Και ενώ είναι ζωτικής σημασίας για την ανθρώπινη εμπειρία, παραμένει αόριστη και κρυμμένη – το φάντασμα στη μηχανή (Gilbert Ryle). Ένα επιφαινόμενο της πολυπλοκότητας του φυσικού εγκεφάλου. Η συνείδηση φαίνεται να αναδύεται από τη δραστηριότητα δισεκατομμυρίων νευρώνων, σαν τις φυσαλίδες που ξεσπούν στην κορυφή ενός ποτηριού σαμπάνιας.

Πόσο απλό αλλά και πόσο σύνθετο ταυτόχρονα είναι για κάποιον να είναι ο εαυτός του και να μπορεί να ζεί ανά πάσα στιγμή αυτό που επιθυμεί. Ο Jacques Lacan με το δικό του ανατρεπτικό λόγο μας έχει τονίσει ότι από την αρχή της ζωής μας αναγκαζόμαστε να αλλοτριωθούμε βάσει της επιθυμίας του άλλου.

Κατά πάσα πιθανότητα δεν υπάρχει άνθρωπος στην πλάση, ο οποίος δεν προβληματίστηκε έστω μία φορά στη ζωή του για το γεγονός ότι “μεγαλώνει”. Τα γενέθλια είναι μια μέρα με εξέχουσα συναισθηματική φόρτιση, θετική ή αρνητική, και προκαλεί ποικίλες σκέψεις γύρω από την έννοια του χρόνου.

Πολλοί είναι εκείνοι, οι οποίοι αναφέρονται στην ψυχοθεραπεία ως ελιτίστική πολυτέλεια, ως έναν πλεονασμό που μπορεί κανείς ν’ αφήσει, ιδιαίτερα σε εποχές οικονομικής δυσπραγίας.  «Τι τον χρειάζομαι τον ειδικό; Θα τα λύσω μόνος μου τα προβλήματά μου», λένε οι περισσότεροι και ξεκινάνε την προσπάθεια βυθιζόμενοι ολοένα περισσότερο στην κατάθλιψη.

Όταν κάποιος αποφασίζει να περάσει το κατώφλι ενός ψυχοθεραπευτή συνήθως υποφέρει από ένα σύμπτωμα, αισθάνεται μια υποκειμενική ψυχική δυσφορία, η οποία έχει ξεπεράσει το κατώφλι της αντοχής του. Το σύμπτωμα αυτό -η ψυχική δυσφορία-  μπορεί να προέρχεται από διάφορες καταστάσεις: μπορεί να αποτελεί σύμπτωμα μιας ψυχικής διαταραχής ή μπορεί να είναι αντίδραση σε δυσκολίες ζωής που νιώθει το άτομο ότι τον πιέζουν πολύ.

Οι πολεμικές τέχνες είναι διάφορες μορφές πάλης που αναπτύχθηκαν σε χώρες της Ανατολής, ως ένα μέσο προστασίας των μοναστηριών από τις επιθέσεις των ληστών, αλλά και γιατί οι ιδρυτές τους ήθελαν να εξερευνήσουν το μέγεθος και τις δυνατότητες  του ανθρώπινου κορμιού σε όλο του το μεγαλείο.

Ρουτίνα, πρόγραμμα, φωνές, συνήθεια, ακαταστασία, υποχρεώσεις... Αυτές οι λέξεις ίσως ακούγονται πολύ γνώριμες στους γονείς. Μήπως, όμως, τους κάνουν να χάνουν τις πιο πολύτιμες στιγμές καθώς το βρέφος γίνεται νήπιο, πηγαίνει στο δημοτικό, φτάνει στην εφηβεία και τέλος ενηλικιώνεται; Μεταφερθείτε για λίγα λεπτά στο μέλλον...

Στις αρχές του φθινοπώρου, κάτι έχω να σου πω: Πως το στέμμα ήταν ψέμα, βασιλιάς δεν είμαι εγώ... Μέσα σε μία φράση συνοψίζεται ένα συγκεκριμένο γεγονός: οι εποχές δεν είναι μόνο εποχές, είναι διάθεση, είναι τρόπος ζωής.

Είναι εύκολο να γίνεις γονιός, αλλά είναι δύσκολο να είσαι γονιός. Σ’ αυτή τη φράση ο Βίλχελμ Μπους εσωκλείει σύντομα και περιεκτικά τη δυσκολία – κι ο,τι αυτή προϋποθέτει ή συνεπάγεται- του να είναι κανείς όχι τέλειος, αλλά ένας αρκούντως καλός γονιός. Εξάλλου τέλειοι γονείς δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν και τέλεια παιδιά, κι αυτό είναι κάτι, που χρειάζεται να κρατάμε καλά στο νου μας.

Λόγω του καιρού, των Πανελληνίων, των εξετάσεων για την προβίβαση στην επόμενη τάξη κτλ, πολλοί γονείς αλλά και έφηβοι φτάνουν στα γραφεία των ειδικών ώστε να πάρουν συμβουλές για το πώς να φερθούν στα παιδιά τους τον καιρό των εξετάσεων, για το πώς να τα παροτρύνουν για υψηλούς στόχους, για το πώς να τα «πείσουν» για τις σχολές της αρεσκείας τους (ποιών των γονέων ή των παιδιών;). Οι ειδικοί μπαίνουμε στο χορό του στρες των εξετάσεων και δίνουμε συμβουλές.

Δεν θα καταλάβουν όλοι τη διαδρομή σου. Δεν πειράζει, όμως, γιατί δεν είναι δική τους αυτή η διαδρομή, αλλά δική σου. Αγάπησε την ελευθερία σου. Ο αληθινός σου σκοπός δεν είναι να ευχαριστείς απόλυτα τους άλλους. Η πραγματική ζωή είναι εκεί όπου εσύ αγαπάς τον πραγματικό εαυτό σου και αφήνεις τα πάθη και τις επιθυμίες σου να σε οδηγήσουν.

Καθε μέρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με διάφορες καταστάσεις. Πιθανό, κάποια στιγμή να πάρουμε μια απόφαση, η οποία, εν συνεχεία, να αποδειχθεί λάθος. Το θετικό από την αναγνώριση του λάθους μας είναι να συνειδητοποιήσουμε που κάναμε λανθασμένη εκτίμηση.

Πώς θα κερδίσεις τη δουλειά που σου αξίζει. Βήμα-βήμα όλη η στρατηγική.

Στη ζωή, πολλοί δρόμοι παρουσιάζονται μπροστά μας, κάποιοι είναι ακατάλληλοι για εμάς, κάποιοι είναι ιδανικοί και άλλοι θα μπορούσαν να δοκιμαστούν για να μάς προσφέρουν καινούριες εμπειρίες και πολύτιμα μαθήματα.

Αυτό που συμβαίνει συνήθως, είναι να μάς φαίνεται κάποιος δρόμος ιδανικός, αλλά εν τέλει να αποδεικνύεται ότι δεν ήταν τελικά ο κατάλληλος για εμάς, έχοντας σπαταλήσει πολύτιμη ενέργεια, διάθεση και όρεξη.

Τίποτα από όσα κάνουν οι άλλοι δεν γίνεται εξαιτίας σας. Ό,τι οι άλλοι λένε και κάνουν είναι προβολές του δικού τους ονείρου. Όταν έχετε ανοσία στις γνώμες και στις πράξεις των άλλων, δεν είστε πια θύμα ενός αιώνιου βασανιστηρίου.

Τι θα γράφατε στη «Βιογραφία» σας, προς το τέλος της ζωής σας; 
Τι φαντάζεστε να λέει ο «επικήδειος» σας, όταν εσείς δεν θα είστε πια εδώ;
Τι θα γράφατε σε ένα «τελευταίο e-mail» και σε ποιους θα το στέλνατε;
Τι θα κάνατε εάν ξέρατε πως σε δύο εβδομάδες, θα έρθει το τέλος του κόσμου;

Και τι είναι τελικά αυτό που χρειάζεται να έχει ο σύγχρονος άνθρωπος για να επιβιώσει της εποχής του; Αυτή η συγκεκριμένη ερώτηση πυροδότησε μια ολόκληρη πορεία σκέψεων, πράγματι αναρωτήθηκα, ποιό να είναι άραγε εκείνο τοχαρακτηριστικό που θα μπορούσε να μας βοηθήσει στο σήμερα, στην πραγματικότητα που ζούμε εδώ και τώρα;

Λένε πως τα στερεότυπα μας είναι προέκταση του εαυτού μας που εμφανίζονται οπουδήποτε και σε ανύποπτες στιγμές.
Μας καθορίζουν χωρίς να το καταλαβαίνουμε και μας στερούν ένα κομμάτι ελευθερίας. Όλοι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με παρόμοια στιγμιότυπα καθημερινά που άλλοτε τα προσπερνάμε και άλλοτε όχι. 

Βιώνουμε καθημερινά στη ζωή μας πολλά γεγονότα και καταστάσεις. Κάποια από αυτά μπορεί να είναι ευχάριστα, ενώ άλλα δυσάρεστα και οδυνηρά. Τα τελευταία ονομάζονται τραύματα και αποθηκεύονται στο βάθος της μνήμης μας και ασυνείδητα επηρεάζουν την ζωή μας.

100 συμβουλές αυτοεξέλιξης - 100 μαθήματα αυτογνωσίας, είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου της Ελένης Σολταρίδου που κυκλοφόρησε μόλις σήμερα, από τις εκδόσεις Κάκτος.