιβλιογραφικά το θέμα ήταν σχετικά γνωστό άρχισε να παίρνει άλλη διάσταση από το καλοκαίρι ιδίως στον ξένο ηλεκτρονικό τύπο.

Άτομα που αδυνατούν να ξεχωρίσουν τα καταθλιπτικά συμπτώματα και να τα ελέγξουν συνήθως αποτελούν υποψήφια θύματα για να οδηγηθούν σε διαταραχές πρόσληψης τροφής. Ιδιαίτερα όταν αυτό συνδυάζεται με έντονη δυσαρέσκεια απέναντι στην εικόνα του σώματος τότε το επόμενο βήμα είναι η εμφάνιση είτε της νευρικής βουλιμίας είτε της νευρικής ανορεξίας.

Ακούγεται αστείο, πολλές φορές οι ενήλικοι χαμογελάμε είτε από αμηχανία, είτε από ντροπή/συστολή είτε για να μην φέρουμε τον γονέα /κηδεμόνα σε δύσκολη θέση μπροστά στην ουσιαστική ερώτηση που έχει θέσει το παιδί:
«Μαμά εγώ από που «βγήκα» ή «Πως γεννήθηκα» ή «Πως μπήκα στην κοιλιά σου», «Ήμουν και στην κοιλιά του μπαμπά;».

H σεξουαλικότητα σε αυτή την ηλικία ταυτίζεται με την ανακάλυψη του σώματος και του εαυτού και αποτελεί μια πράξη αυτοϊκανοποίησης και εφησυχασμού. Όταν οι γονείς προσπαθούν να καταστείλουν αυτήν τη συμπεριφορά του παιδιού τους χρησιμοποιώντας είτε τιμωρίες είτε απειλές, το ωθούν στο να πιστέψει πως οτιδήποτε σχετικό με τα γεννητικά του όργανα είναι κακό.

Ενσυνειδητότητα: «η επίγνωση που προκύπτει από την εκούσια προσοχή στην παρούσα στιγμή, χωρίς επίκριση» (J.Kabat-Zinn, 2003).
Η Ενσυνειδητότητα (mindfulness) είναι η συνειδητή επικέντρωση της προσοχής στην ύπαρξή μας στο «εδώ και τώρα» με κατανόηση και αποδοχή.

Η ζωή μας είναι μοναδική γεμάτη θετικές ή αρνητικές στιγμές, εναλλαγές. Η ύπαρξή μας μέσα από τις ενέργειές μας βρίσκεται σε μια ατέρμονη πάλη με σκοπό να εκπληρώσει τις υλικές ή άυλες προσδοκίες μας.
Προσπαθούμε συνεχώς να επιτύχουμε είτε αυτά που οι άλλοι μας έχουν επιβάλλει είτε αυτά που εμείς οι ίδιοι επιθυμούμε να καταφέρουμε.

«Ακολουθούσε το μόνο σκοπό που είχε θέσει: να ζήσει τη ζωή του και όχι απλώς να επιβιώσειΣτέφαν Τσβάϊχ
Δεν είναι δυνατόν να ζήσουμε την ζωή ενός άλλου ή να μην ζήσουμε την δική μας. Σκεφτείτε και γράψτε λίγα λόγια πάνω στην εξής φράση: Τι έκανα στη ζωή μου;
Όταν δεν είμαστε ικανοποιημένοι λέμε: «Έχω την εντύπωση ότι δεν έκανα τίποτα στην ζωή μου».

Αυτά που ζούμε τον τελευταίο καιρό, μας έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδα  που δύσκολα πιστεύουμε ότι μπορούμε να βγούμε, έχουμε παγιδευτεί σε ένα δίχτυο αράχνης ψεύτικων αναγκών και παραπλανημένων επιθυμιών. Ψάχνουμε απεγνωσμένα για κάτι που θα μας δώσει ανακούφιση από τους αγχώδεις λογισμούς και την συνεχή φθορά των συναισθημάτων και των σχέσεών μας.

Οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Εγγραφή στο Newsletter

Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.

Ενδιαφέροντα