Κι είμαστε όλοι μαζί και ο χρόνος έχει σταματήσει. Έχει μια γλυκιά βραδιά με έναν ξάστερο ουρανό που ηρεμεί κάθε ταραγμένη σου σκέψη. Είμαστε όλοι μαζί και μόνο φωνές και γέλια ακούς, σε μια στιγμή αυθόρμητης επικοινωνίας, ανθρώπινης επαφής και ζεστασιάς από εκείνες που είναι το φυλαχτό σου στις δύσκολες, φρενήρεις και συνάμα μοναχικές στιγμές της καθημερινότητάς σου. Ραγδαίες εξελίξεις σε αποσυντονίζουν.

Πολλά έχουν γραφτεί τα τελευταία χρόνια για το πώς μπορεί να συνδυαστούν οι απαιτητικές εργασιακές υποχρεώσεις με τις οικογενειακές. Το φαινόμενο αυτό έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις με το 22% των Ευρωπαίων πολιτών να αναφέρουν ότι η εργασία τους δε συνδυάζεται καθόλου ή συνδυάζεται αναποτελεσματικά με τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από την οικογενειακή ή την προσωπική τους ζωή.

Χθες κοιμήθηκες ξημερώματα, είχες μεγάλη υπερένταση! Έκλεινες τα μάτια σου σφιχτά μήπως ο εγκέφαλος πάρει το σήμα του και φέρει την νύστα που τόσο επιθυμούσες αλλά μάταια. Τελικά μάλλον πρέπει να πάρεις απόφαση πως η παύση στη σκέψη σου δεν θα έρθει με αυτό τον τρόπο. Το ίδιο σου το είναι σου φωνάζει απεγνωσμένα: «Καμία άλλη ιδέα»;».

Ας ξεκινήσουμε δίνοντας έναν σύντομο ορισμό για την Επαγγελματική Συμβουλευτική και Προσανατολισμό: το εύρος των δραστηριοτήτων που διευκολύνουν τους πολίτες, κάθε ηλικίας και σε οποιοδήποτε περίοδο της ζωής τους, να προσδιορίσουν τις δυνατότητές τους, τις ικανότητές τους και τα ενδιαφέροντά τους, να λάβουν εκπαιδευτικές και επαγγελματικές αποφάσεις και να διαχειριστούν την πορεία τους στην μάθηση, στην εργασία και σε άλλα πλαίσια στα οποία αυτές οι ικανότητες, δυνατότητες χρησιμοποιούνται (Council of the European Union, 2004).

Πρέπει ή Θέλω; Χρήμα ή Δουλειά των ονείρων μου; Δουλειά δική μου ή Υπάλληλος άλλου; Καριέρα ή Οικογένεια; Επαγγελματική Ανέλιξη ή Ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής; Συνδυάζονται τα παραπάνω; Ατέλειωτα ερωτήματα που οδηγούν σε ατέρμονες σκέψεις, σε μια εποχή εκφοβισμού και λίγων ευκαιριών.