Αδιαμφισβήτητα, η ευτυχία είναι μία από τις κινητήριες δυνάμεις για πολλές από τις πράξεις και τις σκέψεις των ανθρώπων. Ο καθένας μας ξοδεύει πολύ χρόνο και πολλή ενέργεια αναλογιζόμενος πάνω στην ευτυχία, στο τι σημαίνει, τι μπορεί να κάνει για να βρεθεί στο δρόμο που θα τον οδηγήσει σε αυτή ή τους λόγους που ίσως ακόμη δεν νιώθει ότι βρίσκεται σε αυτόν τον δρόμο.

Η ήβη είναι ένα αναπόφευκτο βιολογικό φαινόμενο, ενώ η εφηβεία ταυτίζεται με ψυχολογικές διεργασίες που επιτρέπουν στο νέο άτομο να αναλάβει τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες του ενηλίκου. Ταυτίζεται με την ηλικία των 12- 25 περίπου, αλλά τα όρια είναι σχετικά καθώς πολλά άτομα εξακολουθούν και στην ενήλικη ζωή να παρουσιάζουν ανάλογη συμπεριφορά, ενώ υπάρχουν άτομα που ποτέ δεν έχουν παρουσιάσει ανάλογα δείγματα.

H σχέση με τους γονείς είναι δομική και θεμελιώδης για την προσωπικότητα που θα οικοδομήσει o κάθε άνθρωπος στην μετέπειτα ζωή του καθώς επίσης και για το είδος των σχέσεων κοινωνικών, επαγγελματικών, συντροφικών τις οποίες θα αναπτύξει στο μέλλον.

Χριστούγεννα, γιορτές, χαμόγελα και καλή διάθεση… ή μήπως όχι; Άραγε είναι το ίδιο για όλους; Σίγουρα όχι… Υπάρχουν άνθρωποι που είναι γεμάτοι χαρά και φαίνεται στα πρόσωπά τους κι άλλοι που βιώνουν τη μελαγχολία των Χριστουγέννων. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο καταστάσεις υπάρχουν κι άλλων πολλών ειδών καταστάσεις.

Ο άνθρωπος διακατέχεται  από τα πιστεύω του, τα οποία ορίζουν και την πορεία της ζωής του. Πολλά από αυτά όμως μένουν σταθερά, αλλά δε, αλλάζουν. Tροποποιούνται και προσαρμόζονται μέσα από τις εκάστοτε συνθήκες.

Ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα αναγεννησιακό. Πράγματι, μπορεί να αρπάξει την ανθρώπινη καρδιά και να την ανεβάσει σε ύψη μοναδικά, ανεπανάληπτα και έντονα συγκινησιακά. Ας μελετήσουμε πώς μπορεί το συναίσθημα του έρωτα να βοηθήσει στην ψυχοσυναισθηματική εξέλιξη του ανθρώπου που αφήνεται να το βιώσει.

Υπάρχουν περίοδοι όπου όλα λειτουργούν εξωτερικά με ακρίβεια. Οι ρυθμοί συνεχίζονται, οι ρόλοι υπηρετούνται, οι σχέσεις διατηρούν μια επιφανειακή ισορροπία.

Η PSP είναι μία προσέγγιση για την ενσώματη αυτοσχεδιαστική αλληλεπίδραση. Ο στόχος της είναι να υποστηρίξει την ανάπτυξη της ικανότητας του ατόμου να αντιλαμβάνεται πολυεπίπεδα αυτό που συμβαίνει στη δική του υποκειμενική φυσική και ψυχολογική πραγματικότητα, καθώς συντίθεται στιγμή-στιγμή η ροή της προσωπικής του εμπειρίας (η ικανότητα αυτή λέγεται “επίγνωση”).

Όλα στη ζωή κινούνται, μεταβάλλονται, αλλάζουν μορφές, μεγαλώνουν, μικραίνουν, παγώνουν, γίνονται ρευστά και κάποιες στιγμές στέκονται, παύουν....

Η ανάγκη για εκπαιδευτική, επαγγελματική, ατομική ή άλλη συμβουλευτική έχει γίνει πλέον συνείδηση στους γονείς, τους παιδαγωγούς, τους εργοδότες και τους κοινωνικούς λειτουργούς.

Έχετε νοιώσει θαυμασμό για κάποιους ανθρώπους, γιατί παρόλο που αντιμετώπιζαν σοβαρές δυσκολίες, βγήκαν νικητές;

Η ομοιοπαθητική θεραπεία είναι μια ολιστική ιατρική επιστήμη η οποία στηρίζεται στην Ιπποκράτεια ιατρική και εως σήμερα συνεχίζει να πιστεύει ότι κάθε σωματικό νόσημα έχει την έδρα του στην ψυχή και κάθε νόσημα πρωτίστως δημιουργείται στην ψυχή και έπειτα εκφράζεται στο σώμα.

Και ενώ είναι ζωτικής σημασίας για την ανθρώπινη εμπειρία, παραμένει αόριστη και κρυμμένη – το φάντασμα στη μηχανή (Gilbert Ryle). Ένα επιφαινόμενο της πολυπλοκότητας του φυσικού εγκεφάλου. Η συνείδηση φαίνεται να αναδύεται από τη δραστηριότητα δισεκατομμυρίων νευρώνων, σαν τις φυσαλίδες που ξεσπούν στην κορυφή ενός ποτηριού σαμπάνιας.

Πόσο απλό αλλά και πόσο σύνθετο ταυτόχρονα είναι για κάποιον να είναι ο εαυτός του και να μπορεί να ζεί ανά πάσα στιγμή αυτό που επιθυμεί. Ο Jacques Lacan με το δικό του ανατρεπτικό λόγο μας έχει τονίσει ότι από την αρχή της ζωής μας αναγκαζόμαστε να αλλοτριωθούμε βάσει της επιθυμίας του άλλου.

Κατά πάσα πιθανότητα δεν υπάρχει άνθρωπος στην πλάση, ο οποίος δεν προβληματίστηκε έστω μία φορά στη ζωή του για το γεγονός ότι “μεγαλώνει”. Τα γενέθλια είναι μια μέρα με εξέχουσα συναισθηματική φόρτιση, θετική ή αρνητική, και προκαλεί ποικίλες σκέψεις γύρω από την έννοια του χρόνου.

Πολλοί είναι εκείνοι, οι οποίοι αναφέρονται στην ψυχοθεραπεία ως ελιτίστική πολυτέλεια, ως έναν πλεονασμό που μπορεί κανείς ν’ αφήσει, ιδιαίτερα σε εποχές οικονομικής δυσπραγίας.  «Τι τον χρειάζομαι τον ειδικό; Θα τα λύσω μόνος μου τα προβλήματά μου», λένε οι περισσότεροι και ξεκινάνε την προσπάθεια βυθιζόμενοι ολοένα περισσότερο στην κατάθλιψη.

Όταν κάποιος αποφασίζει να περάσει το κατώφλι ενός ψυχοθεραπευτή συνήθως υποφέρει από ένα σύμπτωμα, αισθάνεται μια υποκειμενική ψυχική δυσφορία, η οποία έχει ξεπεράσει το κατώφλι της αντοχής του. Το σύμπτωμα αυτό -η ψυχική δυσφορία-  μπορεί να προέρχεται από διάφορες καταστάσεις: μπορεί να αποτελεί σύμπτωμα μιας ψυχικής διαταραχής ή μπορεί να είναι αντίδραση σε δυσκολίες ζωής που νιώθει το άτομο ότι τον πιέζουν πολύ.

Οι πολεμικές τέχνες είναι διάφορες μορφές πάλης που αναπτύχθηκαν σε χώρες της Ανατολής, ως ένα μέσο προστασίας των μοναστηριών από τις επιθέσεις των ληστών, αλλά και γιατί οι ιδρυτές τους ήθελαν να εξερευνήσουν το μέγεθος και τις δυνατότητες  του ανθρώπινου κορμιού σε όλο του το μεγαλείο.

Ρουτίνα, πρόγραμμα, φωνές, συνήθεια, ακαταστασία, υποχρεώσεις... Αυτές οι λέξεις ίσως ακούγονται πολύ γνώριμες στους γονείς. Μήπως, όμως, τους κάνουν να χάνουν τις πιο πολύτιμες στιγμές καθώς το βρέφος γίνεται νήπιο, πηγαίνει στο δημοτικό, φτάνει στην εφηβεία και τέλος ενηλικιώνεται; Μεταφερθείτε για λίγα λεπτά στο μέλλον...

Στις αρχές του φθινοπώρου, κάτι έχω να σου πω: Πως το στέμμα ήταν ψέμα, βασιλιάς δεν είμαι εγώ... Μέσα σε μία φράση συνοψίζεται ένα συγκεκριμένο γεγονός: οι εποχές δεν είναι μόνο εποχές, είναι διάθεση, είναι τρόπος ζωής.