Ο τρόπος που επεξεργαζόμαστε τις πληροφορίες και τα διάφορα ερεθίσματα στην καθημερινότητά μας συχνά είναι μεροληπτικός. Οι σκέψεις μας δεν είναι πάντα έγκυρες, καθώς δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε πάντα όλα τα δεδομένα για μια συνθήκη.

Μία από τις πιο δυσάρεστες πλευρές της κατάθλιψης, του έντονου άγχους, της τελειοθηρίας, της ενοχής είναι ο τρόπος που παραλύει η βούλησή μας. 

Η ζήλια, θεωρητικά, είναι ένα ανθρώπινο, φυσιολογικό συναίσθημα που απορρέει από τις ανθρώπινες επιθυμίες. Μέσα σε μια σχέση, οι σύντροφοι συχνά δικαιολογούν τις αντιδράσεις και τις σκηνές ζηλοτυπίας ως φυσιολογικές ενδείξεις ενδιαφέροντος και αγάπης, που ενισχύουν την εγγύτητα. Κάποια άτομα μάλιστα κολακεύονται από τέτοιου είδους συμπεριφορές.

Πολλές φορές χρειάζεται τόση προσπάθεια για να φέρεσαι ως "φυσιολογικός". Να υπομένεις το φόβο όταν νιώθεις ότι είσαι στο επίκεντρο της προσοχής. Όταν ανησυχείς για το πως θα σε κρίνουν οι άλλοι. Πως θα μιλήσεις, τι θα πεις, πως θα το πεις, αν αυτο το έντονο άγχος που βιώνεις αποτυπώνεται στο πρόσωπο και στη γλώσσα του σώματός σου που αισθάνεσαι την ανάγκη να κρυφτείς, να φύγεις.

Μπορεί ο παππούς της ιστορίας να συμβολίζει εκείνον που αντιστοιχίζεται με την πυροδότηση του άγχους. Μπορεί η γαϊδούρα της ιστορίας να συμβολίζει την κατάσταση του μέγα άγχους. Μπορεί οι γιαγιάδες και οι λοιποί συγγενείς να συμβολίζουν την εναντίωση στην ανασφάλεια. Παρόλα αυτά…