Σχεδόν κάθε μέρα ακούμε στις ειδήσεις παιδιά να πέφτουν θύματα βίας, επιθετικής συμπεριφοράς ή να κακοποιούνται. Η βία είναι ένα φαινόμενο που έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις στην σύγχρονη κοινωνία μας, όπου οι ρόλοι των ανθρώπων διαδέχονται ο ένας τον άλλο με μεγάλη ευκολία.

Η καλοσύνη, εκείνη η αρετή που επιθυμεί το καλό των άλλων και όποιος την κατέχει, προσπαθεί για την ευτυχία των άλλων ανθρώπων. Η καλοσύνη επιθυμεί με κάθε τρόπο να διευκολύνει τους άλλους και χαρακτηρίζεται από την ανιδιοτέλεια και την ανεξικακία. Στις ημέρες μέχρι ποιο βαθμό όμως η καλοσύνη είναι αρετή;

Ως ψυχογενής βουλιμία ορίζεται η επεισοδιακή, μη ελεγχόμενη, καταναγκαστική και ταχεία κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων τροφής εντός μικρής χρονικής περιόδου. Το άτομο για να ελέγξει το βάρος του και από τον υπερβολικό του φόβο να μην παχύνει προβαίνει σε επανορθωτικές συμπεριφορές όπως είναι ο αυτοπροκαλούμενος εμετός, η χρήση καθαρτικών ή διουρητικών, η έντονη άσκηση αλλά και η υπερβολική δίαιτα ή η νηστεία.

Όλοι αναρωτιόμαστε γιατί αμέσως η σκέψη μας πάει στο αρνητικό. Όταν περιμένουμε κάτι με αγωνία, όταν αντιμετωπίζουμε μια δύσκολη κατάσταση -στη δουλειά, στην οικογένεια, στην προσωπική μας υγεία-, όλοι αναπόφευκτα σκεφτόμαστε και την αρνητική πλευρά των πραγμάτων.

Η μοναξιά ουκ ολίγες φορές ταυτίζεται με τη μοναχικότητα, πολλοί μάλιστα θεωρούν ότι είναι το ίδιο. Στην πραγματικότητα, είναι δύο εντελώς αντίθετες έννοιες, αφού η πρώτη πραγματοποιείται χωρίς τη θέληση του ατόμου και η δεύτερη προϋποθέτει και καθιστά απαραίτητη τη θέληση του ίδιου του ατόμου.

Η απόρριψη είναι συναισθηματικά επώδυνη, ακόμα περισσότερο όταν αγαπάμε τον άνθρωπο που μας απορρίπτει. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχει μέσα στη φύση μας η ανάγκη για αποδοχή και η ανάγκη σύναψης σχέσεων με τους άλλους ανθρώπους.

Είναι σχεδόν σίγουρο ότι κανένας άνθρωπος δεν έχει υπάρξει μέχρι στιγμής που να μην ένοιωσε έστω και μία φορά στη ζωή εκείνο το τσίμπημα στην καρδιά που προκαλεί η σύγκριση του εαυτού του  με τους άλλους, όπως και τη δυσφορία που προκύπτει όταν διαπιστώνουμε ότι οι άλλοι υπερτερούν σε σχέση με εμάς.

Έχει υποστηριχθεί ότι η θεραπευτική σχέση είναι ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες στην ψυχοθεραπεία. Επί του παρόντος, η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία και η αξία της θεραπευτικής σχέσης λαμβάνουν ολοένα και περισσότερη προσοχή στη βιβλιογραφία και στην έρευνα.

Οι γονείς, οι νηπιαγωγοί και οι εκπαιδευτικοί δυσκολεύονται συχνά να διακρίνουν πότε πρόκειται για μία φυσιολογική ή αποκλίνουσα συμπεριφορά των παιδιών ανάλογα με το αναπτυξιακό τους επίπεδο. Πάρα πολλές φορές μάλιστα τυχαίνει να μπερδεύουν το ζωηρό παιδί με το υπερκινητικό το οποίο παρουσιάζει συμπτώματα της ΔΕΠΥ.

Οι θεραπευτές καλούνται μέσα στο πλαίσιο μιας θεραπευτικής διαδικασίας να έρθουν σε επαφή με άτομα τα οποία προέρχονται από εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Οι διαφορές μπορεί να είναι ηλικιακές, πολιτισμικές, κοινωνικές, θρησκευτικές και εμπειρικές. Ποια μέσα μπορεί ο θεραπευτής να κινητοποιήσει για να "υπερκεράσει" όλα αυτά τα «εμπόδια» και να έρθει σε πραγματική επικοινωνία με τον πελάτη του;

Αξίζει να θυμόμαστε πάντα, πως o Ολλανδός ιστορικός του πολιτισμού Johan Huizinga, μίλησε 80 χρόνια πίσω, το 1938, για τον Homo Ludens, τον Παίζοντα Ανθρωπο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η ανθρωπολογία και οι άλλες κοινωνικές επιστήμες, ελάχιστα είχαν τονίσει τη σημασία που έχει το παιγνίδι για τον πολιτισμό.

Οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Εγγραφή στο Newsletter

Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.

Ενδιαφέροντα