Λένε πως η Τέχνη είναι ο καταλληλότερος δρόμος που μπορεί με καθαρότητα και γνήσια πρωτοτυπία να μας οδηγήσει στα αληθινά χρώματα του ανθρώπινου ψυχισμού. Μόνο εκείνη καταφέρνει να αποδώσει το βίωμα την ίδια στιγμή που οι μελέτες κι οι επιστήμες καταγράφουν θεωρίες, συμπτώματα και ποσοστά.

Είναι πολλές οι φορές που όλοι σκεφτήκαμε να απέχουμε για λίγο ή πολύ από τα κοινωνικά δίκτυα, που η υπερφόρτωση στην ψυχική υγεία χτύπησε καμπανάκι και ζήτησε time-out. Στις μέρες μας η επανάσταση γίνεται από το βαθούλωμα του καναπέ. Καθημερινά μοιραζόμαστε αποσπασματικά αποφθέγματα των σοφών μας, που αν ήξεραν τη χρήση (χρήση;) που θα τους κάναμε, θα προτιμούσαν μάλλον να τα κρατήσουν για τον εαυτό τους.

Σε όλους έχει τύχει να δούμε κάποιον να μιλά εμφατικά σε ένα άτομο υποδεικνύοντας του πως πρέπει να σκέφτεται για καταστάσεις και ανθρώπους, πως να τις αντιμετωπίσει, τι να κάνει, τι να μην πει. Ή ακόμη, δεν θα είναι λίγες οι φορές που εμείς οι ίδιοι φορέσαμε την ιδιότητα του καθοδηγητή αναλύοντας και συμβουλεύοντας κόσμο, ενίοτε (αν όχι συνήθως) χωρίς καν να μας έχει ζητηθεί.

Κι ας μη στο έχουν μάθει. Κι ας ήταν από νωρίς βροχή η ανατροφοδότηση από ανθρώπους που και αυτούς κάποιος τους φόβισε να το διεκδικήσουν κι έμειναν να στέκουν πιστοί, σκυφτοί στο δεν αξίζω να είμαι καλά.

Υπήρξαν φορές που παραδέχτηκες μέσα σου πως ενώ εσύ επέμενες ότι «δεν είσαι καλά», τα δεδομένα στην πραγματική τους διάσταση να αποδείκνυαν πως πρόκειται πράγματι για μια όμορφη ημέρα ή άνθρωποι που να σε πλησίασαν, δίνοντας σου το χέρι για να νιώσεις καλά κι όμως εσύ τους το άφησες γιατί «πως γίνεται να είμαι καλά»;

Οι άνθρωποι ζούμε επικίνδυνα καταπιεστικά. Όποτε αφήνουμε τα μάτια μας να υγραίνονται βιαζόμαστε να μεταφράσουμε αυτοκαταστροφικά τη φύση μας. Τρέχουμε να τα σκουπίσουμε, να καθαρίσουμε άλλη μια στιγμή αδυναμίας αποτυγχάνοντας να δούμε πως στην ουσία αυτή ήδη καθαρίζει εμάς.

Για την πλειοψηφία το κλάμα είναι κατ’ εξοχήν ένδειξη λύπης, δυσφορίας, απόγνωσης και άλλων αρνητικών συναισθημάτων και τα δάκρυα προπομπός αυστηρά του κακού, του στραβού, του ανεπιθύμητου.