Η ανησυχία (worry) αποτελεί στοιχείο της καθημερινότητας της πλειοψηφίας στη σημερινή εποχή. Όλοι ανησυχούμε κάποιες φορές για διάφορα ζητήματα, συνήθως σημαντικά για εμάς, όπως για παράδειγμα για μία επερχόμενη συνέντευξη, ένα διαγώνισμα, μία ιατρική γνωμάτευση ή και για πιο απλά θέματα όπως το τι θα φάμε το μεσημέρι ή πού θα βγούμε για ποτό το βράδυ.

Γιατί το κάνω αυτό πάλι; Γιατί σκέφτομαι πάλι έτσι; Ερωτήματα που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε αναφορικά με τους ανυπόφορους φαύλους κύκλους της συμπεριφοράς και των σκέψεων μας. Γιατί κάνουμε ξανά και ξανά το ίδιο πράγμα που μας οδηγεί στην απομάκρυνση από τον σκοπό μας; Μήπως απλώς σαμποτάρουμε τον εαυτό μας;

Όλοι έχουμε υπάρξει εξαρτημένοι κάποια στιγμή στη ζωή μας. Γιατί η εξάρτηση δεν έχει να κάνει μόνο με ναρκωτικά, αλκοόλ ή τζόγο. Οι περισσότεροι από εμάς -αν όχι όλοι- έχουμε αισθανθεί εξαρτημένοι από κάποιο πρόσωπο, κάποιον ερωτικό σύντροφο, κάποια φιλία, ή ακόμα και από κάποια ασχολία-συνήθεια, όπως το καταβρόχθισμα γλυκών στις 2 η ώρα το βράδυ.

«Οι άνθρωποι ταράζονται όχι απ’ αυτά που συμβαίνουν, αλλά από την άποψή τους γι’ αυτά που συμβαίνουν», είχε πει ο στωικός φιλόσοφος Επίκτητος. Και αυτή ακριβώς είναι η βασική αρχή του Γνωστικού μοντέλου: δεν είναι τα γεγονότα που μας κάνουν να υποφέρουμε, αλλά ο τρόπος με τον οποίο τα ερμηνεύουμε.

Προτού μιλήσουμε για τη δυσφορία φύλου ας πούμε λίγα πράγματα για το φύλο γενικότερα. Αρχικά, όλοι έχουμε ένα βιολογικό φύλο, αυτό το οποίο μας έχει ανατεθεί από τη φύση, είτε αρσενικό είτε θηλυκό. Το φύλο αυτό κουβαλάει και κάποια αντίστοιχα και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και ρόλους ανάλογα, φυσικά, με το εκάστοτε κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο.