Όταν κάποιος αποφασίζει να περάσει το κατώφλι ενός ψυχοθεραπευτή συνήθως υποφέρει από ένα σύμπτωμα, αισθάνεται μια υποκειμενική ψυχική δυσφορία, η οποία έχει ξεπεράσει το κατώφλι της αντοχής του. Το σύμπτωμα αυτό -η ψυχική δυσφορία-  μπορεί να προέρχεται από διάφορες καταστάσεις: μπορεί να αποτελεί σύμπτωμα μιας ψυχικής διαταραχής ή μπορεί να είναι αντίδραση σε δυσκολίες ζωής που νιώθει το άτομο ότι τον πιέζουν πολύ.

Όταν το φως της Αλήθειας μπει στο σκοτεινό δωμάτιο της ψυχής σου -έστω και κλεφτά, από τις χαραμάδες που άφησε ο εγωισμός σου- τότε για πρώτη φορά έρχεσαι αντιμέτωπος με τα ψυχικά & πνευματικά σου σκουπίδια. Ό,τι μέχρι χθες, λες και από επιτακτική ανάγκη, αποθησαύριζες, σα να ήταν χρυσάφι και πολύτιμα πετράδια, τώρα που άφησες να ζεστάνει λίγο η καρδιά σου, τα κοιτάζεις με απέχθεια, μπορείς και αναγνωρίζεις την δυσωδία τους.

Η σημαντικότερη επιρροή της σκέψης των Watson και Pavlov στο χώρο της πρακτικής της ψυχικής υγείας υπήρξε, χωρίς αμφιβολία, η διαμόρφωση της θεραπευτικής προσέγγισης που ονομάζεται συστηματική απευαισθητοποίηση, θεμελιωτής της οποίας ήταν ο Joseph Wolpe.

Η ψυχαναλυτική διαδικασία μπορεί να περιγραφεί ως διαδοχή λέξεων που διασταυρώνονται με τον πόνο του ασθενή και οι οποίες, με την απαραίτητη επιθυμία, σαφήνεια και θάρρος, μπορούν να οδηγήσουν στην αποκάλυψη μιας αλήθειας, η οποία μπορεί να αλλάξει για πάντα τη ζωή ενός υποκειμένου, γράφει ο Γκαμπριέλ Ρολόν στον πρόλογο του βιβλίου του.

Αν είσαι ζωντανός τότε έχεις άγχος στη ζωή σου…
Το άγχος είναι ένα φυσιολογικό κομμάτι της ζωής όλων μας, για κάποιους όμως ανθρώπους μπορεί να πάρει διαφορετική μορφή και να οδηγήσει σε σοβαρά σωματικά και συναισθηματικά προβλήματα. Πρόκειται για μια δυσάρεστη συναισθηματική κατάσταση που συνοδεύεται από ψυχοφυσιολογικές μεταβολές σαν απάντηση σε αναμενόμενο κίνδυνο.