Η ζωή μας τις τελευταίες μέρες, υπό την σκιά μιας πρωτοφανούς και παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης, δε χωρά αμφιβολία πως άλλαξε δραματικά. Η επιβολή μέτρων εγκλεισμού στο σπίτι, απαγόρευσης της ελεύθερης μετακίνησης και περιορισμού των κοινωνικών και επαγγελματικών δραστηριοτήτων έφεραν αλλαγές σε κάθε πλευρά της καθημερινότητας μας.

Οι άνθρωποι πολύ συχνά συγχέουμε τα μέσα και τους επιμέρους στόχους με τον απώτερο σκοπό, τον τελικό προορισμό, τον προορισμό εκείνο που κατακτώντας τον μπορούμε να νιώσουμε πραγματική και όχι επίπλαστη πληρότητα, ικανοποίηση και βέβαια αυτοπραγμάτωση. Το αποτέλεσμα είναι πολλές φορές να αυτοπαγιδευόμαστε στα μικρά και ασήμαντα τα οποία τείνουν να γίνονται αυτοσκοποί και την ίδια στιγμή ο ανώτερος σκοπός, το τελικό ζητούμενο, παραμένει ανεκπλήρωτος, σοβαρά παραμελημένος, ίσως και μη αναγνωρίσιμος.

Η νέα χρονιά αρχίζει πάντα με ευχές, δίνεις και παίρνεις πολλές ευχές, ευχές για υγεία, ευτυχία, προκοπή και πολλά άλλα. Συνήθως οι ευχές έχουν ένα γενικό περιεχόμενο, δεν είναι πολύ συγκεκριμένες, δε δίνουν πληροφορίες για τον τρόπο και τις ενέργειες που πρέπει να κάνεις για να πετύχεις κάτι.