Το διαδίκτυο αποτελεί ένα κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο οι άνθρωποι πραγματεύονται πλήθος ζητημάτων, όπως η σεξουαλικότητα, μεταχειριζόμενοι παλαιά και νέα μέσα (Greenfield & Yan, 2006). Μέσα σε αυτό τo διαδικτυακό περιβάλλον αναπτύχθηκαν τα κοινωνικά δίκτυα, που εμφανίστηκαν πρώτη φορά το 1995 (Τζαβέλα & Τσίτσικα, 2014), έχουν πια επεκταθεί και σε αυτά έχει πρόσβαση η πλειονότητα των πολιτών των αναπτυγμένων χωρών, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Αναρωτιέμαι, άραγε πόσες γενιές αντρών δεν ανατράφηκαν με το κλισέ: «οι άνδρες δεν κλαίνε, μονάχα δακρύζουν…»; Η ευαισθησία, η συμπόνια, η εκδήλωση των συναισθημάτων, αυτά, δηλαδή, που για ένα κορίτσι είναι χάρισμα, ανέκαθεν στο αγόρι θεωρούνταν ελαττώματα και κυρίως «ξένα» και «παράταιρα».

Το κοινωνικό δίκτυο είναι μία ανεξάντλητη πηγή ανταλλαγής πληροφοριών, επικοινωνίας και ενημέρωσης. Ωστόσο, έχει διαπιστωθεί ότι αυτές του οι ιδιότητες πολλές φορές έχουν αρνητικό αντίκτυπο στις ερωτικές μας σχέσεις.

H Κοινωνική Αγχώδης Διαταραχή (κοινωνική φοβία) χαρακτηρίζεται από αξιοσημείωτο και έντονο άγχος ή φόβο (κοινωνικό άγχος) για κοινωνικές καταστάσεις στις οποίες το άτομο μπορεί να έρθει αντιμέτωπο με την κριτική των άλλων.

Πριν τον θάνατό του ο Νίκος Καζαντζάκης είχε ζητήσει να τοποθετηθεί στο μνήμα του η επιγραφή «Δεν ελπίζω τίποτα, Δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λέφτερος». Τι εννοούσε όμως με την φράση αυτή; Είναι κακό να ελπίζουμε;Η ελπίδα ότι θα βελτιωθούν, ότι θα αλλάξουν «άσχημα» πράγματα στην ζωή μας από μόνα τους, μπορεί να μας «βλάπτει», αναβάλλοντας την αντιμετώπιση του άγχους, της απάθειας, της μελαγχολίας;