Ότι με δυσκολεύει περισσότερο στην εσωτερική μου ζωή είναι η επιθυμία και από την άλλη ο φόβος να δω με τα ίδια μου τα μάτια το αληθινό μου προσωπείο.

Φυσικά, δεν υπάρχει τίποτα κακό με το να δείχνεις θετικότητα, αισιοδοξία και ευγνωμοσύνη - αυτά τα χαρακτηριστικά βοηθούν τους ανθρώπους να ανθίσουν. Όμως, η ζωή δεν είναι πάντα θετική.

Όπως είναι γνωστό, οι οργανισμοί αποτελούν ανοιχτά συστήματα στα οποία αλληλεπιδρούν άνθρωποι όπου με τον τρόπο που εργάζονται, συμπεριφέρονται και αναπτύσσουν σχέσεις. Με βάση το παραπάνω, μπορούμε εύκολα τα κατανοήσουμε πως για την επιτυχία του συστήματος είναι απαραίτητη η προαγωγή τόσο της σωματικής όσο και της ψυχολογικής υγείας των εργαζομένων.

Έξι τρόποι για να διαχειριστείς το παιδικό τραύμα και να σταματήσεις να σαμποτάρεις τον εαυτό σου. Όσο και να φαίνεται αδύνατη, η διαχείριση και φροντίδα του τραύματος είναι κάτι που είναι εφικτό.

Είναι γεγονός πως η πανδημία έχει γίνει η νέα κανονικότητα της ζωής μας τον τελευταίο χρόνο. Τη σκεφτόμαστε ανά πάσα στιγμή στο τι θα πιάσουμε, ποιον θα αγγίξουμε, πώς θα προφυλαχτούμε, από ποιον και πόσο θα απομακρυνθούμε.

Η αυτοεικόνα σας, σχετίζεται με αυτό που σκέφτεστε για τον εαυτό σας, αυτό που είστε και αυτό που νομίζετε ότι σκέφτονται οι άλλοι για εσάς.

Όταν η εικόνα ή η αίσθηση που έχετε για τον εαυτό σας είναι αρνητική, τείνετε να κάνετε πράγματα που κάθε άλλο παρά προάγουν την καθημερινότητά σας ή το γενικότερο καλό σας.

Γίνεσαι συχνά αποδοκιμαστικός κι επικριτικός με τον εαυτό σου; Νιώθεις φόβο κι ανησυχία για την ζωή σου και πώς αυτή εξελίσσεται; Γυρίζουν στο μυαλό σου σκέψεις που αφορούν προβλήματα, αποτυχίες, εμπόδια ή αρρώστιες; Νιώθεις απογοητευμένος, αναστατωμένος; Τότε σίγουρα έχεις επιτρέψει στις αρνητικές σκέψεις να εισβάλλουν στο μυαλό σου και να καθορίζουν την ζωή σου και τις κινήσεις σου. Ας δούμε πώς αυτές μας επηρεάζουν.

Την προηγούμενη άνοιξη όλοι μπήκαμε σε μία νέα κατάσταση της εξ αποστάσεως εργασίας ή εκπαίδευσης από το σπίτι. Στο σπίτι μας επικρατούσε ένας πανικός και διαρκείς διακοπές, περίεργα προγράμματα ύπνου και αδιαθεσία λόγω της οθόνης ή της απόστασης.

Αυτό το φθινόπωρο είναι καλό να ετοιμαστούμε και εμείς και τα παιδιά μας καλύτερα για το δια ζώσης σχολείο που ξεκινάει για κάποιους νωρίτερα και για κάποιους αργότερα.

Στην εποχή μας, με τον υλικό πλούτο που μας προσφέρει ο πολιτισμός και η εξελιγμένη εποχή μας, ο άνθρωπος έχει ξεχάσει να σκέφτεται όμορφα, να ζει το τώρα με χαρά, αυτό που πραγματώνεται γύρω του και μέσα του, με τα αισθήματα που θα έπρεπε να έχει για ό,τι του προσφέρει η ζωή.

Πολλές οι συνειδητοποιήσεις, λίγες οι ώρες. Είναι απίστευτο πόσα μπορείς να σκεφτείς όταν δεν κάνεις απολύτως τίποτα και μάλιστα σε πόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Πόσα μπορεί να νιώσεις κάνοντας απολύτως τίποτα.

Για να αναπτυχθούμε ως άνθρωποι, πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε πότε κάτι είναι καταστροφικό και πότε εποικοδομητικό για εμάς.

Ο Άγγλος ποιητής Alexander Pope έλεγε ότι «το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο, το να συγχωρείς θεϊκό». Μπορεί οι δεκαετίες να περνούν, ωστόσο, όπως φαίνεται, η συγχώρεση παραμένει  ακόμα η κορυφή του υψηλότερου βουνού, που χρειάζεται χρόνος και μόχθος για να την πατήσεις και βλέποντας τη από τη γη, απλά δυσανασχετείς για το αν θα τα καταφέρεις κ εν τέλει οπισθοχωρείς.

Η εγωκεντρική δυσαρμονίαπροκαλείται από την μετέπειτα σύγχυση του παιδικού εγωκεντρισμού, όπου είναι η ανικανότητα συγκρότησης στοχευμένης αντίληψης γύρω από το εγώ. Η δυσαρμονία αυτή συμβάλλει στη δημιουργία δυσλειτουργικών συμπεριφορών στην κοινωνική ζωή του ατόμου.

Όσον αφορά στα ζευγάρια είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η συμβίωση μοιάζει με ένα υπέροχο λουλούδι, το οποίο χρειάζεται φροντίδα αλλά και αγάπη, στοργή για να μπορέσει να αναπτυχθεί, να ευωδιάσει και να αποδώσει καρπούς.

Την ευτυχία δεν την κυνηγάς. Δημιουργείς τις συνθήκες για να έρθει αυτή σε εσένα. Είναι όπως όταν φυτεύεις ενα λουλούδι στον κήπο. Το σκέφτεσαι ότι θα πιάσει και χαίρεσαι στην σκέψη να το δεις να ανθίζει. Δεν ειναι σίγουρο πως θα συμβεί αυτό, αλλά δεν ξεκινάς με αυτή την σκέψη.

Αφορμή, για να γράψω αυτό το άρθρο και να αγγίξω, το ευαίσθητο σημείο της προσευχής, είναι οι Άγιες μέρες του Πάσχα την εποχή της πανδημίας. Σκοπός είναι να  προχωρήσω σε μια περιγραφή και καταγραφή βιωματικών γεγονότων γύρω από την αξία της προσευχής και δεν θα πλατειάσω για την προσευχή με την γενική έννοια του όρου σε όλες τις θρησκείες.

Ήταν κάποτε παλιά, πολύ παλιά, τότε που οι άνθρωποι δε μετρούσανε τα χρόνια και τις μέρες όπως τις γνωρίζουμε τώρα, έξω απο τον χρόνο που μας φυλακίζει σήμερα, ένας μεγάλος γλύπτης μοναδικός στο είδος του.

Κι αυτό, γιατί, αυτά που έφτιαχνε με ένα πραγματικά θείο ταλέντο, ήταν τόσο πρωτότυπα και έδειχναν τόσο αληθινά, που τον έκαναν ξακουστό και διάσημο για την ιδιαίτερη και ξεχωριστή ομορφιά τους θαμπώνοντας το μάτι και τη σκέψη με την εκφραστικότητα που είχανε...

Τα νευρικά κύτταρα ανταλλάσσουν μεταξύ τους πληροφορίες με τη μορφή της μετάδοσης ερεθισμών από τις νευρικές ίνες. Από τα μισά του 20ού αιώνα και μετά εμφανίστηκε η έννοια της «νευροπλαστικότητας».

Οι ηλικιωμένοι αποτελούν μία ευάλωτη ηλικιακή ομάδα, καθώς τείνουν να έρχονται αντιμέτωποι με διάφορες μορφές απώλειας στην ύστερη ενήλικη ζωή τους, γνωστική, σωματική, οικονομική, κοινωνική. Οι απώλειες αυτές συχνά οδηγούν στην κοινωνική απομόνωση, η οποία με την σειρά της δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη καταθλιπτικών συμπτωμάτων (Fokkema, De Jong Gierveld, Dykstra, 2012).

Ήρθε η ώρα να περάσουμε από τη θεωρία στην πράξη! Παρακάτω υπάρχουν κάποιες ιδέες για να φτιάξουμε το δικό μας πλάνο ευτυχίας.

Να είσαι ο εαυτός σου. Κινητοποιήσου. Βάλε όρια ανάμεσα σε αυτά που σε κάνουν να νιώθεις χαρούμενος και σ’ αυτά που θεωρούν οι άλλοι για σένα ότι θα ήταν καλό να κάνεις. Στη συνέχεια, δραστηριοποιήσου στην κατεύθυνση των πραγμάτων που θα έκαναν εσένα να νιώσεις όμορφα. Μην αποπροσανατολίζεσαι.