Οι άνθρωποι πολύ συχνά συγχέουμε τα μέσα και τους επιμέρους στόχους με τον απώτερο σκοπό, τον τελικό προορισμό, τον προορισμό εκείνο που κατακτώντας τον μπορούμε να νιώσουμε πραγματική και όχι επίπλαστη πληρότητα, ικανοποίηση και βέβαια αυτοπραγμάτωση. Το αποτέλεσμα είναι πολλές φορές να αυτοπαγιδευόμαστε στα μικρά και ασήμαντα τα οποία τείνουν να γίνονται αυτοσκοποί και την ίδια στιγμή ο ανώτερος σκοπός, το τελικό ζητούμενο, παραμένει ανεκπλήρωτος, σοβαρά παραμελημένος, ίσως και μη αναγνωρίσιμος.

Όλοι οι άνθρωποι μπαίνουν σε μια νέα σχέση -ακόμα κι αν είναι η πρώτη τους- κουβαλώντας ο καθένας τις εμπειρίες του. Στη συνάντησή μας με τους ανθρώπους μεταφέρουμε μαζί μας πολλές και διάφορες αποσκευές: την παιδική μας ηλικία, τους γονείς μας, την οικογένειά μας, τους φίλους μας, την εκπαίδευσή μας, τα βιώματά μας, τον πολιτισμό μας, τις γνώσεις μας, τις ερωτικές, φιλικές, επαγγελματικές μας σχέσεις...

Έτσι είναι και συμφωνώ απόλυτα. Τι νόημα έχει η αγάπη αν κουραστείς, αν παλέψεις, αν χάσεις τον εαυτό σου και χαθεί και η μαγεία προσπαθώντας; Θα είναι μια μάχη εγωιστική απλά έναντι του άλλου, μάχη διεκδίκησης, επικράτησης.

Ίσως αμφιβάλλετε -έστω και λίγο- για τον σύντροφό σας. Ή ίσως η βεβαιότητα ότι σας απατά εμφανίζεται κατά διαστήματα. Αλλά η εμπιστοσύνη, η πρωταρχικής σημασίας για την καλή λειτουργία ενός ζευγαριού, δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο αν εγκαταλείψετε τις πεποιθήσεις σας και δεχτείτε να αμφιβάλλετε για τον άλλο με τον σωστό τρόπο. '' Νομίζω με απατά...αλλά θα της/του δώσω το πλεονέκτημα της αμφιβολίας.''

Καταρχάς, ο πόνος μας προέρχεται από την έλλειψη κατανόησης σχετικά με το πώς λειτουργεί το μυαλό μας και με τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στις σκέψεις μας και την πραγματικότητα.

Ο Sergi Torres είπε: Δεν είσαι αυτό που πιστεύει ο εγκέφαλός σου. Αν δεν αγαπώ κάποιον, οφείλεται στις ιδέες μου. Και αυτές οι ιδέες με εμποδίζουν να είμαι απόλυτα ευτυχισμένος. Ο Sergi μου δίδαξε ότι είμαστε ένα σκυλάκι που κυνηγάει την ουρίτσα του. Οι σκέψεις μας είναι η ουρίτσα μας κι εμείς την κυνηγάμε.

Ο Χόρχε Μπουκάι (Jorge Bucay) γεννήθηκε το 1949 στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Είναι γιατρός και ψυχοθεραπευτής της σχολής Γκεστάλτ. Εργάζεται ως ψυχοθεραπευτής ενηλίκων, ζευγαριών και κοινωνικών ομάδων ενώ έχει ασχοληθεί και με τη συγγραφή βιβλίων, τα οποία σημειώνουν τεράστια επιτυχία.

Όλον αυτό τον καιρό που περνάς ανησυχώντας, τον κλέβεις από αυτό που θα μπορούσες να κάνεις κανονικά αυτή τη στιγμή. Δηλαδή, να ζεις, να είσαι ευτυχισμένος, να μαθαίνεις, να αγαπάς, να δουλεύεις, να πλουτίζεις, να συνεργάζεσαι, να αναπτύσσεσαι...

Πόσοι άνθρωποι δε νιώθουν αγαπητοί επειδή δεν τους αγαπούν όπως θα ήθελαν; Γιατί υποφέρουμε όταν οι άλλοι δεν συμπεριφέρονται όπως μας άρεσε;

Η ελληνική μυθολογία λέει, ότι, επί πολύ καιρό, ο Πυγμαλίων, ο βασιλιάς της Κύπρου, έψαχνε μια σύζυγο της οποίας η ομορφιά να αναταποκρίνεται στην ιδέα του για την ιδανική γυναίκα, αλλά δεν την έβρισκε.

Αν δεν εκτιμούμε τον εαυτό μας, τότε είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε τη θέση μας ανάμεσα στους άλλους έτσι ώτε να μας υπολογίζουν και να μας ακούν. Αυτοεκτίμηση ονομάζεται η κρίση ή η αξιολόγηση που κάνουμε για τον εαυτό μας και την προσωπική μας αξία. Δείχνει σε ποιο βαθμό θεωρούμε τον εαυτό μας ικανό, αξιόλογο και σημαντικό με βάση τους προσωπικούς μας κανόνες.

Οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Εγγραφή στο Newsletter

Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.

Ενδιαφέροντα