Πώς τα παιδιά λοιπόν κάνουν φίλους; Τα νεογέννητα μωρά γεννιούνται έτοιμα να κοινωνικοποιηθούν. Σε όλη την εξελικτική ιστορία μας, η ικανότητα να συνάπτει κανείς φιλικούς δεσμούς υπήρξε μια κρίσιμη ικανότητα επιβίωσης.

Οι γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο στο να μάθουν τα παιδιά τους πώς να κάνουν φίλους.

Όταν τα παιδιά κάνουν κακές σκέψεις νιώθουν ενοχές. Αυτές οι κακές σκέψεις μπορεί να είναι αρνητικοί χαρακτηρισμοί π.χ. Να σκεφτούν ότι ένας οικογενειακός φίλος είναι "χοντρούλης" ή "ρυτιδιασμένος." Μερικές φορές είναι σεξουαλικής φύσεως π.χ. Μπορεί να φαντάζονται ένα συμμαθητή τους γυμνό ή βίαιες π.χ. Να νομίζουν ότι θέλουν να σκοτώσουν τη μητέρα τους.

Όλα τα παιδιά και ειδικά τα μικρότερα σε ηλικία παιδιά αναπτύσσουν κάποιους φόβους. Οι φόβοι αυτοί χαρακτηρίζονται από μικρή ή από μεγάλη ένταση. Τα πράγματα ή οι καταστάσεις που συνήθως φοβούνται τα παιδιά είναι κάποιοι θόρυβοι, όταν φεύγουν οι γονείς, το σκοτάδι, κάποια ζώα, το γιατρό και αργότερα κατά τη σχολική ηλικία εκδηλώνουν φόβους για το σχολείο, τις φυσικές καταστροφές και τους τραυματισμούς.

«Πώς να συμπαρασταθώ σε έναν φίλο μου που περνάει δύσκολα; Τι μπορώ να κάνω, τι μπορώ να πω για να τον βοηθήσω; Δεν είμαι ειδικός για να ξέρω πώς να το χειριστώ!»

Κυρίως οι γονείς με ρωτάνε συχνά στο γραφείο: «Πώς να συμπεριφερθώ στο παιδί μου για να μπορέσω να το βοηθήσω;».
Η απάντηση είναι: Να θέλεις το παιδί σου! Γιατί αν το θες, θα του το δείχνεις. Κι αν του το δείχνεις, εκείνο θα το ξέρει.
Θα χει τον αέρα της αυταξίας του σημαντικού, την γεύση και την δύναμη του -από τον πιο σημαντικό της ζωής του- επιθυμητού.