Έχετε ένα τεράστιο πλεονέκτημα έναντι του μωρού σας: Ξέρετε περίπου τι να περιμένετε όταν θα γίνετε γονέας. Θα έχετε δει τους γονείς σας να φροντιζουν τα μικρότερα αδέρφια, θα έχετε παρατηρήσει άλλους γονείς με τα παιδιά τους, ίσως να θυμάστε πώς νιώθατε ως παιδί, μπορεί να έχετε διαβάσει βιβλία για γονείς και, κυρίως κάποτε ήσαστε μωρό. Η εμπειρία σας, αν και αποθηκευμένη στο ασυνείδητο, εξακολουθεί να είναι εκεί.

Ο Hans J. Eysenck γεννήθηκε στη Γερμανία, το 1916. Κατέφυγε στην Αγγλία εξαιτίας της δίωξής του από τους Ναζί και κατέλαβε την έδρα της ψυχολογίας στο Ινστιτούτο Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, όπου και εξακολουθεί να εργάζεται ως ομότιμος καθηγητής. Έγινε γνωστός τόσο για την κατασκευή ερωτηματολογίων τα οποία αξιολογούν την προσωπικότητα, όσο και για τις απόψεις του σχετικά με την κληρονομικότητα (και τις φυλετικές διαφορές της νοημοσύνης) και τις εν γένει βιολογικές καταβολές της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Το παιδί αποκτά σιγά σιγά αυτοπεποίθηση χάρη στις σχέσεις που δημιουργεί με τους άλλους, χάρη στη φροντίδα, την προσοχή, την άνευ όρων αγάπη που παίρνει. Το μικρό παιδί αισθάνεται ότι αυτή η αγάπη δεν εξαρτάται απ' ό,τι αναλαμβάνει ή ό,τι καταφέρνει να κάνει: το αγαπούν γι' αυτό που είναι, όχι γι' αυτό που κάνει.

Μερικοί από τους ανθρώπους που έχουν υποχρεωθεί να μένουν σπίτι τους, λόγω των περιοριστικών μέτρων εξαιτίας του κορονοϊού, φαίνεται να «πεινάνε» για κοινωνικές επαφές, όπως όταν θέλουν να φάνε. Αμερικανοί επιστήμονες βρήκαν ότι η κοινωνική απομόνωση και η πείνα αφήνουν το ίδιο περίπου νευρωνικό αποτύπωμα στον εγκέφαλο.

Το ενδιαφέρον της ψυχαναλυτικής σκέψης αρχικά επικεντρώθηκε στο θέμα της κατανόησης της σημασίας των ενορμήσεων, στην ανάπτυξη του Ψυχικού οργάνου και των ψυχοπαθολογικών εκδηλώσεων.