Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ) είναι η πιο συχνή διαταραχή συμπεριφοράς, που εμφανίζεται σε παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας. Έπειτα από δεκαετίες μελετών, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για μία χρόνια νευροβιολογική διαταραχή. Ξεκινά από την πρώιμη παιδική ηλικία, συνεχίζεται στη μέση παιδική ηλικία, προχωρά στην εφηβεία και κάποιες φορές, παραμένει μέχρι και την ενήλικη ζωή. 

Ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα παρέμβασης για τη ΔΕΠ-Υ οφείλει να στοχεύει στη μείωση των συμπτωμάτων της υπερκινητικότητας και των συνοδών συχνά στις περιπτώσεις παιδιών με ΔΕΠ-Υ προβλημάτων συμπεριφοράς και παράλληλα σε βελτιώσεις στην ακαδημαϊκή τους επίδοση.

Σε προηγούμενο άρθρο  είχαμε αναφερθεί στα κύρια χαρακτηριστικά της παραπάνω διαταραχής, τη διάγνωση και την αντιμετώπιση της. Σήμερα  κρίνουμε αναγκαίο να εστιάσουμε στην αντιμετώπιση της ΔΕΠ-Υ και των μαθησιακών δυσκολιών από τα κύρια ενήλικα πρόσωπα αναφοράς για το παιδί: τους γονείς και τους δασκάλους του.

Το 1902 ο γιατρός George Still έδωσε μια σειρά από διαλέξεις στις οποίες περιέγραφε την έλλειψη "ηθικού ελέγχου" ανάμεσα σε μια μερίδα παιδιών χωρίς κάποια παρατηρούμενη οργανική βλάβη. Στο διάβα των ετών, μια σειρά από ποικίλες διαφορετικές ονομασίες, όπως σύνδρομο ελάχιστης εγκεφαλικής βλάβης, ελάχιστη εγκεφαλική δυσλειτουργία, αντίδραση υπερκινητικότητας στην παιδική ηλικία, ονομασίες που αντανακλούσαν τις εκάστοτε επικρατούσες επιστημονικές αντιλήψεις για την υποκείμενη αιτιολογία, έχουν χρησιμοποιηθεί για να περιγράψουν την διαταραχή που σήμερα είναι γνωστή ως διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και / ή υπερκινητικότητας, ΔΕΠ-Υ.

Ένα αρκετά γνωστό φαινόμενο στις μέρες μας είναι τα παιδιά να έχουν μαθησιακές δυσκολίες. Παλαιότερα δεν υπήρχε κάποια διάγνωση για τα συγκεκριμένα παιδιά με αποτέλεσμα να είναι οι «τεμπέληδες» ή αλλιώς «αφηρημένοι» της τάξης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ: Όπως συμβαίνει σχεδόν με κάθε οργανική διαταραχή έτσι και στην ΔΕΠ-Υ η κατάλληλη  διατροφή  μπορεί να συντελέσει και μάλιστα σε σημαντικό βαθμό στην διαχείριση της, λειτουργώντας παράλληλα με τυχόν φαρμακευτική αγωγή.

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ) είναι η πιο συχνή διαταραχή συμπεριφοράς, που εμφανίζεται σε παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας. Έπειτα από δεκαετίες μελετών, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για μία χρόνια νευροβιολογική διαταραχή. Ξεκινά από την πρώιμη παιδική ηλικία, συνεχίζεται στη μέση παιδική ηλικία, προχωρά στην εφηβεία και κάποιες φορές, παραμένει μέχρι και την ενήλικη ζωή.

Η υποχρεωτική εκπαίδευση νηπίων (προσχολική εκπαίδευση) είναι διετής και ξεκινά από τα τέσσερα έτη σύμφωνα με το Νόμο 3518/2006. Παράλληλα, η φοίτηση σε παιδικούς σταθμούς ξεκινά από την ηλικία των 2- 2 1/2 ετών.

Το Τμήμα Επιστημονικής Τεκμηρίωσης και Εκπαίδευσης του Κέντρου Παιδιού και Εφήβου – ΚΠΕ διοργανώνει το 1ο Εκπαιδευτικό Σεμινάριο με θέμα «Η αναγνώριση και διαχείριση προβλημάτων συμπεριφοράς σε περιβάλλον προσχολικής αγωγής». 

Το Τμήμα Επιστημονικής Τεκμηρίωσης και Εκπαίδευσης του «Κέντρου Παιδιού και Εφήβου» διοργανώνει την 4η Σειρά του Εκπαιδευτικού Προγράμματος για επαγγελματίες ψυχικής υγείας και ειδικής αγωγής με εμπειρία στη θεραπεία των Διαταραχών Αυτιστικού Φάσματος και την ψυχοθεραπεία, με θέμα: «Η Ψυχοθεραπεία Κοινωνικής και Συναισθηματικής Ανάπτυξης- ΨΚΣΑ στη διαχείριση των Διαταραχών Αυτιστικού Φάσματος Μέσης και Υψηλής Λειτουργικότητας: Εισαγωγή στις βασικές έννοιες» 

“Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης. Το θέμα είναι πώς θα παραμείνει καλλιτέχνης μεγαλώνοντας”. Πάμπλο Πικάσο
Αλήθεια, τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε ότι ένα παιδί είναι επιθετικό;

Όταν σε εκρήξεις θυμού, φωνάζει, βρίζει, κοκκαλώνει ή χτυπά τα χέρια και τα πόδια του στο πάτωμα ή στα έπιπλα. Όταν χτυπά, δαγκώνει, πετά πράγματα ή παιχνίδια στους συμμαθητές ή τους γονείς του.

Στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Μητροπολιτικού Κολλεγίου στο downtown campus της οδού Ακαδημίας προσήλθαν εκατοντάδες ειδικοί παιδαγωγοί, εκπαιδευτικοί, ακαδημαϊκοί του αντικειμένου, αλλά και γονείς παιδιών με ΔΕΠΥ, για την παρουσίαση του νέου βιβλίου του ειδικού παιδαγωγού και Επιστημονικού Συμβούλου στο Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Κολλεγίου, Φώτη Παπαναστασίου. Το βιβλίο με τίτλο “ΔΕΠΥράζει” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΕΔΙΟ.

Στα πλαίσια αναζήτησης της επόμενης ταινίας κινουμένων σχεδίων με ψυχολογικό περιεχόμενο, βρήκαμε την Ντόρι (Finding Dory,2016) μια ακόμα εξαιρετική δημιουργία animation του Κολοσσού της Pixar, βιομηχανία η οποία αποδεικνύει σε κάθε νέο της βήμα πώς μέσα από την παιδική, παραστατική και ωραιοποιημένη σεναριογραφία αναδεικνύονται περιγραφές, χαρακτήρες και μηνύματα που προσιδιάζουν στον ανθρώπινο κόσμο.

Το σεμινάριο Διαχείριση του παιδιού με διάσπαση προσοχής και υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ) αποτελεί ένα Online Σεμινάριο Συμβουλευτικής Γονέων από το PSYCHOLOGY.GR με εισηγητή τον Δημήτρη Τσουκάλη, ψυχολόγο με 14 έτη κλινική εμπειρία στην ψυχοθεραπεία παιδιών, εφήβων και ενηλίκων.

Πριν από πέντε περίπου χρόνια, σε ιδιωτικό ιατρείο στη Γερμανία κλήθηκα για διενέργεια πραγματογνωμοσύνης σε ενήλικα αιτούντα σύνταξης με τη διάγνωση “Σύνδρομο Asperger”. Εκείνη τη χρονική στιγμή οι βασικές γνώσεις μου γύρω από τη μυστήρια αυτή πάθηση προέρχονταν από μία αριστουργηματική ταινία, το "Mary and Max".

Τα παιδιά που εμφανίζουν συμπτώματα αϋπνίας είναι πολύ πιθανό ότι θα συνεχίσουν να έχουν δυσκολίες ή διαταραχές ύπνου και ως ενήλικες, σύμφωνα με μία νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη, την πρώτη που παρακολουθεί σε μεγάλο βάθος χρόνου την πορεία της παιδικής και εφηβικής αϋπνίας.

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) - διεθνώς Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) - είναι μια από τις συχνότερες νευροβιολογικές διαταραχές της παιδικής ηλικίας, η οποία συνεχίζεται, κατά ένα σημαντικό ποσοστό, και στην ενήλικη ζωή.

Τα υπερκινητικά παιδιά συχνά αποτελούν το βάσανο των γονιών των εκπαιδευτικών και των συμμαθητών τους. Αν και μπορεί να είναι αξιαγάπητα φαίνεται σα να μη μπορούν να σταθούν ήσυχα ούτε λεπτό και διαρκώς αναστατώνουν τους γύρω τους.

Το άγχος αποτελεί μέρος της καθημερινής ζωής των μαθητών που ετοιμάζονται για τις εξετάσεις. Πώς μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα σημάδια του άγχους; Πώς μπορεί ένας μαθητής να διαχειριστεί το άγχος πριν αλλά και κατά τη διάρκεια των εξετάσεων; Πώς η μελέτη μπορεί να γίνει πιο αποδοτική; Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί για να μην ενισχύουν το άγχος του μαθητή;