Mιλώντας για την απώλεια και το πένθος E-learning σεμινάριο στην πλατφόρμα εκπαίδευσης tetedu.gr

Το πένθος τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες έχει απασχολήσει αρκετά την επιστήμη της Ψυχολογίας και δεν είναι λίγες οι έρευνες και οι μελέτες που έχουν γίνει με αφορμή αυτό.

Ο φόβος παραλύει, ο φόβος μουδιάζει, ο φόβος μας κάνει να αμφισβητούμε τον εαυτό μας και τις ικανότητές μας.

“Ποιος πήρε το τυρί μου;” Αυτό ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα για την απώλεια και, μάλιστα, για το πώς η απώλεια μπορεί να μετασχηματιστεί σε ευκαιρία. Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως όλες οι αλλαγές, ακόμη και οι θετικές, εμπεριέχουν πένθος, όπως και ότι όλες οι απώλειες απαιτούν αλλαγή.

Την απώλεια την συσχετίζουμε συχνά με το πένθος και το θάνατο, το οποίο είναι λάθος όμως.

Η απώλεια και το πένθος μπορεί να συσχετιστούν με διάφορα ερεθίσματα όπως είναι η απόλυση, η παραίτηση, μία παλίνδρομη κύηση, η υπογονιμότητα, ο κορωνοϊός για όλα όσα αλλάξανε, ένα διαζύγιο, έντονα οικονομικά προβλήματα, η μετακόμιση σε ένα άγνωστο περιβάλλον, η αλλαγή εργασιακού περιβάλλοντος ή θέσης, η απομάκρυνση από φίλους και οικογένεια, ο χωρισμός.

Μήπως συχνά αισθάνεσαι πως περιβάλλεσαι από ένα ακατανόητο κενό μέσα σου; Η εργασία, η σχέση, η ζωή σου ολοκλήρωρη μοιάζει να μην σου αρέσει. Νιώθεις πως δεν μπορείς να απολαύσεις τις μικρές καθημερινές χαρές, νιώθεις να απέχεις συναισθηματικά από όσα συμβαίνουν γύρω σου;

Είχαμε την χαρά να φιλοξενήσουμε τον Δρ. Γιάννη Γραμματόπουλο, ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή, Συντονιστή Εκπαίδευσης του Τμήματος Επιστημονικής Τεκμηρίωσης και Εκπαίδευσης (ΤΕΤΕ) του Κέντρου Παιδιού και Εφήβου, στο Psychology.gr σε μια αποκλειστική συνέντευξη!

Χτυπάς άραγε την πόρτα μας, να κάνεις τι; να πετύχεις τι; Ποιος σε έστειλε; έχεις μήπως κάποιο μήνυμα να αφήσεις φεύγοντας; Μήπως κρατάς κανένα δώρο και δεν το βλέπω ο στραβός; Τι να κάνω δεν ξέρω... αλλά σίγουρα δε μου επιτρέπεται να σου ανοίξω την πόρτα. Αναρωτιέμαι μήπως γίνομαι αγενής, σχώρα με. Αλλά, δε σε ξέρω πώς περιμένεις να σου ανοίξω το σπιτικό μου; Κοιτάω από το ματάκι σαστισμένος, προσπαθώντας να καταλάβω, να θυμηθώ αν σε ξέρω και δε σε αναγνωρίζω.

Η Elisabeth Kübler-Ross ηταν Ελβετίδα ψυχίατρος και μία από τις πρώτες προσωπικότητες που μελέτησαν το θάνατο και την πορεία προς αυτόν. Η οπτική της για το τελικό αυτό στάδιο ανάπτυξης του ανθρώπου αναμφίβολλα μπορεί να χαρακτηριστεί ανώτερη. Τα ακόλουθα αποφθέγματα μαρτυρούν την οπτική της για την αγάπη, το θάνατο μα προπαντός για το πως να γευτεί, να νιώσει και να ζήσει κάποιος τη ζωή του.

Μπροστά στον ανθρώπινο και σκληρό ψυχικό πόνο της απώλειας, οι επιστημονικές θεωρήσεις φαίνονται αδύναμες στο να απαλύνουν την πληγή. Το άτομο που πενθεί, θρηνεί ψυχικά και σωματικά. Η «για πάντα» στέρηση του αγαπημένου του προσώπου ξεδιπλώνει έντονα υπαρξιακά ερωτήματα.

Ένα από τα πιο στρεσογόνα γεγονότα που αντιμετωπίζει μια οικογένεια είναι η διαδικασία του διαζυγίου, το οποίο μπορεί να επιφέρει σοβαρές συνέπειες στην εξέλιξη και μετέπειτα πορεία ενός γονέα και ενός παιδιού. Η διαδικασία του διαζυγίου αποτελεί μια σημαντική αλλαγή στις ζωές των μελών της οικογένειας, μιας και αλλάζει το σύστημα.

H 10η Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τη Διεθνή Ένωση για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας και τη διεθνή επιστημονική κοινότητα ως η Παγκόσμια Ημέρα για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, προκειμένου να ενεργοποιηθεί η κοινή γνώμη με στόχο την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση του πληθυσμού στα πεδία της πρόληψης της αυτοκτονίας και των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών.

Κανένας  πόνος στη ζωή δεν είναι τόσο βαθύς,που να μπορεί να συγκριθεί με το θάνατο, αυτόν τον αιώνιο ανταγωνιστή της... Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

Το διαζύγιο θεωρείται μια από τις πιο στρεσογόνες και συναισθηματικά επώδυνες εμπειρίες για την οικογένεια. Μέσα στο οικογενειακό σύστημα, όπως κάθε πρόβλημα των παιδιών επηρεάζει την οικογένεια ως σύνολο, έτσι και τα σημαντικά προβλήματα ανάμεσα στην σχέση των γονιών επηρεάζουν και τα παιδιά.

Έξι τρόποι για να διαχειριστείς το παιδικό τραύμα και να σταματήσεις να σαμποτάρεις τον εαυτό σου. Όσο και να φαίνεται αδύνατη, η διαχείριση και φροντίδα του τραύματος είναι κάτι που είναι εφικτό.

Πέμπτη στις Επτά, είναι ο τίτλος μιας σειράς εκπομπών του PSYCHOLOGY.GR, στις οποίες Επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας απαντούν σε δικά σας ερωτήματα, κάθε εβδομάδα, σε επιλεγμένες θεματικές ενότητες.

Ο συγκεκριμένος ιός που προκαλεί την νόσο covid-19, οδηγεί σε θάνατο προκαλώντας αντίστοιχα πένθος και θλίψη παγκοσμίως. Πέραν των απωλειών σε επίπεδο ανθρώπινων ζωών, προκάλεσε σε μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού διαφορετικούς βαθμούς πολιτικών, προσωπικών, οικονομικών, και κοινωνικών απωλειών.

Ενιωθα σφίξιμο στο στήθος και ένα κόμπο στο λαιμό. Ένα αίσθημα κενού και κούρασης με κατέβαλε πριν ακόμη καλά καλά σηκωθώ από το κρεβάτι. 

Κάθε άτομο θα βιώσει κατά τη διάρκεια της ζωής του πολλές απώλειες, άλλες φυσικές, άλλες συμβολικές. Ο εγκέφαλος μας, λοιπόν, εξελίχθηκε και αναπτύχθηκε έτσι, ώστε να αντέχει, να υπομένει την απώλεια μέσω του πένθους, χωρίς να σημαίνει ότι πάντα τη διαχειρίζεται.

Το Πένθος και η Κατάθλιψη εκκινούν από μια κοινή κοίτη, την Απώλεια. Ακόμη και αν μας φαίνεται περίεργο ή ασυνήθιστο, η Απώλεια είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη ζωή, καθώς από την γέννηση μας έως και το τέλος της ζωής μας, βιώνουμε Απώλειες.