Κ.Γ.: Πολύ συχνά, απευθύνονται στους ψυχοθεραπευτές άνθρωποι που εκδηλώνουν συμπτώματα όπως κρίσεις πανικού, φοβίες, κατάθλιψη. Ποια είναι η θέση σας πάνω σε αυτό το θέμα;

Χ.Κ.:Πιστεύω ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων τα συμπτώματα αυτά δεν είναι ψυχικές ασθένειες αλλά φυσιολογικές αντιδράσεις στα αδιέξοδα.

Οι κρίσεις πανικού έχουν τα χαρακτηριστικά ενός ξαφνικού, επικίνδυνου φυσικού φαινομένου. Το άτομο που βιώνει μια τέτοια κρίση κατακλύζεται από ένα έντονο και ξαφνικό αίσθημα φόβου που κλιμακώνεται στα όρια του τρόμου.

Συνήθως συνοδεύεται από δυσάρεστα σωματικά συμπτώματα, δυσκολία εκλογίκευσης του συμβάντος καθώς και απο μια αίσθηση επικείμενης καταστροφής.

Όλο και πιο συχνά, παρατηρούμε άτομα να απευθύνονται στον θεραπευτή ακόμη και από την πρώτη τηλεφωνική επαφή, φέρνοντας ως αίτημα κάτι πολύ συγκεκριμένο, ακλόνητο  και αδιαπραγμάτευτο: κρίση πανικού. Ο όρος έχει φτάσει να χρησιμοποιείται πλέον συχνά στην καθομιλουμένη, ενώ είναι εντυπωσιακό το ότι με μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο βρίσκει κανείς πληθώρα πληροφοριών γύρω από την φύση και αντιμετώπιση του πανικού, όπως επίσης σεμινάρια, άρθρα, βιωματικές ασκήσεις, κλπ.

Η κρίση πανικού είναι ένα επεισόδιο έντονου φόβου με ξαφνική έναρξη. Πρόκειται για φόβο που φτάνει στα όρια του τρόμου, συνοδεύεται από σωματικές ενοχλήσεις και από ένα αίσθημα επικείμενης καταστροφής:

Κρίση πανικού… Μία κατάσταση που αφορά ολοένα και περισσότερους με το πέρας των ετών, ανεξαρτήτως ηλικίας. Οι Politis et al. (2020) ορίζουν την κρίση πανικού ως μία «κοινή διαταραχή με σοβαρές κοινωνικές και υγειονομικές συνέπειες στη ζωή των ατόμων που υποφέρουν από αυτήν» (σελ. 201).