Ετυμολογικά, η λέξη άγχος προέρχεται απο το ρήμα "άγχω" που σημαίνει πιέζω, πνίγω, ψυχικό σφύξιμο κ.α. Όταν αναφερόμαστε στη λέξη άγχος, κάνουμε λόγο για μια δυσάρεστη κατάσταση η οποία, απο βιολογικής άποψης, εξυπηρετεί τη γρήγορη ανίχνευση σημάτων που προειδοποιούν για επερχόμενο κίνδυνο. Υπάρχουν αρκετές μορφές άγχους. Το άγχος των εξετάσεων και το κοινωνικό άγχος αποτελούν τις πιο αντιπροσωπευτικές απο αυτές.

Όταν νοσεί το σώμα το βλέπουμε. Τις περισσότερες φορές μπορούμε να το αγγίξουμε. Είναι φανερό στον εαυτό μας και στους άλλους. Όταν νοσεί η ψυχή τι γίνεται; Ποιος το βλέπει; Και κυρίως ποιος θέλουμε να το βλέπει; Κάποιες φορές ούτε ο ίδιος μας ο εαυτός αλλά ούτε και οι γύρω μας.  

Όταν είσαι μικρός βιάζεσαι να μεγαλώσεις και όταν αυτό γίνει πια πραγματικότητα συνήθως δε σου αρέσει. Εκφράσεις, όπως «Αχ να γινόμουν και πάλι παιδί!» ή «Μα τι ωραία αυτά τα παιδικά χρόνια» πλημυρίζουν συχνά το μυαλό. Τι είναι αυτό που σε αγχώνει, όμως, τόσο και μόνο στην ιδέα ότι φορτώνεσαι άλλον έναν χρόνο στην «πλάτη» σου;

Άνοιξε σήμερα Σάββατο 29 Αυγούστου το Μουσείο Σίγκμουντ Φρόυντ στη Βιέννη, έπειτα από εργασίες ανακαίνισης και επέκτασης που διήρκεσαν 18 μήνες, αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά τα ιδιωτικά διαμερίσματα που είχαν μείνει κενά όταν αναχώρησε για το Λονδίνο το 1938.

Το φαινόμενο της καταναγκαστικής επανάληψης του τραυματικού παρελθόντος αναφέρεται στην ασυνείδητη αλλά ισχυρή τάση που έχουν οι άνθρωποι να επαναφέρουν στη σύγχρονη σκηνή της ζωής τους κάποια γεγονότα ή κάποιες καταστάσεις που στο παρελθόν τους προκάλεσαν πόνο, ζήλια ή συγκρούσεις και τους έκαναν να υποφέρουν.

Όλες οι ομάδες ανθρώπων βάλλονται, συχνά πυκνά, από στερεότυπες αντιλήψεις που αφορούν είτε τις ικανότητές τους, είτε την ηθική τους, είτε οτιδήποτε άλλο. Στο παρόν άρθρο, θα αναφερθούμε ειδικότερα στο φαινόμενο του μισογυνισμού, της αντίληψης εκείνης που θεωρεί πως η γυναίκα ως ύπαρξη και ως οντότητα, είναι υποδεέστερη από τον άνδρα.

Ο Sigmund Freud ήταν εκείνος που έβαλε σε λέξεις και προσδιόρισε μέσα από τις παρατηρήσεις του έναν ψυχολογικό «μηχανισμό άμυνας», όπως τον ονόμασε, του ανθρώπου, την άρνηση.

Ο όρος «αντικείμενο» χρησιμοποιήθηκε αρχικά από την κλασική ψυχαναλυτική θεωρία για να δηλώσει το στόχο του κινήτρου της λίμπιντο. Δηλαδή, αντικείμενο για τη συγκεκριμένη θεωρία είναι οποιοδήποτε στοιχείο μέσω του οποίου μπορεί να εκτονωθεί η ενέργεια της λίμπιντο.

«Θα το ξεπεράσεις», «Μην είσαι τόσο αρνητικός-ή», «Θετικές σκέψεις μόνο». Είναι πολύ πιθανό οι περισσότεροι από εμάς να έχουμε ακούσει από τους άλλους κάποια στιγμή στη ζωή μας αυτές τις φράσεις και πολλές παρόμοιες, ή ακόμα να τις έχουμε πει εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας.

Τα τελευταία χρόνια, εξετάζεται το αν πρέπει να συμπεριληφθεί η Υπερσεξουαλικότητα στην τελευταία έκδοση του DSM-IV με κάποιες προτάσεις βασισμένες σε διαγνωστικά κριτήρια αλλά μέχρι σήμερα η ψυχιατρική νοσογραφία δεν έχει εξετάσει την Υπερσεξουαλικότητα ως ψυχική διαταραχή αυτή καθαυτή.

Αυστριακός νευρολόγος και ψυχίατρος, ιδρυτής της ψυχανάλυσης. Προσδιόρισε και καθιέρωσε τις έννοιες «ασυνείδητο» και «παιδικής σεξουαλικότητα».

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι κάθονται στην πολυθρόνα ενός ψυχοθεραπευτή, έτοιμοι να ανοίξουν την ψυχή τους, να μιλήσουν για τις δυσκολίες τους και να βρουν λύση στα προβλήματα τους.

Στο σεμινάριο περιγράφονται αναλυτικά και εξηγούνται: η σεξουαλική σημασία των συμπτωμάτων, τα στάδια της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης αλλά και ο δομικά «διαστροφικός» χαρακτήρας της σεξουαλικής ζωής.

Η αρχαία ελληνική μυθολογία υπήρξε πάντοτε ο τροφοδότης της ψυχαναλυτικής σκέψης.
Η ευφυής επινόηση του Φρόυντ να αξιοποιήσει την ελληνική μυθολογία στην καθιέρωση της ψυχαναλυτικής θεωρίας άνοιξε τον δρόμο στο ανεξάντλητο υλικό των μύθων, όπου και αρέσκεται να κρύβεται το ασυνείδητο.

Συχνά ακούγεται η λέξη ψυχολογία, σε μια ποικιλία εκφράσεων. Από πού προέρχεται όμως πραγματικά; Τι είναι; Έχει πρακτική υπόσταση ή περιέχει μόνο θεωρητικές ρίζες; Με ποιον τρόπο μπορεί να σχετίζεται με την ψυχική υγεία; Είναι πράγματι επιστήμη;
Πολλές φορές, οι άνθρωποι αναρωτιούνται και κυρίως αμφισβητούν την έννοια της ψυχολογίας και συνεπώς των ψυχοθεραπευτικών προσεγγίσεων που υπάρχουν.

Η σύγχρονη ψυχολογία ως επιστήμη, θα μπορούσε να οριστεί ως "η πολύπλευρη μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς και αναζήτησης των αιτιών της".

Ο επιστημονικός όρος ψυχολογία είναι σύνθετος και προέρχεται από τις λέξεις "ψυχή" και "λόγος", δηλαδή, "μελέτη της ψυχής". Οι αναφορές που υπάρχουν, δείχνουν πως πρωτοχρησιμοποιήθηκε ως όρος, περίπου το 1300-1500, από τους Μελάγχθων και Γεώργιο Πλήθωνα.

Η έννοια «ψυχοσωματικός» αναφέρεται στο αδιαχώριστο και την αλληλεξάρτηση των ψυχοκοινωνικών και βιολογικών πλευρών του ανθρώπου.