Πολλές φορές οι γονείς θέλοντας να κάνουν καλό στα παιδιά τους, συμπεριφέρονται με έναν τρόπο που επιτυγχάνουν δυστυχώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Συνήθως αυτός ο τρόπος αφορά διάφορες υπερβολικές μορφές διαπαιδαγώγησης κι όχι τις προθέσεις καθ'αυτές. Οι προθέσεις – μπορεί κανείς να υποθέσει – ότι είναι a priori καλές. Το πρόβλημα λοιπόν βρίσκεται στην υπερβολή.

Μία ταινία που απασχόλησε τους ειδικούς αφού απέδωσε κινηματογραφικά με αρκετά μεγάλη ακρίβεια το προφίλ ενός ανθρώπου με ψυχική ασθένεια, που ζει σε μια πόλη στα όρια της φτώχειας.

Το Τμήμα Επιστημονικής Τεκμηρίωσης και Εκπαίδευσης του «Κέντρου Παιδιού και Εφήβου» διοργανώνει την 4η Σειρά του Εκπαιδευτικού Προγράμματος για επαγγελματίες ψυχικής υγείας και ειδικής αγωγής με εμπειρία στη θεραπεία των Διαταραχών Αυτιστικού Φάσματος και την ψυχοθεραπεία, με θέμα: «Η Ψυχοθεραπεία Κοινωνικής και Συναισθηματικής Ανάπτυξης- ΨΚΣΑ στη διαχείριση των Διαταραχών Αυτιστικού Φάσματος Μέσης και Υψηλής Λειτουργικότητας: Εισαγωγή στις βασικές έννοιες». 

Τα τελευταία χρόνια είμαστε μάρτυρες φαινομένων εγκληματικότητας με ανήλικους δράστες. Η αφετηρία τέθηκε με περιστατικά οπαδικής βίας, συνέχισε με την ενδοσχολική βία και κορυφώθηκε με περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας με θύτες ανήλικα μέλη της, τα παιδιά.

Η σημασία του αυτιού στη ζωή και την ψυχή μας
Τα αυτί είναι το όργανο που σχετίζεται με μια από τις πέντε αισθήσεις μας, αυτήν της ακοής. Σύμφωνα με τον καθηγητή Alfred Tomatis, η ακουστική ιδιότητα του αυτιού είναι μόλις η τρίτη σε σημασία.

Το σωματείο PRAKSIS αναζητά 4 συνεργάτες ψυχολόγους. 

Έχει τεράστια σημασία και βαρύτητα  η ενδομήτρια ζωή, ο τοκετός , η νεογέννητη και βρεφική ζωή.
Συνειδητά καταγεγραμμένα δεν είναι, αλλά πριν από την συνείδηση υπάρχει η συναισθηματική καταγραφή που ορίζει την έννοια της ύπαρξης  στον άνθρωπο. Κάθε μορφή ζωής που ξεκινάει και εξελίσσεται πραγματώνεται μέσα σε περιβάλλον. Κάθε περιβάλλον στην ζωή του ανθρώπου, δημιουργείται από το συναίσθημα και πριν το συναίσθημα υπάρχει η Αίσθηση.

Στην ψυχολογία, η έννοια των ορίων αφορά συμβολικά «δυναμικά πεδία» τα οποία εμπεριέχουν κανόνες, αξίες, πλευρές της προσωπικότητας, μοτίβα συμπεριφοράς, κλπ τα οποία έχουν ως στόχο: να αποτρέψουν τους άλλους από το να εισβάλλουν στο χώρο μας (υλικό, σωματικό και ψυχικό), να αποτρέψουν εμάς από το να εισβάλλουμε αντίστοιχα στο χώρο των άλλων και μας βοηθούν να διαμορφώσουμε την αίσθηση του «ποιοι είμαστε» και ποια είναι η ταυτότητά μας μέσα στον κόσμο.

All work and no play makes Jack a dull boy.

Τα τελευταία χρόνια, τα ποσοστά κατάθλιψης και άγχους μεταξύ των παιδιών και των νέων ενηλίκων στο δυτικό πολιτισμό δείχνουν να αυξάνονται σταθερά.

Οι περισσότεροι άνθρωποι θα γίνουν παππούδες, γιαγιάδες για περίπου το 1/3 της ζωής τους. Με την υπογεννητικότητα και τη δημογραφική γήρανση των δυτικών βιομηχανικών κοινωνιών, τα οικογενειακά δίκτυα αλλάζουν από ευρείες-οριζόντιες σε στενές-κάθετες δομές, στις οποίες οι παππούδες έχουν ένα αυξανόμενα σημαντικό ρόλο να παίξουν.

Ουγγρικής καταγωγής γιατρός και ψυχίατρος που εστίασε το ερευνητικό της ενδιαφέρον στις διαδικασίες της κανονικής ανάπτυξης του παιδιού. Είναι ιδιαίτερα γνωστή για τον κεντρικό ρόλο που έπαιξε στο πεδίο της ψυχανάλυσης και για την ανάπτυξη της θεωρίας του χωρισμού και της εξατομίκευσης.

Ένα δίλημμα που αντιμετωπίζουν πολλοί γονείς, καθώς το παιδάκι τους μεγαλώνει, είναι το κατά πόσο θα ήταν καλύτερο να πάει στον παιδικό σταθμό ή να παραμείνει στο σπίτι μέχρι τη φοίτησή του στο νηπιαγωγείο. Και αν τελικά πάει, ποια θα ήταν η κατάλληλη ηλικία για να ξεκινήσει;

1. Μην αγγίζετε ένα παιδί παρά τη θέλησή του.

2. Μην μιλάτε με άσχημο τρόπο σε ένα παιδί και μην χρησιμοποιείτε άσχημα λόγια όταν αναφέρεστε σε αυτό κατά την απουσία του.

Η γονεϊκότητα αποτελεί μία από τις πιο δύσκολες "δουλειές" που ένας ενήλικας μπορεί να κάνει, από την στιγμή που δεν υπάρχει καμία προετοιμασία ή εκπαίδευση για κάτι τέτοιο. Τα παιδιά από την ηλικία των 3 ετών και μετά, αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι η φαντασία και η πραγματικότητα είναι δύο διαφορετικά πράγματα και μπαίνουν σε έναν κόσμο με δομή και κανόνες.

Μεγάλο ποσοστό παιδιών πέφτουν καθημερινά θύματα κακοποίησης. Θύτες τις περισσότερες φορές είναι… οι γονείς , οι οποίοι μέσω της βίας προσπαθούν να εφαρμόσουν την "μαύρη παιδαγωγική" – η οποία επιτάσσει την τελευταία – ως μορφή πειθαρχίας. Πολλές φορές βέβαια οι θύτες είναι άτομα από το κοντινό περιβάλλον της οικογένειας…

Μητρότητα και μητρική αγάπη

Αδιαμφισβήτητα, η μητρότητα ως έννοια και ως ρόλος εμπεριέχει ή θα έπρεπε να εμπεριέχει όρους ανιδιοτελούς αγάπης, αφοσίωσης, προσφοράς, αποδοχής, ασφάλειας. Πολύ συχνά, η μητρική αγάπη ταυτίζεται με τη θυσία, η προσφορά στο παιδί με τη στέρηση των προσωπικών αναγκών της μητέρας και η αποδοχή του παιδιού με άρνηση του εαυτού της.

Το παιχνίδι αποτελεί μια βασική δραστηριότητα στη ζωή του παιδιού και παίζει σημαντικό ρόλο στη σωματική, ψυχοσυναισθηματική, κοινωνική και γνωστική του ανάπτυξη. Μέσα στο παιχνίδι το παιδί έχει τη δυνατότητα να δράσει ελεύθερα, να αναπτύξει τις σωματικές του ικανότητες όπως την ισορροπία και τον οπτικοκινητικό συντονισμό, την κρίση του, να ερευνήσει τον υλικό κόσμο, να εκφράσει τα συναισθήματα του, να αποκτήσει εμπιστοσύνη στις ικανότητες του και να μάθει να κοινωνικοποιείται και να συνεργάζεται.

Σύμφωνα με τον Goffman, ιδρυματισμός είναι όταν ένας μεγάλος αριθμός ατόμων αποκόπτεται από την κοινωνία για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και ζει πλέον μία έγκλειστη ζωή και υπάρχουν περιπτώσεις όπου άνθρωποι μπορούν να βρεθούν σε δομές με εντελώς διαφορετικό σύστημα κανόνων διαβίωσης, όπως οι φυλακές, μια μοναστική δομή, ή το δωμάτιο ενός οικοτροφείου. 

Ακόμα και στις μέρες μας αρκετά παιδιά πέφτουν θύματα κακοποίησης, κυρίως από τους γονείς τους, οι οποίοι χρησιμοποιούν τη βία ως μέσο πειθαρχίας, αλλά και από άλλα σημαντικά πρόσωπα του περιβάλλοντος τους. Τα τελευταία χρόνια, έχει διαπιστωθεί και κακοποίηση μεταξύ συνομηλίκων.

Η παιδική σεξουαλική κακοποίηση αποτελεί ένα ανησυχητικά διαδεδομένο πρόβλημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Καθώς πρόκειται για μία περίπτωση αφανούς εγκληματικότητας, εύκολα γίνεται κατανοητό ότι οι τρομακτικοί αριθμοί και τα υψηλά στατιστικά νούμερα (όπως αυτά αποτυπώνονται σε ερευνητικά αποτελέσματα), καταδεικνύουν μέρος μόνο του φαινομένου. Σύμφωνα με έρευνες το 30-80% των κακοποιημένων παιδιών αρνείται να αποκαλύψει τη θυματοποίησή του μέχρι την ενηλικίωσή του.