Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Συναστρέφεται με άλλους ανθρώπους λαμβάνοντας και δίδοντας αυτά που θεωρεί ότι του είναι αναγκαία για την επιβίωση του.

Η γέννηση ενός παιδιού με μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να φέρει τα «πάνω κάτω» στην ζωή των γονέων και της ευρύτερης οικογένειας, θεωρώντας τους εαυτούς τους ως ανάπηρους. Η κρίση που προκαλείται από τη διάγνωση ότι κάτι πάει λάθος με το παιδί τους είναι ίσως η πιο δύσκολη εμπειρία των γονέων.

Στις μέρες μας παρατηρούμε στις τάξεις μεικτών ικανοτήτων την ένταξη των μαθητών με δυσκολίες στο γραπτό και προφορικό λόγο, την κατάκτηση της αναγνωστικής ικανότητας, την ανάκληση πληροφοριών από ένα κείμενο. Μαθητές με διασπαστική συμπεριφορά, παρορμητικότητα ή υπερκινητικότητα αδυνατούν ν'ανταποκριθούν στον κυκαιώνα των πληροφοριών που τους επιβάλλει το εκπαιδευτικό σύστημα.

Ενοχές, ένα γνώριμο συναίσθημα για τον καθένα μας. Η σύγκρουση του καλού και του κακού παιδιού που συνυπάρχουν μέσα μας. Η ενοχή αναπτύσσεται κατά την περίοδο της παιδικής ηλικίας (3-5 έτη) από τα "μη" και τα "πρέπει" που επιβάλλονται από τους γονείς. Εμπλουτίζεται από τις απαιτήσεις μιας πολύ απαιτητικής μητέρας και την αυστηρότητα και τα όρια του πατέρα.  Η έννοια του "κακού" που η κάθε θρησκεία διδάσκει στα μέλη της επίσης συντελεί στην ανάπτυξη των ενοχών.

Θεωρείται πως οι συναισθηματικές μας αντιδράσεις προέρχονται από τα γεγονότα.

"Ε! Και;” μη βιαστείτε να χαρακτηρίσετε την έκφραση αυτή, ως μια έκφραση ωχαδελφισμού και αποφυγής.

Όταν βρίσκεις την ειρήνη μέσα σου, γίνεσαι το είδος του ανθρώπου που μπορεί να ζήσει ειρηνικά με τους άλλους (Peace Pilgrim – πνευματικός δάσκαλος).

Ο ρόλος ενός γονέα είναι συχνά απαιτητικός και μοιάζει με ένα δύσβατο μονοπάτι, άλλοτε ενός, άλλοτε δύο ατόμων. Ο ορισμός του "τέλειου γονιού" είναι μακρινός και σίγουρα όχι στα πλαίσια του πραγματικού. Παρόλα αυτά, η επιρροή που ασκείται στο παιδί από μια μητρική ή/και μια πατρική φιγούρα, είναι σε μεγάλο ποσοστό σημαντική για την μετέπειτα ανάπτυξη του παιδιού.

Ο covid είναι πια για τα καλά στις ζωές μας και η πανδημία αποτελεί τη νέα πραγματικότητα. Υπάρχουν συνέπειες σε όλους τους τομείς της ζωής μας, είτε είναι η υγεία, είτε  η οικονομία, η παιδεία κ.τ.λ. Επηρεάζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλες οι ηλικίες, άντρες και γυναίκες και οι προεκτάσεις είναι συναισθηματικές ψυχικές και πνευματικές.

Η θεραπεία αποδοχής και δέσμευσης (ΘΑΔ) είναι μια θεραπευτική προσέγγιση της τρίτης γενιάς των Γνωσιακών Συμπεριφοριστικών Ψυχοθεραπειών (ΓΨ) .

Μέσα στο ρεπερτόριο των παρεμβάσεων ενός ψυχοθεραπευτή βρίσκεται μια από τις πιο παράδοξες, υποτιμημένες αλλά και παρεξηγημένες έννοιες. Η σιωπή. Μάλιστα μερικές από τις πιο ισχυρές στιγμές σε μια «ομιλούμενη θεραπεία» μπορεί να μην περιλαμβάνουν καν την ομιλία. Η έννοια της σιωπής έχει αναπτυχθεί και αλλάξει με το χρόνο.

H αυτεπίγνωση αφορά στην ικανότητα να αναγνωρίζουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, καθώς και τις δυνατότητες και αδυναμίες μας. Επίσης η ενσυνειδητότητα αφορά σε μια συγκεκριμένη ποιότητα επίγνωσης του εαυτού μας και του χώρου που μας περιβάλλει, καθώς εστιάζουμε στην παρούσα στιγμή με διάθεση περιέργειας και αποδοχής, χωρίς επίκριση.

Ένας οργανισμός, ο οποίος έχει φτάσει στο σημείο να βιώνει κατάθλιψη είναι ένας οργανισμός, ο οποίος τείνει να έχει «χτυπηθεί» επανειλημμένα μέχρι να φτάσει σε αυτό το σημείο. Στην ουσία, είναι ένας οργανισμός, ο οποίος έχει χάσει, έστω και προσωρινά, την ταυτότητά του, και το στίγμα του στη ζωή.

Εξακολουθείς να νιώθεις κουρασμένος και τα επίπεδα της ενέργειάς σου δεν είναι τα πρέποντα παρά το ότι κοιμάσαι περισσότερο τον τελευταίο καιρό και κάνεις καλύτερη διατροφή. Δεν είναι τόσο παράξενο.

Η έννοια της ψυχικής ασθένειας έχει δεχθεί αρκετό ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια. Παρά την συχνή χρήση του όρου υπάρχουν πολλοί που διαφωνούν με την ύπαρξη αυτού, επεξηγώντας τους διάφορους λόγους για τους οποίους μία τέτοια έννοια είναι γεμάτη ψεγάδια. Οι κριτικές της έννοιας της ψυχικής ασθένειας προέρχονται από διαφορετικούς πληθυσμούς: από τους επαγγελματίες της ψυχικής υγείας, από το ευρύ κοινό και από τους ίδιους τους χρήστες υπηρεσιών.

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μία κοπέλα που τη λέγανε Ζωή. Ήταν γλυκιά σαν μέλι. Τα μάγουλα της κόκκινα σαν ροδοπέταλα. Και το χαμόγελό της φωτεινό σαν τον ήλιο.

H σχέση με τους γονείς είναι δομική και θεμελιώδης για την προσωπικότητα που θα οικοδομήσει o κάθε άνθρωπος στην μετέπειτα ζωή του καθώς επίσης και για το είδος των σχέσεων κοινωνικών, επαγγελματικών, συντροφικών τις οποίες θα αναπτύξει στο μέλλον.

Ο έρωτας είναι το ομορφότερο και το πιο δυνατό συναίσθημα. Είναι πηγή δύναμης και δημιουργίας. Πόσοι μεγάλοι ποιητές και καλλιτέχνες έχουν εμπνευστεί τα σπουδαία έργα και τις συνθέσεις τους χάρη στον έρωτα που ξυπνούσε και συνάμα μάγευε την ψυχή τους. 

Που είσαι ντροπή?
Είμαι μέσα στη σκέψη σου, στο μυαλό σου, σε όλο σου το “είναι”. Είμαι παντού. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Υπάρχω από την πρώτη κιόλας στιγμή, από όταν πρωτοήρθες στον κόσμο και θα είμαι δίπλα σου μέχρι να “φύγεις”.

Ντροπή.. ένα συναίσθημα βαθιά υπαρξιακό και γνώριμο. Εκδηλώνεται μέσα από ένα ευρύ φάσμα, από την ελαφριά αμηχανία που όλοι μας πολλές φορές έχουμε βιώσει μέχρι την κατάσταση πανικού και την παράλυση. 
Συχνά συνοδεύεται με την ενοχή, ωστόσο είναι σημαντικό να τη διαχωρίσουμε  από την ντροπή καθώς η δεύτερη είναι το συναίσθημα που συνδέεται με το “being”, δηλαδή ότι δεν είμαι επαρκής , δεν είμαι αρκετός, ενώ η ενοχή με το“ doing”, κάνω κάποιο κακό ή πληγώνω κάποιον κ.α.