«Τι είναι αυτό που δυσκολεύει τις διαφωνίες μας; Άνθρωποι με διαφορετικές απόψεις βρίσκουν όλο και μεγαλύτερη δυσκολία στην παραγωγική επιχειρηματολογία και βυθίζονται στην πίκρα ή αφήνονται να τους κατατρώει η ουδετερότητα.

Η Μεταιχμιακή Διαταραχή της Προσωπικότητας χαρακτηρίζεται από ασταθείς διαπροσωπικές σχέσεις, μια μη καλά διαμορφωμένη εικόνα του εαυτού και ελλειπή έλεγχο των παρορμήσεων.

 Μήπως η ζωή σας είναι γεμάτη άγχος; Φυσικά και είναι, ειδικά στις μέρες μας που η ζωή είναι περίπλοκη και γεμάτη δυσκολίες.

Το Εγώ, για να ελέγξει και να αναστείλει την ικανοποίηση των εσωτερικών ενορμήσεων, παράγει άγχος ως σήμα κινδύνου. Γι αυτό το σκοπό, εκτός από τους μηχανισμούς που χρησιμοποιεί στη φυσιολογική ζωή (όπως αντίληψη, προσοχή, μνήμη, φαντασία), το Εγώ καταφεύγει επιπρόσθετα σε κάποιους ιδιαίτερους μηχανισμούς, τους λεγόμενους μηχανισμούς άμυνας, από τους οποίους θα αναφερθούν εκτενέστερα οι κυριότεροι και οι κλινικώς πιο εύχρηστοι από την πλειονότητα των ψυχαναλυτών.

Σύμφωνα με την πρώτη του θεωρία για το άγχος (1894), ο Freud πίστευε ότι αυτό οφειλόταν στην ανεπαρκή εκφόρτιση της λιβιδινικής ενέργειας, είτε λόγω εξωτερικών είτε λόγω εσωτερικών εμποδίων. Ωστόσο, αυτή η θεωρία δεν έδινε επαρκείς απαντήσεις για τον τρόπο και την ακριβή χρονική στιγμή δημιουργίας του άγχους. Στο έργο του Εισαγωγή στην ψυχανάλυση (1917) ο Freud κατατάσσει το άγχος σε δύο κατηγορίες: